De gruwelijkheden van My Lai.

Maandag 20 maart.

Vandaag hebben we een lange reisdag voor de boeg met maar 1 uitstapje. Na het ontbijt worden de koffers ingeladen en worden we door de dames van het hotel die buiten op de trappen staan uitgebreid uitgezwaaid. Dag Hoi An, wat was je leuk!
We hebben nu voor de komende week tot de grens naar Cambodja een vaste chauffeur genaamd Tung. Een klein, kaal en vrolijk lachend mannetje. Onze eigen mini boeddha. Liêm en Tung kennen elkaar al langer en het is voor beide dus leuk om deze week samen te reizen.
We rijden door het prachtige landschap van Vietnam. Op het eerste stuk zien we langs de kant van de weg vele graven in een kale omgeving. Best wel bijzonder en maken dan een snelle fotostop en weer door. Om half 11 zijn we bij Son My onze enige uitstap van deze dag. Eerst drinken we buiten koffie met elkaar wat naast een rijstveld ligt en waar we de rijstaren al in de planten zien zitten. Over ongeveer 10 dagen kan het geoogst worden.
Als je in een rijstkorrel knijpt komt er ietsiepietsie melkachtige substantie uit. Dit wordt dus later hard en dus de rijstkorrel. Bij de rijst die wij kennen, de losse korrel die zal geler zijn in de bloei.

Dan lopen we naar het gebouw en worden we binnen naar een donkere zaal geleid. Daar krijgen we een Nederlandse documentaire te zien van de KRO uit 1993. Hier zien we welke gruwelijkheden zich hebben afgespeeld in 1968 uitgevoerd door de Amerikanen.
Het bloedbad van My Lai. In de Vietnamoorlog zou de bevolking in het gebied rond Quang Ngai sympathie hebben getoond voor de Vietcong. Op 16 maart 1968 drong een grote Amerikaanse groep infanteristen het gebied binnen om de dood van een aantal strijdmakkers te wreken. Daarna voltrok zich binnen 4 uur de grootste Amerikaanse oorlogsmisdaad in de Vietnamoorlog; ongeveer 500 Vietnamese burgers, van wie de helft vrouwen en kinderen, werden systematisch afgeslacht door Amerikaanse soldaten.
Luitenant William Calley, de aanstichter van het bloedbad werd veroordeeld voor moord, maar kwam enkele jaren later vrij via een hoger beroep. Er zijn nooit andere militairen veroordeeld.
In de documentaire komen enkele overlevenden aan het woord die zich tijdens de slachtpartij voor dood hebben gehouden tussen de vele lijken.
In die paar uren hebben ze een compleet dorp in brand gestoken waardoor ook veel burgers levend zijn verbrand.
Als de documentaire is afgelopen zijn we stil en onder de indruk en vele waaronder ik zelf hebben zitten huilen na het zien wat hier heeft afgespeeld.

En als we weer buiten zijn gaan we naar de tentoonstellingsruimte. Boven aan de trap aangekomen werden we geconfronteerd met een enorm herdenkingsmonument met alle 500 namen en leeftijd. Liêm neemt ons mee langs de vele foto's en attributen, maquette van het dorp, bommen, en militaire uitrustingen en geeft uitleg daarover.
Het is zo erg wat we zien en horen!
In de documentaire is ook te zien dat één van de Amerikaanse helikopter piloten 20 jaar later is terug gegaan naar My Lai. Hij had toen der tijd ingezien dat ze fout bezig waren geweest en heeft op het einde nog 13 mensen kunnen redden door ze in de heli mee te nemen en af te zetten bij een naburig ziekenhuis. Ook spreekt hij nu nog met overlevenden. Maar zij kunnen niet begrijpen waarom hij niet meer mensen heeft gered. Maar hij deed dit ook met gevaar voor eigen leven.
Vele Amerikanen hebben na deze gruweldaad psychische problemen gekregen.

Dan gaan we naar buiten waar nog één origineel huisje staat maar ook 2 waarvan je ziet dat ze in brand zijn gestoken met de zwart geblakerde balken.
Op andere plekken zien we alleen de fundering nog. Bij elke plek staat een gedenkplaat met de namen en leeftijden van de personen die daar gewoond hebben. Kortom het is heel indrukwekkend en niet te bevatten wat hier allemaal heeft afgespeeld.
Onder de indruk en in stilte gaan we naar de bus waar we onze gedachten nog eens laten gaan over wat we gezien en gehoord hebben.

Dan zijn we weer op weg naar onze lunchplek. Onderweg zien we nog iets raars. Op de rijbaan aan de rechterkant ligt er op kleden rijst uitgestrooid om te drogen! Het moet niet gekker worden.
En dan nemen we een afslag en komen uit bij de eetgelegenheid en wat we dan zien.....................
Wow!!! wat een paradijselijke plek. Een prachtig gebouw gelegen aan zee. Het ruisen van de golven op de achtergrond geeft even een vakantiegevoel. Na de uitgebreide lunch....uh toch niet helaas. We konden kiezen uit krabsoep of set menu. Er waren er maar 3 die dat wilden en dat was te weinig dus moesten we allemaal aan de soep. Ik kreeg een heerlijke pompoensoep en iedereen een klein plakje stokbrood met daarop kaas en knoflook dat was gegrild. Dat was wel lekker maar ook veel te weinig.
Maar goed, de zee trok ons en dus gingen we snel daar naar toe. Als we naar de vloedlijn lopen zien de grote golven met mooie grote witte schuimkoppen erop. Er worden veel foto's gemaakt want het is een mooie plek.

Om 14.00 gaan we weer weg en we komen iets vroeger aan bij ons overnachtingshotel voor 1 nacht in Quy Nhon omdat de afstand naar Nha Trang te groot is om in één dag te rijden.
We worden opgewacht door..... Nederlandse studenten die hier stage lopen. Wat grappig om zo ver weg dan opeens in het Nederlands te worden begroet.
Onze kamer ligt op de 5e verdieping met zijuitzicht op zee. Wat een cadeautje! We besluiten om even van dit heerlijke moment te genieten met het ruisen van de golven op de achtergrond. Onderwijl een beetje internetten of gewoon lekker languit op bed liggen.
Om half 7 gaan we met z'n allen beneden dineren. Een mooi gedekte tafel staat al voor ons klaar en ok hier hebben we uitzicht op zee.
Vanavond gaan we op de Europese toer wat eten betreft. Biefstuk met champignonsaus en friet met mayo en ketchup. Het toetje was wel wat exotischer namelijk een uitgeholde kokosnoot met daarin ijs en het sap van de kokosnoot werd in een glaasje erbij geserveerd.
Na afloop gingen we met een groepje naar het dakterras om daar een afzakkertje te nemen. Daar had je ook een prachtig uitzicht over Quy Nhon en met een "mooncocktail " in de hand heb je dan even zo'n heerlijk relaxt vakantiemoment.
Dit was ook wel even nodig na deze best wel indrukwekkende dag. En dan ga ik slapen en val met het ruisen van de zee op de achtergrond in een diepe slaap.




Dinsdag 21 maart.

Heerlijk geslapen en bij het open doen van de gordijnen is ie daar weer; de zee! Wat een schitterend begin van de dag. We gaan beneden ontbijten en ook in de bediening zijn er Nederlandse dames. Ook hier is een uitgebreid ontbijt en met de opkomende zon, ruisende golven en heerlijk eten voelt het wel als vakantie.
Ik word hier zo blij van!!!
Voor we vertrekken ga ik er nog ff alleen op uit. Ik ga nog langs de boulevard lopen en wat foto's maken van strand, zee en hotel. Dan de koffer weer ophalen van de kamer en in de hal staat de koffer hoteljongen al met zijn karretje te wachten waar alle koffers op gaan die hij zo bij de bus gaat brengen.
En dan zien we Sander staan omringd door een aantal giechelende Vietnamese dames die met hem op de foto willen. Sander is nogal groot en een paardenstaart dus best wel een bijzondere verschijning voor de kleine dames. Er worden foto's gemaakt en al lachend en blij lopen ze weg.
Onze kleine man meneer Tung staat ons al lachend op te wachten.
Al snel zit alles erin en staat iedereen klaar en kunnen we zoals elke keer op tijd vertrekken. Op naar Nha Trang.

We zijn nog geen 10 min. op weg of is de eerste fotostop is al een feit. Vanaf de parkeerplaats kijken we van grote hoogte op de kleine vissersbootjes en de ronde manden onder ons. Het is een kleurrijk schouwspel. Dan rijden we een klein stukje verder en moet de bus bijgetankt worden. Voor ons de gelegenheid om naar het strand te lopen en oog in oog te staan met de bootjes die we even tevoren van grote hoogte zagen. We lopen door smalle steegjes waar de bewoners ons lachend toeroepen of zwaaien. Ze zien hier nooit toeristen lopen dus we zijn een hele bezienswaardigheid hahaha....
Aangekomen op het strand zien we van alles. Er ligt een grote oude boot wat een prachtige foto oplevert. Maar als je naar de vloedlijn loopt zie je ook heel veel rommel liggen zoals plastic afval maar ook visafval en daartussen liggen dan ook weer prachtige schelpen. Er zitten vrouwen in een kring onder een boom lekker in de schaduw netten te boeten en ondertussen worden de plaatselijke roddels besproken.
Een stuk verderop zien we een groep mannen met alle macht een boot proberen het strand op te duwen.
Er is dus veel te zien en een leuke onderbreking van deze net begonnen reisdag. Bij het terug lopen kom ik in een klein straatje een oud en kromgebogen vrouwtje tegen. Ik vraag of ik haar mag fotograferen en ze geeft toestemming. Bij het zien van de foto lacht ze haar mond met een paar tanden bloot. Wat een leuk extraatje weer en wat een vriendelijke bevolking is het toch. Tot nu toe alleen maar leuke mensen tegen gekomen.
En hoppa iedereen weer de bus in en nu rijden we 2 uur door zonder te stoppen. Onderweg zien we nog een gigantische grote gouden boeddha en zo rijden we langs de kust met de meest fantastische uitzichten.

En dan is daar de plek om te gaan lunchen. Weer een wow!! moment. Een stukje paradijs op aarde, net een bounty eiland. De zee met eerst een ondiep gedeelte en dan de echte vloedlijn. Wat ziet het er hier prachtig uit. Maar eerst gaan we lunchen. Dit keer een lekker gebraden, knapperig kippenpootje met rijst mmmm..... Maar ondanks dat ik zit te genieten van het eten wil ik het strand op, net als de rest van de groep. Sokken en schoenen gaan uit en zo lopen we over het gloeiend hete zand naar het water. Wat is het hier prachtig!!! Het lijkt wel een plaatje uit een reisgids. Zon, palmbomen, een blauwe zee, gewoon zo wonderschoon!
De golven zijn niet hoog maar ondanks dat wordt mijn broek toch nat. Niet erg want de zon schijnt fel dat het in korte tijd alweer droog is. Er wordt wat gedold in het water, foto's worden genomen en dan is het helaas tijd om terug te gaan naar de bus. Wat is dit jammer want het is hier echt zo idyllisch.

Maar bij ons volgende hotel hebben we wel de gelegenheid om in zee te gaan zwemmen. Nu nog 1,5 uur voordat we de volgende stop hebben. Onderweg zien we van alles. We rijden door prachtige bossen, scooters waar achterop levende kippen vervoerd worden, het kan hier allemaal. Wat we bijna niet zien is politie, heel bijzonder. Er zijn strenge regels met hoge straffen en dus bedenken ze zich wel 2 keer voordat ze in de fout gaan. De rit naar Nha Trang is prachtig, stukken langs de kust met mooie baaien en rotsen en vele palmbomen. Ik kom ogen tekort en de camera klikt erop los.
En dan naderen we Nha Trang. We zien een lange brug voor ons met aan de overkant hoge hotels en kantoorgebouwen. We blijven nog even aan deze kant van de brug. We gaan naar de tempel Po Nagar. Ook hier wordt gevraagd of je de schouders en knieën wil bedekken.

De Po Nagar tempel is één van de belangrijkste Cham complexen in Vietnam, is gewijd aan de godin Po Yan Inu Nagar en is in de 8ste eeuw gebouwd door de koningen van het Chamrijk Kauthara. Van de acht torens staan er nog vier overeind. We lopen een mooie brede trap op en komen uit op een pleintje met één grote tempel met een paar kleinere eromheen. In de tempels wordt veel wierook gebrand waardoor het soms een beetje benauwd wordt. En overal staan er altaars met bloemen en gele parasols.
En dan hoor ik muziek en loop op het geluid af. Op het plein staat een groep met danseressen een uitvoering te doen. Vijf vrouwen in prachtige blauwe jurken maken sierlijke bewegingen en zetten daarbij ook nog een aardewerken pot op hun hoofd. En dat met de groots mogelijke elegantie.
De mannen maken muziek met trom en fluit. Ook is er nog een prachtige aangelegde tuin bij het complex. Vanaf hier heb je ook een mooi uitzicht op de stad Nha Trang. Op het moment dat we hier zijn is het bloedheet maar ach ik klaag niet want ik heb het verschrikkelijk goed naar mijn zin en wil nog lang niet naar huis.

Dit was dus de laatste stop en eenmaal de brug over zijn we snel bij het hotel. Dit is iets minder mooi dan de vorige. Aan de achterkant wordt er 24/7 gewerkt aan de bouw van een nieuw hotel en aan de voorkant wordt er een volleybaltoernooi gehouden wat gepaard gaat met veel geschreeuw, gejuich en harde muziek. Kim en ik ploffen neer op ons bed en doen even helemaal niks.
Om half 7 gaan we met meerdere taxi's naar restaurant Lac Canh. Daar komen heel veel locals en is een soort open schuur met golfplaten dak en veel t.l. licht en is niet echt sfeervol maar ontzettend populair bij vele gasten. We gaan hier barbecueën aan tafel. Er wordt een kleine aardewerken pot met vuur erin op tafel gezet en het grillen kan gaan beginnen. Ze houden hier wel van pittig want overal op het vlees zit wel een klein stukje rode peper. Maar zoals iedere keer smaakt het voortreffelijk en is het super gezellig met elkaar.
We hebben echt zo'n leuke groep, iedereen kan het goed met elkaar vinden.
Met taxi's gaan we weer terug naar het hotel. We vinden het nog te vroeg om te gaan slapen en dus gaan we met een klein groepje nog wat te gaan drinken. We kiezen dit keer het dakterras van het luxe Sheraton Hotel uit, we gaan drinken op stand.
Met de lift zoeven we omhoog en komen uit in een mooie ruimte met een mooi dakterras. Er staan hoge tafels met bijbehorende krukken en met een uitzicht op de boulevard en de zee.
Wow wat een geweldig uitzicht. De zoele wind waait door mijn haar en onder het genot van een heerlijke cocktail is het hier goed toeven en een prachtig einde van een geweldige mooie maar lange reisdag.