Dag Peru........... Hallo Bolivia

Maandag 28 april.!!

Wakker worden in Puno. Hoe voel ik me? Nou niet goed dus. Nog steeds misselijk en hoofdpijn. Maar er staat een excursie op het program die ik niet wil missen. Varen op het hoogst gelegen meer ter wereld het Titicacameer. En breng je een bezoek aan de drijvende rieteilanden.
Met moeite kleed ik mij aan en waggel naar de lift toe. Beneden aangekomen en langs het ontbijtbuffet loop heb ik dus helemaal geen trek in eten. Dapper pak ik 2 broodjes en een kop thee.
Remco komt vragen hoe het gaat maar ziet al aan mij dat het niks is. Hij raad mij dan ook aan om niet mee te gaan. Eerst moet je met de bus, dan een half uur varen met de boot en de rieteilanden drijven dus niet echte vaste grond onder de voeten.
Het wordt me allemaal ff teveel. Al weer iets wat niet door kan gaan. Na de Nascalijnen en de Larestrek nu deze excursie. Maar het is niet anders, ik ben te zwak.

De groep vertrekt dus zonder mij en ik neem een paracetamol voor de hoofdpijn en doop de broodjes in de thee om ze weg te krijgen. Daar doe ik dus wel enige tijd over. Tegelijkertijd maar een beetje facebooken en mijn verslagen schrijven want loop 2 dagen achter. Daarna naar de bakker gegaan voor broodjes en flesje drinken. Toen nog een klein uurtje op bed gaan liggen totdat de groep terug kwam. De hoofdpijn was inmiddels minder aan het worden en ook de buik ging de goede kant op. We checken uit bij het hotel en moeten naar het plein om de hoek lopen waar de bus staat te wachten. Ik ga mooi voorin zitten alleen zodat ik kan gaan liggen als dat zou moeten.
Zo rijden we Puno uit op weg naar Bolivia. Onderweg komen we veel vrouwen tegen in hun kleurige kledij en zwarte lange haren veelal gevlochten en een hoed op. Heel decoratief om te zien.
Ik voel me gelukkig steeds beter worden. Probeer ook steeds wat kleine stukjes koek e.d. te eten en te drinken. Na 2 uur gereden te hebben langs het grote Titicacameer stoppen we op een prachtig idyllisch plek in een bocht van de weg. Waanzinnig wat een uitzicht heb je hier. Zo mooi! Remco had broodjes gekocht en ham en kaas en zo zaten we met zijn allen te picknicken. Intussen was ik zo ver opgeknapt dat de broodjes mij heerlijk smaakten.

Dan weer onze weg vervolgen. Onderweg is er veel landbouw te zien. De boeren maar ook de vrouwen werken net zo hard mee en het is nog allemaal handwerk.
Er wordt nu veel geoogst omdat de winter eraan komt die in juni ongeveer gaat beginnen. Er staan vele kleine schoven met gerst en of rogge dat dan voor het vee gebruikt gaat worden. Ook worden er veel aardappelen verbouwd.
Om deze lang te kunnen bewaren worden ze als het heel koud wordt buiten gelegd en zo gevriesdroogd. Ze krimpen dan tot hele kleine krieltjes die niet aan te zien zijn. Maar ze kunnen dan wel 12 jaar bewaard worden. Als ze dan weer gebruikt gaan worden en komen met water in aanraking dan zetten ze weer uit.

Als we bij de grens zijn stappen we uit en worden onze koffers op tweee fietstaxi's geladen. Ik ga naar de immigratiedienst en lever mijn formuliertje in wat ik bij binnenkomst in Lima heb gehad. En het paspoort wordt gecontroleerd. Alles dik in orde dus mag ik de grens over. Bij een kantoortje ga ik dollars omwisselen voor boliviano's. Als iedereen klaar is lopen we over de brug een stukje niemandsland door naar het grensplaatsje Desaguadero. Daar moet ik weer een nieuw formulier invullen. Dan bij het volgende loket word ik weer gekeurd, moet even vriendelijk in de camera kijken en hoppa de stempel van Bolivia prijkt in mijn paspoort.

We maken ook kennis met Ceasar onze gids. Omdat Remco hier officieel niet mag gidsen gaat hij mee. Het is hier later dus gaat de klok een uur vooruit en nu dus 6 uur verschil met Nederland. En dan komt La Paz in zicht. Een grote chaotische stad met 2 miljoen inwoners. Het krioelt er van de mini busjes. Voor de ruit hebben ze een paar bordjes van plaatsen of wijken en zo kun je het busje vinden die jou naar plaats van bestemming brengt. Voor we bij het hotel zijn duurt wel even. Regelmatig staan we vast en kunnen geen kant op. Een uur later stoppen we bij ons hotel Diamante Azul dat zich in een klein zijstraatje bevindt. Vandaag bevindt mijn kamer zich op de vijfde etage en ' s aonds heb je dan ook een prachtig uitzicht van de duizenden lichtjes van de huizen op de berg.
Om 19.30 gaan we uit eten vlak bij ons hotel. Vandaag de lama maar eens uitproberen. Ook dat blijkt een heerlijk mals stukje vlees.
En dan naar bed heerlijk slapen onder een ouderwetse dikke deken. Truste!


Dinsdag 29 april.

Heerlijk kunnen uitslapen vandaag. Om 8.00 aan het ontbijt. Ik stap de lift in om naar de ontbijtzaal te gaan. De deuren gaan open en....... Ik kan zo aan tafel gaan zitten. Zo dicht staan de tafels bij de liftdeur, het lijkt wel een balzaal, groot en ongezellig en om de stoffen bekleding van de stoelen zit plastic.
Om 9.00 staat er een citytour op het program. Marry is onze gids, een vrolijk rond dikkerdje die haar grote witten tanden bloot lacht en alles over Bolivia vertelt. Onze eerste stop is de Maanvallei. Het lijkt wel of we boven op de berg staan. Een soort maanlandschap. Het zijn een soort verticale rotsen met puntige uiteinden. Op de achtergrond in de verte zijn de echte bergen te zien, met en zonder sneeuw. We lopen de wandelroute van 45 minuten en steeds veranderd het uitzicht. Soms is er een bruggetje, dan weer een mooi uitkijkpunt. Ook doemen er soms cactussen op. Wat is het toch mooi!

Dan gaan we verder en rijden naar een mooie plek midden in de stad waar je een goed overzicht heb van de stad, van het rijke gedeelte. Als we op de Plaza Murillo komen zien we bij het presidentiële paleis een demonstratie. Het hele gebied is door een cordon van politie een soort van ME'rs afgezet. Gelukkig mogen we er onder leiding van onze gids erdoor en zien hoe een grote groep in traditioneel rood geklede mannen en vrouwen een petitie aanbieden aan een man in een wit uniform en die lijkt op Willem Alexander. De volgende stop zou het zilvermuseum zijn maar die was gesloten. Toen uitgeweken naar het muziekinstrumenten museum.
Dat was heel erg leuk. Er was een afdeling fluiten, trommels, gitaren en nog veel meer. Vooral de gitaren waren mooi. De klankkasten waren b.v. Van een schild van een dier gemaakt. Of de bas dat was in dit geval een grote trom met in het midden een touw. Als je die omhoog strak trok en het touwtje aan raakte kreeg je het geluid van een bas. Henk heeft zelfs nog een showtje gegeven op een heel erg oud traporgeltje en het klonk nog goed ook.

Als laatste gingen we naar de heksenmarkt. Daar kun je dus van alles kopen tegen allerlei ziekten en kwaaltjes. Ook hangen er baby lama's op of zitten er de foetus daarvan in een pot op sterk water. Beetje luguber is het wel.
Dan lopen we in een van de leuke straatjes en gaan een gangetje door. Daarachter is een hel klein binnenpleintje, rommelig maar tegelijkertijd ook mooi. Een wankele houten trap brengt ons boven en langs een kleine balustrade gaan we een kamer binnen. Meer is het niet. Het is er donker en hangt en staat vol met antiek. Er is geen plekje over dat niet benut is. Een hangtelefoon oude koffiemolen, foto's, bestek aan de muur, schemerlampjes, kortom teveel om op te noemen. We gaan aan een oude antieke tafel zitten met verschillende stoelen. Een heerlijke sandwich met kip en patat smaakte goed.

Daarna terug naar hotel maar een uur later op eigen gelegenheid weer terug om te gaan shoppen. Het is hier 'n.l. heel goedkoop. Zo kostte de lamabiefstuk met 2 fanta in een chique restaurant de dag ervoor maar € 9.70 .
Een wol gebreide muts die ze hier veel dragen maar € 2.50. Je begrijpt dus wel dat er flink ingekocht is. Maar dient zich wel een probleem aan , hoe krijg ik het mee naar huis? Nou ja dat is een zorg voor over 1.5 week. Het ziet er ook allemaal zo aantrekkelijk uit, en zo kleurrijk. Het doet me een beetje aan Guatemala denken.

' s Avonds gaan Henk, Yolanda, Kees, Lonneke en ik eten in eetcafé Soly Luna waar ze o.a. Hollandse gerechten serveren. Buiten aan de muur zien we de Heineken reclame al hangen en binnen oranje ballonnen en slingers. Als voorgerecht nemen we een portie bitterballen. En dan nasi met saté en saus. Op de menukaart stonden pannenkoeken, hutspot en nog meer Hollandse gerechten en waarom? Geen idee want de eigenaar b.v. is geen Nederlander. Al met al is het gewoon een gezellige avond met heerlijk eten.
En dan terug naar het hotel. Dat is steeds een hele klus omdat de straten hier heel steil omhoog of omlaag gaan. We zitten hier op 3600 meter dus gaan we echt stapje voor stapje omhoog en zelfs dan hangt je tong op je schoen. Afijn het bed stond al op me te wachten en om 22.00 ging het licht uit.. Morgen staat er een zware en lange busdag te wachten.
Adios"...