Ho Chi Minh en de Cu Chi tunnels

Zaterdag 25 maart.

We zijn nu net over de helft van de mooie reis. Tot nu toe is het geweldig en gaan we nog veel meer moois zien. Nog een paar dagen Vietnam en dan naar het buurland Cambodja.
Maar eerst naar de grote stad Ho Chi Minh. Zoals elke dag is het ook nu weer vroeg opstaan, 6.15 uur, niet echt vakantietijden maar ach je krijgt er ook zoveel moois voor terug.
We laten het veelzijdige Da Lat achter ons en rijden al snel de stad uit. Langs een lange doorgaande weg maken we nog even een klein uitstapje naar een theeplantage. De jonge verse blaadjes worden 's morgens vroeg geplukt want dat is de beste tijd daarvoor. Na een kwartier rijden we weer verder en dan zien we opeens veel auto's en een vrachtauto op de weg, er blijkt een ongeluk gebeurd te zijn. Een SUV zit onder de vrachtwagen klem en ziet er niet best uit. Zo zien we een persoon klem achter het stuur zitten.
Achteraf hadden Sander en Gonny een harde klap gehoord toen we op de theeplantage waren. Doordat het op de linkerbaan was konden wij gelukkig doorrijden. De volgende stop is bij een tankstation waar een grote winkel bij is. We kunnen daar even wat eten en drinken inslaan omdat we vandaag geen lunchstop hebben. En wat een feest, ze verkopen hier de lekkere artisjokken thee, dus hoppa een paar doosjes in het mandje. En we gaan weer door. Het is een behoorlijk stuk rijden vandaag vandaar de ministops want zo hopen we voor de spits in Ho Chi Minh aan te komen.
Dan nog een fotostop van de vissershuisjes en een w.c. stop en dan in 1 keer door. De reis verloopt verder voorspoedig.
En dan zien we in de verte de skyline van Ho Chi Minh opdoemen. Er wonen hier 9.000.000 mensen en er rijden 4.500.000 scooters, welkom in de luchtvervuiling.
Ook worden hier vele nieuwe kantoorpanden en hotels uit de grond gestampt. Al snel komen we in de drukte van de stad terecht terwijl de spits nog niet eens begonnen is. Tung is een prima chauffeur en stuurt de bus zonder moeite door de straten. En idd het is hier een mierennest van scooters. Dacht dat we al wat gewend waren maar dit hier slaat alles!

Het hotel Star Saigon ligt tegenover een park. De hotelboys staan ons al op te wachten en zo is de bus al snel uitgeladen. De sleutels worden verdeeld kamer 312 dit keer. Het is wederom een prima kamer.
Liêm gaat voor 1 nacht naar zijn vrouw en kindje toe, want Ho Chi Minh is zijn woonplaats. Morgenochtend zien we hem wel weer verschijnen.
Kim en ik gaan even andere kleding aandoen en gaan de stad verkennen. We hebben een plattegrond gekregen en gaan zo op ontdekkingstocht.
Je kunt wel merken dat we intussen veel zuidelijker zitten. De temperatuur geeft 39 graden aan en het is bloedheet, zelfs ik heb het heet en dat wil wat zeggen!
We steken de weg over en lopen door het park en gaan op zoek naar de overdekte markt. Die hebben we best wel snel gevonden. Het is er super druk, er worden hier veel lappen stof en T-shirts, hoeden en wat nog meer verkocht.
We willen beide nog wat cadeautjes kopen en ook die zijn snel gevonden. Dan lopen we verder en proberen zoveel mogelijk in de schaduw te lopen. Ook hier in het centrum wordt er druk gebouwd. We zien nog het Opera gebouw, een mooi park en nog andere mooie gebouwen. Oud en nieuw door elkaar.

Ook zien we gigantische Bitexco Financial Tower, 265,5 m. hoog en in 2010 gebouwd, kosten 220.000.000 miljoen dollar! Heeft 68 verdiepingen en 16 liften. Twee opvallende eigenschappen aan het gebouw zijn het helikopterplatform dat 22 meter uit het gebouw steekt op de 52e verdieping en het uitzichtplatform op de 49e verdieping.

Dan gaan we terug naar het hotel maar dat is toch nog een pittige wandeling van een half uur. We frissen ons snel op en gaan daarna met een groepje naar het backpackersaria. Het verkeer blijft me fascineren. We duiken een paar straatjes in en kiezen er maar één uit op goed geluk.
We kunnen hier boven gaan zitten en dat is altijd leuk want hier zitten we zelfs in de open lucht. We eten, drinken, lachen en dan is de dag alweer om. We lopen door de wirwar van straatjes naar de grote doorgaande weg en zo komen we weer snel bij het hotel.
En oef het is nog steeds heet maar dat wordt alleen maar meer de komende tijd dus is het beter om je er maar aan over te geven.
Het was een lange dag vandaag dus ik zeg, dag Ho Chi Minh, tot morgen.




Zondag 26 maart.

Om 8.00 zijn we met z'n allen present bij de entree van het hotel. We gaan een cyclo toer doen door de stad, we worden dus gereden in een soort bakfiets door de stad.
De fietsmannetjes staan buiten al te wachten. We kiezen er allemaal eentje uit maar omdat de mannetjes niet zo groot zijn wordt er toch wel gekeken naar de persoon in kwestie, ben je groot of klein, dik of dun, zo wordt je wel een beetje ingedeeld bij het mannetje die het met die persoon aan kan om te kunnen vervoeren.
Om in het bakje te kunnen stappen wordt het wat voorover gehouden zodat het instappen wat gemakkelijker gaat. Als iedereen zit gaan we op weg. Het is een grappig gezicht en voel me net een belangrijke gast die vervoerd wordt. Het eerste stuk gaat over de drukke hoofdweg maar dan slaan we af een kleine steeg in. Daar wordt het wat lastiger om te rijden. De locals zijn daar druk in de weer met van alles en nog wat, er zijn kleine winkeltjes, er staat van alles op straat maar het gaat goed en zo rijden we even later de Chinese wijk in.
Sander heeft ons verteld dat we zomaar opeens een drakendans kunnen zien. Alleen is het niet te voorspellen waar en wanneer. Ze zijn er gewoon opeens en een paar minuten zijn ze ook weer weg. Hopen dus dat we geluk hebben en het kunnen meemaken.

We bewonderen een tempel waar ook veel schildpadden zijn. We zien ook hier de locals die aan het bidden zijn, er wordt veel wierook opgestoken en is het niet al te groot.
Dan gaan we verder en stoppen we bij een prachtige kerk, zacht geel met witte omlijsting wat mooi afsteekt tegen de fel blauwe lucht.
We betreden de kerk en het grappige is dat er plumeaus in de banken liggen, de reden? Geen idee.
Er is een bijgebouwtje waar de arme locals gratis rijst kunnen halen, een soort voedselbank. In een ander gebouw ernaast staan heel veel urnen met overledenen in een grote vitrinekast. Beetje raar, lijkt wel een winkel waar je een urn kunt uitkiezen. Ach ja, ook hier hebben ze hun eigen gebruiken.
Bij het begin van de markt stappen we weer uit. Hier zijn ontzettend veel tropische vruchten te vinden en te koop. In alle kleuren en vormen en ook te proeven. Leuk en lekker.
Het valt niet mee voor de fietsmannetjes om steeds weer op te stappen. De fietsen zijn eigenlijk te groot voor ze en daardoor kunnen ze niet goed bij de trappers en zitten nogal eens kontje te schuren.

Bij de volgende tempel zien we heel veel spiraalvormige wierookhangers hangen. Zo op het eerste oog lijkt het wel kunst. Je kunt hier ter plekke een wens op laten schrijven in sierlijke letters op een smal rood stukje papier en dat wordt daarna aan zo'n wierookspiraal gehangen.
Daarna krijgen we van Liêm nog uitleg over de Vietnamese dierenriem. Ik ben een paard net als Guido en Cheriëtte is een draak.
En dan horen we opeens veel tromgeroffel. Dat betekent dat er een drakendans wordt opgevoerd in deze tempel. We lopen snel naar de ingang van de tempel en ja hoor daar staan een aantal jongens in het geel gekleed met o.a. een grote trom en andere muziekinstrumenten.
En dan komt de groen met witte draak binnen. Hij gaat voor verschillende Boeddhabeelden staan buigen en loopt zo in rap tempel de tempel door. En idd, zo snel als ze kwamen, zo snel waren ze ook weer weg. Buiten konden we nog snel een foto nemen, en daarna werd de kop van de draak afgezet en gingen de jongens er snel op de brommer vandoor op weg naar de volgende tempel.
De jongen met de grote trom zat omgedraaid achterop de brommer zo kon hij de trom vast blijven houden. Het hele ritueel duurde niet langer dan 3 á 4 minuten en joepie we hebben dus geluk gehad dat we er één gezien hebben!

En dan is het alweer tijd om terug naar het hotel te gaan. Sander heeft ons verteld dat de fietsmannetjes altijd een vast bedrag krijgen en ze dus niet om fooi mogen vragen want die krijgen ze naast het vaste bedrag al uit de collectieve fooienpot. Doen ze dat wel dan moeten we dat doorgeven aan Liêm.
Nou ik zat nog geen 3 minuten of hij begon al fooi te vragen. Ik negeerde het maar hij bleef het keer op keer vragen. De hele ochtend reden wij achter aan de groep en nu opeens ging ie als een speer en reden we een eind voorop, met voorbedachte raden dus. Toen we bijna bij het hotel waren voelde ik een diepe zucht in mijn nek en de woorden; money, money, tip, tip. Bij het hotel ben ik uitgestapt en weggelopen. Zoals gezegd waren we als eerste zodat hij dus de kans had om geld los te peuteren bij mij. Maar helaas, hij had de verkeerde voor zich. En zo verpesten ze het voor zichzelf.

De rest van de middag tot half 5 hadden we vrij te besteden. Omdat ik het zo warm had gaf ik mijzelf vrij. In de supermarkt wat eten en drinken gekocht en een sandwich op laten warmen en dat was mijn lunch voor die dag.
Een paar gingen naar het oorlogsmuseum en ik twijfelde of ik mee zou gaan maar voor deze ene keer zei ik nee. Heb toen op de kamer de finaleaflevering van Wie is de Mol gekeken haha...

Om half 5 verzamelden we ons in de lobby om daarna met z'n allen naar een voorstelling in het waterpoppentheater te gaan. Dit hadden we ook al in Hanoi kunnen bezoeken maar deze hier schijnt mooier te zijn. Het is maar 5 minuten lopen. We worden verwelkomd door jonge vrouwen in prachtige gele jurken. Wij zitten op de achterste rij bovenin het theater.
We zien een grote vierkante bak met water met aan de zijkanten muzikanten en de verhalenvertellers.
Het licht gaat uit, de show gaat beginnen. Het is een soort poppenkast maar dan in het water. Het zijn meerdere korte verhalen en ondanks dat je het niet verstaat wordt het zo goed uitgebeeld dat je best wel kunt volgen waar het verhaal over gaat. Al met al een leuk schouwspel om eens een keer mee te maken. Het geheel duurt zo'n 45 minuten.

Daarna is het weer etenstijd en Daphne en ik hebben niet zo'n zin om een eind te lopen naar een restaurant en wachten in de lobby tot 18.00 om te kijken wat Sander zijn plannen zijn of ideeën heeft dicht in de buurt.
Zijn idee was om naar een Japans restaurant te gaan die om de hoek zat en dat leek ons ook wel wat. Johan en Ruth gingen ook mee. Aangezien er daar veel vis op de menukaart stond koos ik dit keer voor Australische biefstuk, hoe grappig, een Nederlander in Vietnam, eet biefstuk uit Australië bij een Japanner. Wat ben ik toch internationaal bezig!
Na het eten terug naar het hotel en slapen, tot morgen.





Maandag 27 maart.

Vandaag gaan we de beroemde Cu Chi tunnels bezoeken. We gaan weer extra vroeg weg om zo proberen de grote groepen Chinezen voor te zijn. Voordat we de stad uit zijn duurt wel even want het is super druk. De wegen lopen helemaal vol met de vele scooters, er blijft geen gaatje open. En als het verkeerslicht op groen gaat geeft iedereen een poep gas en verloopt het soepel doch kris kras door elkaar. Binnendoor inhalen, het maakt niet uit, alles kan want het werkt gewoon.
Na 1,5 uur rijden komen we bij de tunnels van Cu Chi aan. De tunnels speelden een sleutelrol tijdens de Vietnamoorlog en waren van groot belang bij het verslaan van de Amerikanen. De tunnels zouden een totale lengte van 200 km. hebben en zijn met spaden gegraven. De stelsels omvatten leef vertrekken, keukens en ziekenhuizen. De Vietnamezen gebruikten ze om te ontkomen aan bombardementen, om zich voor de vijand te verstoppen en voor verrassingsaanvallen.

We beginnen de excursie in een vergaderruimte waar ons d.m.v. tekeningen wordt uitgelegd hoe het gangenstelsel in elkaar zit. Daarna lopen we met de gids door een bos en zien dan een enorm grote termietenhoop van wel een meter hoog.
Dan komen we bij een gedeelte waar ze nepboobytraps laten zien die in de oorlog veelzijdig gebruikt werden. Zo zien we vallen met veel speerpunten waar je dus niet levend uitkomt als je daar inviel. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe innovatief ze waren om de Amerikanen slim af te zijn.
En dan natuurlijk de tunnels. Als we in het bos lopen stoppen we op een plek dat er heel normaal uitziet. Er liggen heel veel bladeren op de grond maar onder het blad zit een luik met daaronder dus een tunnel.
We mogen proberen om daarin te gaan en dan het deksel laten sluiten. Het zag er allemaal heel klein uit en tegen beter weten in probeerde ik het toch. Helaas ging het niet helemaal, te brede heupen maar er zijn wel een paar andere van de groep in gegaan.

Even later komen we bij een ander gangenstelsel en daar kan ik wel in. Per trap ga je naar beneden en vandaar moet je op je hurken lopen door het stelsel, nou dat valt nog niet mee. Het is donker en weet je niet waar je uitkomt. Maar zie daar is licht aan het einde van de tunnel als ik een afslag neem. Ik ga er weer uit want het loopt niet lekker en het is maar dat je een idee heb gekregen hoe het toen in de oorlog er aan toe was gegaan.
En horen we harde knallen. Er is hier n.l. een schietbaan aanwezig en je kunt hier schieten met de geweren die in de oorlog gebruikt zijn. Het zijn oorverdovende knallen en zo kunnen we ook door die knallen ons proberen in te leven hoe de bevolking hier in angst heeft geleefd.
Ook komen we nog een man die daar zit en ons laat zien hoe ie van rubber sandalen maakte. In de oorlog maakte ze deze maar wat de Amerikanen niet wisten dat ze de sandalen verkeerd om maakten wanneer ze die aantrokken er niet mee konden lopen en dus vielen en zo dus op achterstand raakten. Die kleine Vietnamezen waren zo dom nog niet.

Het is een indrukwekkende site en ook hier hebben we weer kunnen zien hoe heftig de oorlog is geweest.
Als we terug rijden naar het hotel stoppen we plots in een groot bos waar we doorheen reden. Het blijkt een bos met rubberbomen te zijn. Je kunt dit zien doordat er bakjes aan de bomen hangen die weer gemaakt zijn van halve kokosnoten. 's Morgens vroeg worden er inkepingen in de boom gemaakt waardoor de sapstroom op gang komt en wordt opgevangen in de bakjes.
We hebben het geluk dat er net op het moment dat we daar stoppen rubber wordt verhandelt. Grote witte plakken met rubber liggen op de weg en op een oude kar. Een vrouw in vieze oude kleren kwam hier de boel verkopen. Er stond ook een grote weegschaal waarop de rubber werd afgewogen en verkocht. Leuk om te zien!

Bij het hotel aangekomen gaan we weer bij de supermarkt inkopen doen voor de lunch en houden Kim een ik een luie middag op de hotelkamer.
Om half 7 verzamelen we weer beneden in de lobby voor het avondeten.
Het wordt een bijzonder restaurant vanavond. we gaan bij de locals thuis eten.
De bovenverdieping van de eigenaresse is heel simpel ingericht als restaurant. Er staat een grote lange tafel met stoelen en meer niet. Wat ook leuk was is dat de muren volgeschreven waren met de namen van de gasten die hier gegeten hebben.
We krijgen 6 gerechten geserveerd die elk uit een ander gedeelte van Vietnam komen.
Het nagerecht was wel iets bijzonders, n.l. eikoffie. Huh...? Het kopje met de koffie werd geserveerd op een brandertje met waxinelichtje eronder. Er zat een schuimlaag op wat dus een opgeklopt ei was met melk. Voor ons een rare combinatie maar het smaakte voortreffelijk!
We bedankten de gastvrouw voor het heerlijke eten en ook wij schreven onze namen op de muur.

Met een klein groepje zoeken we nog een leuk terras, die wordt gevonden tegenover het oorlogsmuseum. Het blijkt dat het toch dicht bij het hotel zat en dus een beetje spijt dat ik daar niet naar toe ben geweest. Daarom nog maar wat foto's van buitenaf gemaakt.
Op het terras bestel ik een smoohtie passion. Wow.... wat is die lekker!!! Zo lekker dat ik er nog één neem haha.... We hebben het super gezellig met elkaar en zo wordt het een latertje.
Terug in het hotel de tas ingepakt want morgen verlaten we Ho Chi Minh en gaan we naar de Mekong Delta.