Varanasi, een stad van uitersten.............

Zaterdag 31 maart.

Vandaag de tweede lange busdag voor de boeg. Dit keer naar Varanasi. Om 5.00 loopt de wekker af en al snel zitten we in de bus. Nu lekker voorin de bus gaan zitten waar het iets minder zal hobbelen. Om een uurtje of 8 ontbijten we en daar hebben ze toch lekkere jam!
Dan weer verder, door de bergen en door dorpjes, we komen geitenhoeders tegen, heel gevarieerd dus.
Als het tijd is voor de lunch stopt de bus in een bocht in de bergen. We hebben daar een schitterend uitzicht over het dal. En weer verder, tot nu toe een onbezorgde rit.

Beetje dutten, muziek luisteren, fotootje maken, gewoon we tuffen lekker door totdat.....................
we in een file terecht komen! Voor het eerst deze reis. We wachten en wachten, het staat helemaal vast. Dan gaat de bijrijder even kijken om te kijken wat er aan de hand is. Na een tijdje komt ie terug en dan blijkt dat er een spoorwegovergang is die nogal lang dicht blijft.
Intussen staan we dan al 3 kwartier stil.We besluiten om de bus uit te gaan en rustig te gaan lopen naar de overgang. Onderweg komen we van alles tegen, kraampjes langs de weg en dan stuiten we weer op een kermis.Kinderen lopen rond met ballonnen, er is harde muziek maar toch ook wel feestelijk. We blijven staan, kopen wat en kijken onze ogen uit. Zelfs in de file is het een chaos. Er wordt wat afgetoeterd door de vele vrachtauto's, tuktuk's, brommers en wat al niet meer. Maar het heeft geen nut want er wordt bijna geen meter gereden. De spoorbomen blijven lange tijd achter elkaar dicht omdat er veel treinen achter elkaar passeren.

Intussen zijn we al 2 uur verder en staan we nog steeds stil. Het is nog maar een uur rijden naar onze bestemming maar het kan nog wel even gaan duren. Heel af en toe wordt er een paar meter gereden maar stelt eigenlijk niets voor.
We kopen pelpinda's bij een India's mannetje wat ie afweegt met een klein hangend weegschaaltje. Het zakje is gemaakt/gevouwen van krantenpapier.
En dan hebben we daar de dorpsgek. Een klein, gek ouder mannetje die niet helemaal spoort of dronken is maakt steeds dezelfde gekke geluiden. Eerst hangt ie steeds bij Carla rond die niet van hem afkomt. Wat ze ook probeert. De geluiden die ie maakt lijkt wel een soort blaffen. Dan ga ik hem nadoen en probeer hem aan het dansen te krijgen. Ik begin er mee, ben het ook aan het filmen maar het werkt niet echt. Hij loopt maar te blaffen, duwt andere mensen aan de kant maar normaal doen, ho maar.
Ondertussen waren we bij de spoorwegovergang aangekomen en zagen we de vele treinen rijden. En dan opeens lijkt het voorbij en komt de stroom auto's opgang. Ook weer onder luid getoeter. Een gekkenhuis is het. Als de bus eindelijk in zicht is springen we erin. Drie uur later dus weer op weg.

Dan naderen we Varanasi. Dit moet de gekste en krankzinnigste stad zijn van India. Het werd toen ook snel donker en omdat er geen straatverlichting is werd het wederom een hele uitdaging voor de chauffeur. Grote gaten in het wegdek die hij moest zien te omzeilen is toch een hele klus.
Maar om 20.15 zijn we dan toch bij het hotel. Ook moeten we nu afscheid nemen van onze chauffeur Mr. Roshan en zijn bijrijder Mr. Sanjay. Bijna 3 weken hebben ze ons van hotel naar hotel gebracht, was de bus iedere keer weer picobello schoon en was de waterservice uitstekend. We zullen ze nog gaan missen. Ze krijgen beide een envelop met geld en een mooie kaart met erotische afbeelding waar we allemaal wat op hebben geschreven.
Dan eindelijk een douche nemen. Weinig gedaan op zo'n dag maar toch heel erg vies geworden. Op het dakterras met z'n allen gegeten en dan naar bed. En wat voor bed..? Voor het eerst heb ik een bed met een zacht matras!! Yeahhhh.....wat zal ik lekker slapen zeg!

Zondag 1 april

Vanochtend weer vroeg uit de veren omdat we gaan varen op de Ganges. Om half 6 gaan we met een tukkie naar de Heilige rivier. Onderweg komen we langs een krantendistributieplaats.Een stuk of 20 mannen met fiets staan daar hun stapels kranten achter op hun fiets te binden. Een grappig gezicht. Helaas geen foto kunnen nemen.. Bij de oever van de Ganges ligt er een boot op ons te wachten. Eerst kopen we nog een klein schaaltje met een kaarsje en rozenblaadjes. Die steken we later aan en zetten het dan overboord in de Ganges en dan kun je er een wens bij doen.
Het is heerlijk rustig en vredig. We hebben een gids aan boord die ons alles kan vertellen wat er te zien is. Over de gaths, waar de wasrituelen plaats vinden, of over de verbrandingsplaatsen waar de lijkverbrandingen zijn.
Eerlijk gezegd luister ik niet. Ik verplaats me naar de punt van de boot en ga daar op mijn manier genieten van wat ik zie. De zon die opkomt, de rust, en mijn gedachten gaan een beetje op de loop. Ik neem veel, heel veel foto's van de opkomende zon. Het is prachtig en even is er een rustmoment in India. Het is dan +/- 6.15uur.
Er is veel te zien en langzaam aan wordt het steeds drukker aan de oever. Mannen en vrouwen wassen zich met het Heilige water. De één kleedt zich uit, de ander staat er met kleren aan in het water. De volgende staat de mediteren. Dan een stukje verderop wordt de was gedaan. Het is een fascinerend gezicht en ik geniet. De eerste zonnestralen verwarmen intussen mijn huid. Wat ben ik toch dol op de zon. Om 8.00 uur zit de boottocht erop en gaan we ontbijten bij een bakkerij.

Daarna gaan we per fietsriksja naar de Heilige Apentempel. Nu zijn het de apen dus die worden aanbeden. Daarna naar de Islamitische wijk waar we door wat straatjes lopen en nog een zijdeweverij zien. Daarna zijn we vrij. Martine, Carla en ik laten ons bij een winkel brengen waar we denken onze slag te kunnen slaan. Helaas was het niets en gaan daarna dus zelf op stap. We komen op een bazaar terecht, later nog hele kleine steegjes maar we vinden wel wat we hebben wilden. Daarna terug mnaar het hotel om ff bij te komen want Varanasi. Varanasi is een krankzinnig gekke stad. Delhi valt hierbij gewoon in het niet.
Om 18.00 gaan we weer op pad naar de hoofdgath waar iedere avond een ceremonie van de mooie mannen is. Nou dat willen we natuurlijk niet missen en willen dan ook eerste rang zitten. We bestellen een tukkie en zeggen waar we naar toe willen. En dan begint er een waanzinnige dolle rit door de stad. De tukrijders zijn 2 broers en het lijkt wel of ze op de vlucht zijn voor de politie. Het geld wat ze hebben wordt goed opgeborgen, een restantje wordt in een potje bij het stuur gestopt. Dan rijdt de ene broer, even later weer de andere. Op de vraag waarom ze dit doen komt er een vaag verhaal dat de één 's ochtends mag rijden en de ander s avonds. We rijden door hele smalle straatjes, dan springt er weer één uit de tuk, kijkt of er politie staat, stapt weer in, er wordt gekeerd. Dan weer uitstappen en kijken totdat ze niet meer verder gaan en we uit moeten stappen. Ze wijzen ons de weg naar de gath. Pffff....... dat hebben we ook weer overleefd.

Het is super druk in de stad ook omdat er het feest van Rama is. Bij de gath aangekomen zitten er al veel mensen op de trap te wachten, nog gekker er ligt zelfs een koe tussen het publiek. Dan zie ik een soort balkon waar een paar stoelen staan maar verder niemand zit. We gaan daar gewoon zitten maar er komen ook gelijk 2 militairen aan met grote geweren. Zij komen bij ons zitten. Nou zeg we lijken wel V.I.P.S. die bewaakt worden. Maar we zitten dus wel eerste rang hahah...
Dan begint de ceremonie. Er wordt aan veel bellen getrokken wat een enorm gekklingel is. Vuren worden ontstoken, muziek komt erbij en de mooie mannen staan te zwaaien met de fakkels, kandelaren met kaarsen, met waaiers van pauweveren. Kortom het is een mooie voorstelling. Voor het podium op de Ganges liggen vele boten met mensen erin die het vanaf het water bekijken. Het lijkt wel een beetje op het Prinsengrachtconcert. Na een uur hebben we het wel gezien en gaan we op zoek naar restaurant Dolphin wat boven op een gath gebouwd is. Daar aangekomen heb je een prachtig uitzicht over de Ganges in het avondlicht. Er zijn daar nog meer mensen van onze groep. Gezellig! We eten en praten wat en dan kom ik tot de conclusie dat ik helemaal vergeten ben om die middag naar de lijkverbrandingsplaats te gegaan. Toch wel een hoogtepunt van Varanasi. Klinkt een beetje raar maar het is DE plek van India om daar verbrand te worden. Zo dichtbij en het dan niet gezien te hebben, ja dat kan niet vind ik.
Carla, Pieter, Corine en ik gaan dan na het eten alsnog naar de plaats toe. Daar aangekomen branden er een stuk of 10 vuren. We lopen er langs en kijken om ons heen. Hier gebeurd het dus echt. Dan worden we terug geroepen. Waar wij lopen mogen geen vrouwen komen maar we mogen wel naar de man komen die ons roept. Hij staat op een hoger gelegen plateau. Van daaraf hebben we een goed overzicht van de vuren. Pieter en Corine waren die middag ook al geweest en zij konden ons al heel veel vertellen over de ceremonie. Ook de man vertelt ons alles.

Terwijl we er staan komt er een familie aan met een lijk. Gedragen op een baar gemaakt van bamboestokken en kleurige kleden.De oudste zoon loopt er bij die voor de gelegenheid kaal is geschoren en een wit hemd draagt ( net zoals Ghandi vroeger). Zij gaan met het lichaam naar de Ganges, dompelen het +/- 2 minuten in de Ganges. Daarna ontdoen ze het lichaam van de kleding, wikkelen het in een laken en bestrooien het met sandelhoutpoeder wat de stank van het verbranden tegen moet gaan. En inderdaad je ruikt niets. Dan moet er hout gekocht worden. Op een grote weegschaal wordt het hout afgewogen en de kosten daarvan zijn rond de 1500 roepies (22,50 euro). Dan wordt de brandstapel gemaakt en het lichaam erop gelegd. Dan hebben ze intussen een bos van een soort gras waarmee ze naar de muur lopen van de gath. Daar brandt het eeuwige vuur, al 3500 jaar lang en is nog nooit uitgeweest. Er wordt daaruit een kooltje gehaald ( van Shiva) en op een bundel van gras gelegd. Daarmee gaan ze naar het lijk en moeten dan 5x om de brandstapel lopen. Maar omdat de grond vaak te heet is en ze op blote voeten lopen is het dus niet altijd mogelijk. Het alternatief is dan dat ze 5x met de bundel gras om het hoofd draaien zoals wij ook zien. Dan wordt er bij de voeten het vuur aangestoken met het kooltje. Binnen een mum van tijd brandt het hout. Dan duurt het een uur of 2 á 3 voor het uitgebrand is.
Dan gaat de zoon weer naar de Ganges met een kruik, vult die met Gangeswater, loopt ermee naar de brandstapel, gaat met zijn rug er naar toe staan en gooit dan de kruik over zijn schouder leeg op de as en mag zich daarna niet meer omdraaien en kijken. Hiermee is de ceremonie definitief afgesloten.
Het is een indrukwekkend geheel. We blijven er wel een uur staan en in die tussentijd worden er 3 overleden gebracht. Het gaat 24 uur per dag door en worden dan gem. 200 lichamen verbrand. Dit is iets wat ik me leven lang niet zal vergeten! Op een iets hoger gelegen gedeelte brandt ook een vuur. Hier wordt iemand van een hogere kaste (rang) verbrand.
Er zijn 5 uitzonderingen om niet verbrand te worden. Dat is als er een zwangere vrouw is overleden, een kind jonger dan 5 jaar, als je gebeten bent door een cobra, als je een priester bent en als je lepra of pokken hebt. Dan ben je n.l. al gereinigd door Shiva en wordt je met een zware steen verzwaard en in de Ganges overboord gezet en ga je direct naar Nirwana toe.
Als je geen geld heb dan is er ook nog een crematorium en daar wordt je gratis verbrand.

Ik ben heel erg blij dat ik dit heb mogen meemaken. Het was het ontbrekende stukje van vandaag. Nogmaals heel indrukwekkend!

Dan snel met een tukkie terug naar het hotel en lekker slapen. Morgen nog een excursie en dan met de nachttrein terug naar Delhi. Dit hebben jullie nog tegoed.

Groeten.............