De geheimen van de Mekongdelta

Dinsdag 28 maart.

Wat een vreselijke nacht heb ik achter de rug. Ten eerste waren er wegwerkers bezig om een trottoir uit te hakken met grof geweld en met boren en het puin stortten ze daarna af in een stalen afvalbak. Dit duurde tot 3.00 uur.
En dan zat er ook nog een karaokebar in het hotel die een verdieping lager zat waar ook veel herrie vandaan kwam. Dus van slapen kwam niet veel. Heb toen nog wat spelletjes op mijn telefoon gespeeld maar ook daar werd ik niet slaperig van. En toen opeens om 3.00 uur werd het stil buiten en kon ik eindelijk wat gaan slapen. Helaas liep de wekker alweer om 6.45 uur af en ben dus nu een beetje geradbraakt.

Na het ontbijt de bus in en richting de haven om een boottocht te gaan maken door de Mekongdelta. Onderweg daar naar toe maken we een kleine stop. Het is de Vinh Trang pagode in My Tho. Hier zijn o.a. 3 enorme grote Boeddhabeelden te zien.
De gevel van deze pagode is verfraaid met mozaïeken van keramiekscherven, een kunstvorm die overal in Zuidoost-Azië wordt aangetroffen. Het complex ligt te midden van lelievijvers en graftomben; een beeld van de boeddhistische godin Quan Am is midden in een banyanboom geplaatst.
De pagode is een prachtig en breed gebouw in terra kleur met veel poortjes en pilaren. Het wordt omlijst door enorme planten in potten en het geheel heeft wel iets sprookjesachtig. We doorlopen de pagode en de tuin die eromheen zit. Daar vinden we dus 3 enorme boeddha beelden, een staande, een zittende en een liggende. De zittende is een groot en dikke boeddha, dat is eigenlijk een Chinese boeddha die eigenlijk Budai heet. De zittende is tussen de 20 en 25 meter hoog. De liggende weet ik niet precies maar zit tussen de 50 en 75 meter schat ik. En de staande ook zo'n 30 meter hoog. Ze zijn alle drie wit en door het kolossale ervan best wel indrukwekkend wat de grootte betreft. Natuurlijk worden er de nodige foto's gemaakt en na drie kwartier weer verder op weg naar de haven.

Daar aangekomen ligt er al een motorboot op ons te wachten en als we allemaal aan boord zijn kan het volgende avontuur gaan beginnen.
De Mekong rivier is bijna 5.000 km. lang en ontspringt in het Tangla gebergte in China en stroomt achtereenvolgens door Laos, Thailand, Cambodja en vertakt zich in de Mekong delta in Vietnam.
We varen de brede rivier over met het bruine water en varen dan een zijarm van de rivier in. De natuur is hier overweldigend groen mede door de gigantische palmbladeren van enkele meters lang die hier groeien aan de kant. Ze zijn vaak zo lang dat ze krom gebogen over het water hangen waar wij dan weer onderdoor varen. Zo mooi!! In een rustig tempo varen we er doorheen en genieten we van de rust en schoonheid.
Doordat de oevers heel modderig zijn en het water daar wat lager is zien we kleine visjes uit het water opspringen.

Halverwege verlaten we de boot voor een fietstocht over het platteland. Altijd leuk zo'n fietstocht, je ziet dan iets meer van het gewone leven en het doen en laten van de bevolking. Via mooie, kleine en smalle weggetjes fietsen we door de jungle. De bevolking leeft hier vrij eenvoudig. Ook kom je op onverwachte plekken zomaar een paar graven tegen met een scheve steen erbij. De locals worden dus waarschijnlijk vlak bij hun huis begraven i.p.v. op een centrale begraafplaats.
De eerste stop is bij een mini kokos snoepjesfabriek. Hier laat Liêm het proces zien van kokosnoot tot snoepje. Daarbij wordt een kokosnoot op een standaard gezet met een boor erop en zo wordt de kokos eruit geschraapt en opgevangen in een bak. Dan wordt er een substantie aan toegevoegd, daarna wordt er een pers op gezet, geroerd, en dan heb je een dikke bruine vloeibare massa dat wordt weer tot rollen gekneed en dan worden er kleine stukjes van gesneden van 2 bij 2,5 cm. In rap tempo wordt er daarna door de dames aan tafel een vliespapiertje en een gekleurd papiertje omheen gedaan. Ze pakken er 2000 per dag in!
Er zijn meerdere smaken en natuurlijk wordt er uitgebreid geproefd en daarna enkele zakjes met snoep gekocht. Wat een traktatie zijn deze snoepjes, zo bijzonder van smaak en overheerlijk!
We vervolgen onze weg op zoek naar de lunch plek. We fietsen over kleine bruggetjes, hobbelen over de toch wel slechte paadjes maar komen dan aan bij de lunchplek.
Het ligt verscholen in een prachtig palmenbos. Een groot houten gebouw staat in het midden en via de trap komen we bij de tafel die voor ons gedekt staat. Voor de visliefhebbers staat er de beroemde Olifantsoor op het menu. Het is een lokale specialiteit en is een grote platte zoetwatervis. De twee vissen staan op een schaal tussen houten stokjes al op de tafel. Hij is al klaar om gegeten te worden maar eerst worden er foto's van gemaakt. Het ziet er nogal apart uit, de schubben zijn door het bereiden van de vis gespleten, zijn bek met tanden staat open en hij heeft grote vinnen van wel 5 cm. lang.
Dan wordt ie door het personeel onder handen genomen en wordt de vis ontleed en krijgt een ieder een gedeelte van de vis op zijn bord behalve.........ik! Ja voor mij was er weer een heerlijk kippetje bereid. Na de lunch konden we uitbuiken in de paar hangmatten die daar tussen de bomen hingen. Natuurlijk ook even gedaan, thuis zeg ik altijd als ik ga lunchen op het werk: ik ga even in mijn hangmat hoor! En nu kan het dus een keer in het echt.

En hoppa, weer op de fiets en door naar de volgende stop. Wederom een klein houten gebouw waar wat spulletjes te koop waren en we thee gingen drinken. Het werd geserveerd in kleine glaasjes met honing erin en er stond een grote schaal met vers fruit erop.
En dan staat er opeens een jongen met een grote python om zijn nek. Ondanks de warmte krijg ik spontaan kippenvel op mijn armen, brrrrrrr....... Een paar van de groep waren zo dapper om het dier om zijn of haar nek te doen. Nou mij niet gezien. Vond mezelf al heel dapper door hem bliksemsnel met één vinger aan te raken en weer snel weg te wezen. Brr..wat een engerd met dat kleine enge tongetje dat uit zijn bek floepert.

We laten de fietsen hier achter en gaan met een sampan verder. We glijden zo door het water en zien van alles om ons heen wat ons steeds doet verbazen over de schoonheid van dit gebied.
Dan komen we weer op de grote rivier uit en ligt de motorboot al op ons te wachten. We stappen over en als iedereen weer een plekje heeft ingenomen varen we terug naar de haven. We krijgen nog een verse kokosnoot en heerlijk genietend van dit alles zit ik op het achterdek van de boot en laat ik alles nog eens goed op me in werken hoe bijzonder mooi deze reis is.
Bij de haven aangekomen staat chauffeur Tung met zijn bus ons op te wachten. We rijden nu naar ons hotel in Can Tho. Ook zullen we dan officieel afscheid gaan nemen van Liêm & Tung. Het hotel ligt op 5 minuten lopen van de haven.
's Avonds gaan we met de hele groep naar de haven waar er op een aanlegsteiger een mooie tafel voor ons gedekt staat. We zitten met een leuk groepje bij elkaar en hebben de grootste lol. De zin; Bert er zit een banaan in je oor kwam regelmatig terug wat steeds de nodige hilariteit gaf.
Na het toetje waaieren we uiteen. De één gaat terug naar het hotel, de ander gaat nog wat langs de boulevard wandelen en Kim en ik lopen ook nog wat rond. Terug gekomen bij het hotel zien we Sander, Liêm , Ruth en Tung naast ons hotel zitten met een drankje. Kim en ik gaan er bij zitten en de sfeer is super goed. Zo goed dat Liêm en ik zelfs de slappe lach krijgen en dat gaat niet onopgemerkt voorbij.
Wat blijkt, de kamer van Lucianne en Agnieta ligt op de hoek van het hotel en het raam van hun kamer staat open en horen mij lachen! Hoe kan dat nou? Dan toch maar ons mandje op gaan zoeken en daar krijgen Kim en ik ook weer de slappe lach. Oefff...wat vermoeiend allemaal maar zo val ik wel met een voldaan gevoel in slaap.





Woensdag 29 maart.

De wekker gaat dit keer om 5.15 uur! Het is vroeg, heel vroeg maar dat heeft zo zijn reden. We gaan naar de floating market oftewel de drijvende markt en die begint nu eenmaal vroeg.
Om 6.00 uur lopen we naar de haven. In een klein parkje bij de haven staan ook al een aantal mensen hun ochtend gymnastiek te doen, best wel dapper zo vroeg! We stappen op de boot en met een behoorlijk gangetje varen we over de rivier. Ondanks dat het zo vroeg is, is het ook wel lekker. De wind waait lichtjes door mijn haren, aan de oever zien we ook de benodigde bedrijvigheid. Zo zie ik dat kindjes zich wassen in de rivier, bootjes worden gereed gemaakt voor vertrek en dan zie ik een drijvend pompstation. Hoe gek is dat? Nou eigenlijk ook weer niet want het is druk bevaarbare rivier dus moet er ook getankt kunnen worden en dat kan dus hier midden op de rivier.
En ook zie ik de zon langzaam opkomen en dat is altijd weer een prachtig gezicht. Ik maak mooie foto's daarvan met de brug op de achtergrond waar we net onderdoor varen. Na een klein half uur varen komen we op de plaats waar al vele boten bij elkaar liggen. Op de boten liggen verschillende producten waarvan het meeste toch wel fruit. In de lange mast die op elke boot staat hangt boven in het product dat ze verkopen. Zo kun je sneller een keuze maken waar je moet zijn.
We zien boten vol met ananas, meloen, groente en nog meer. Soms liggen er twee boten naast elkaar maar je hebt ook rijen van wel 5 boten.
Het is een drukte van jewelste want wie het eerst komt, die het eerst maalt. We varen zo een drie kwartier langs de boten en gaan dan weer terug naar de haven. De huisjes aan de oever doen triest aan. Ze bestaan vaak niet meer uit dan een paar golfplaten en de groezelige was hangt op een gespannen draad daartussen te drogen.
Aangekomen bij het hotel gaan we ontbijten op het dakterras. Daar was ik intussen wel aan toe na de vroege start van de dag. Dan de tas weer inpakken want we gaan zo op weg naar ons laatste hotel in Vietnam in Chau Doc. Om half 11 gaan we weg maar voor die tijd gaan Kim, Liêm en ik nog de stad in om koffie te drinken met elkaar. Hij weet een goed restaurant zegt ie en dat willen we wel zien dus lopen we wel 20 minuten en komen aan bij idd een mooie gelegenheid. Er wordt gezellige muziek gedraaid en we bestellen een lekkere latte macchiato koffie.
Al kletsend tikt de tijd door en moeten we weer op tijd terug zijn bij het hotel. Langs de boulevard lopen we terug en kopen nog de laatste Vietnamese souvenirs.

Bij het hotel zit meneer Tung al bij de bus op ons te wachten. Hij wil n.l. nog met ons en Ruth op de foto, dus zo gezegd, zo gedaan. Natuurlijk lacht Tung al zijn tanden bloot, iets wat we de afgelopen weken vaak gezien hebben. Het was een prima chauffeur, zoals gezegd goedlachs, attent en veiligheid ging voor alles zoals het ook hoort. Na de fotosessie dan toch de bus in en verlaten we Can Tho.

Om half 11 rijden we weg. Gisteren had Liêm onderweg in de bus een quiz gehouden en konden we een Djoser t-shirt winnen. Het duurde even voordat iedereen een vraag goed had beantwoord maar dan kregen we ons shirt met de afbeelding van Vietnam erop.
Bij de koffiestop trokken we het shirt aan en maakten daarna een groepsfoto wat natuurlijk weer niet in één keer lukte hahaha....
Tijdens de koffie gaan Robert en Arnold speechen voor Liêm en Tung en wordt de envelop met fooi aan beide overhandigd.
Dan weer de bus in en zegt Liêm voor de laatste keer in het Nederlands: we gaan weer! Door de jaren heen had hij een aantal Nederlandse woorden geleerd en was het grappig om het met accent uit zijn mond te horen.
En dan zijn we in Chau Doc, het eindstation van de reis in Vietnam. Aan de omgeving kon je al zien dat je dicht bij een ander land zat, nl Cambodja. De huizen zagen er al anders uit, veel golfplaten en veel huizen staan hier op palen.
De koffers worden uitgeladen en nu is het dan toch echt tijd om afscheid te nemen van onze vrienden Liêm en Tung. Er wordt gezoend en geknuffeld en met de hele groep zwaaien we ze uit. Snik-snik, we gaan ze nog missen.

Het hotel ziet er niet zo mooi uit en er is geen lift aanwezig. Zo jammer want de tas is inmiddels behoorlijk gevuld met de nodige aankopen. De hotelmannetjes merkten dat waarschijnlijk ook want ze werden niet verder dan de tweede verdieping gebracht en dus moesten we de laatste twee trappen zelf lopen. De kamer is echt oud net zoals bij de anderen. Wij hebben het geluk dat we nog een behoorlijke badkamer hebben maar bij anderen is dat ook nog eens behelpen met de beperkte ruimte.
De indeling snapten we niet erg. Eerst had je de w.c., daarachter de douche en dan de wastafel hmmm... beetje vreemd
We frissen ons wat op en gaan dan de laatste excursie doen.

Met een bootje gaan we de Mekong weer op. Als we naar de steiger lopen zien we de achterkant van het hotel en het leek wel een krot. Hoge palen, veel hout en niet goed onderhouden. Als we met z'n allen in de boot zitten gaan we met de gids op pad. Ook hier is er bedrijvigheid aan de oevers te zien. Zo zien we twee vrouwen die met een heel groot schepnet vissen proberen te vangen. Dan leggen we aan bij een kleine viskwekerij. In de vlonder zijn grote bakken gebouwd van +/- 80x80 cm. Als de man daar een handvol visvoerkorrels gooit springen daar opeens tientallen vissen omhoog. Pff ik schrik er van, had dat niet aan zien komen.
Ook staat er nog een soort visvoermaakmachine waar we zien hoe er een soort klei wordt ingegooid en er aan de andere kant slierten uitkomen. Die gaan dan weer rechtstreeks het water in waar nog kleine visjes zwemmen.
We varen verder en leggen even later aan bij een lange houten gammele brug. Deze gaat over een groot gebied dat egaal groen is van de waterplanten. We lopen in een lange sliert achter elkaar over de brug en komen uit bij een klein dorpje. Dit dorpje bestaat uit Indonesiërs. Kinderen van zo'n 3 á 4 jaar komen ons al tegemoet lopen met schalen met koekjes om te bedelen. Hoe triest is dit? We lopen wat rond en komen bij een huisje waar 2 vrouwen achter een weefgetouw zitten te weven en waar je datgenen wat ze maken ook kunt kopen.
Dan blijft de gids bij een huis staan waar een grote paal staat met vele strepen en jaartallen erop. Hierop kan je zien hoe hoog het water in het regenseizoen gestaan heeft. Dan komen we bij een doorgaande weg uit en steken die over. Daar staat een moskee die we gaan bekijken.
Dan via een andere kant van het dorpje weer terug naar de boot en varen we terug naar het hotel.

Bij terugkomst gaan we nog even snel naar de kleine markt om wat eten te kopen. Dan gaan we met z'n allen op het overdekte terras zitten met uitzicht op de rivier. We drinken wat en........... de meeste zitten op hun mobiel te netwerken. Wat blijkt, het hotel stort van narigheid bijna in maar we hebben hier de beste WiFi van de hele reis haha.....
's Avonds gaan we met een grote groep eten bij de plaatselijk snackbar of zoiets. Het ziet er niet uit en ze weten ook niet wat ze overkomt want de stoelen en tafels worden her en der vandaan gehaald. Het eten is simpel maar wel goed dus klagen we niet. Juist dit soort tentjes maakt het voor mij extra leuk om te gaan eten.
Teruglopend zien we nog een hond die op een brommer zit en zo de wacht houd op de brommer van zijn baasje. We nemen nog een afzakkertje op het terras van ons hotel maar gaan ook snel slapen. Ten eerste zijn er heel veel muggen en ten tweede moeten we vroeg op. Op de slaapkamer komen Lucianne en Agnieta nog ff gezellig buurten en dat verloopt niet geheel rustig woehoe.........