Van het westen naar het oosten.

10 Maart 2017

Eindelijk na 2 jaar weer op reis. Dit keer vanuit het westen naar het Verre Oosten, n.l. naar Vietnam & Cambodja. Zoals altijd brengt Nelleke mij weer weg naar Schiphol en om 6.30 stond zij weer met de auto voor de deur. De reistas werd ingeladen en ik werd door Guido uitgezwaaid. Het was een mooie ochtend waarbij de mist prachtig boven de weilanden hing. Een mooi begin van de dag.
Gezellig kletsend waren we binnen het uur op Schiphol. We liepen naar incheckbalie 27 om in te checken. Voor mij stonden 2 dames met een label van Djoser aan hun tas dus ik zeg: goedemorgen reisgenoten? En ja hoor het waren Lucianne en Agnieta.
Ik heb de toegewezen stoel aan het gangpad kunnen omzetten naar het raam. Intussen was Cheriëtte ook gekomen om mij uit te zwaaien. Wat een leuke verrassing! Terwijl ik mijn spullen opberg zie ik opeens dezelfde man staan van Signapore Airlines die ik 3 weken geleden daar ook zag. Toen ging ik Henk & Yolanda en Kees & Lonneke uitzwaaien die dezelfde reis gingen maken.
Dus ik zeg: hé dezelfde meneer van 3 weken geleden! Hij lachend: ja ik woon hier bijna. Ik: ja ik was hier 3 weken geleden ook om mijn vrienden uit te zwaaien en hebben toen een praatje gemaakt en zei ik dat ik over 3 weken, dus nu hier weer zou zijn maar dan om zelf te vertrekken.
Oh ja zegt ie dat weet ik nog. Ik maak ook overal vrienden!
Daarna gingen Nelleke, Cheriëtte en ik met elkaar koffie drinken en ontbijten. Ondertussen alweer de nodige foto's gemaakt en er zullen er waarschijnlijk nog héél veel bijkomen. De tijd verstreek en werd het tijd om afscheid te nemen. Dag lieve Jet en Nelleke tot over 4 weken!

En dan komt de eerste beproeving, de paspoortcontrole. Ik ga voor de nieuwe variant de zelfcheckcontrole. Je voert je paspoort in, kijk recht in de lens en dan hopen dat ik herkend wordt! En...........? Gelukt!
Het poortje gaat open en ik mag door. De volgende check is de bagage. Er naartoe lopend ben ik opeens mijn 2e boardingspas kwijt whááááá
Moet weer ff wennen waar ik alles in terug stop maar gelukkig ook dit komt goed. Dan de bagagecheck. Schoenen mogen dit keer aan blijven, de riem af, IPad en telefoon en camera eruit, en dan in het detectiepoortje/cabine stilstaan ff wachten en.......... joepie ik ben in 1x goed! Dit komt niet vaak voor, altijd is er wel wat. Dan naar gate G. Maar eerst nog even langs de winkels. Zoals iedere keer als ik op reis ga mag ik van mezelf een nieuwe parfum kopen. Bij de gate aangekomen staat het vliegtuig van Signapore Airlines de airbus A350-900 in de ochtendzon mij al toe te glimmen. Door het lange koffiedrinken is de tijd lekker snel gegaan. Ik kan direct door om te boarden. Het cabinepersoneel staan ons al op te wachten en zij zien er prachtig uit.
De dames hebben prachtige kleurrijke kledij aan en opgestoken haar. Heel anders dan de gebruikelijke mantelpakjes van de meeste vliegtuigmaatschappijen. Het toestel is uitgerust met de modernste technologische snufjes dat allemaal is verwerkt in je stoel. Ook wifi en de ramen zijn zelfs gezeemd!
Dit alles heb ik nog niet eerder meegemaakt maar het is dan ook niet voor niets de beste vliegtuigmaatschappij ter wereld.
Zelfs de menukaart wordt uitgedeeld zo ook een paar sokken, een tandenborstel en een heerlijk warm doekje.

Vertrektijd zou zijn 10.25 maar we taxiën pas om 10.45 naar de baan. We sluiten aan in de rij maar dan gaan toch de motoren brullen en racen we de baan over. Voel me net een beetje Max Verstappen. Heerlijk wat een snelheid, ik blijf dit geweldig mooi vinden. En dan komen we los van de grond en gaat Nederland langzaam onder mij kleiner worden. Ik ben op weg!!!
Van de zon op de grond naar de zon boven de wolken. Intussen al een paar vliegtuigen zien passeren en zijn er al nootjes en sapjes uitgedeeld en tegelijkertijd zit ik dit eerste verslag te schrijven. Nog 11,5 uur te gaan tot Signapore.

13.00. Heb intussen heerlijk gegeten. Het overtrof alle voorgaande vluchten. Kip met rijst, groene curry, rauwkost, broodje met Goudse kaas en als toetje..... chocoijs met brownies van het IJsboerke. S.A. is tot nu toe een feestje om mee te vliegen. De zon schijnt zo fel dat de luikjes voor de ramen dicht moeten van de stewardessen. Een goed moment om even mijn ogen te sluiten en een tukkie te gaan doen. Met Adéle op de achtergrond zou dat toch moeten lukken. Truste voor even zzz..zz..z

Het is gelukt voor een uurtje. Toen ik het luikje van het raam open deed toen begon het al te schemeren. Het was toen al 18.30 plaatselijke tijd. We vlogen over een prachtig gebergte met besneeuwde bergtoppen. De ondergaande zon kleurde deze zodat het een warme kleur kreeg. Heb toen wel een half uur naar buiten gekeken. Ik was de enige, overal waren de luiken gesloten.
Ondertussen de film Rokjesdag zitten kijken, gegeten en later werden we nog op een Twix getrakteerd.
Intussen zijn we India voorbij en ga ik proberen te slapen. De lichten in het vliegtuig zijn ook bijna allemaal uit. Tot over een paar uur.

Gelukkig een paar uur kunnen slapen, de lichten gaan weer langzaam aan en heerlijke geuren verspreiden zich door het vliegtuig. Het begint al op te schieten voor we in Signapore zijn. Het ontbijt bestaat uit kip met rijst noodles, broodje jam, jus d'orange, thee en een yoghurtje. Wederom smaakte het heerlijk. Het is nu 22.00 NL tijd en over een half uur hopen we te landen in Signapore.
Er is nu ook weer wat te zien op de grond, Signapore als één grote lichtbundel onder ons.
De landing ging goed, nadat de piloot wel hard op de rem had getrapt en na 12 uur eindelijk weer vaste grond onder mijn voeten.
De vlucht was bijzonder rustig verlopen. Weinig mensen die heen en weer liepen of in de bagagerekken moesten zijn. En ook heel fijn dat er dit keer geen krijsende kinderen waren.
We werden door de crew uitgeleide gedaan en vanuit de slurf liepen we een mega grote hal waar het heel stil was behalve de mensen uit ons toestel. Al snel zag ik Lucianne en Agnieta weer en zij hadden Kim, Ruth en Daphne al ontmoet. Met een shuttle trein moesten we naar terminal 2 toe. We hadden al snel de praat met elkaar en gelachen. Bij T2 aangekomen moesten we naar F 54 voor de volgende vlucht. Maar dat duurde nog bijna 3 uur. Daarom zijn we aan de wandel gegaan langs de winkels en hebben we met z'n vieren wat gedronken. Een heerlijk ananassapje voor mij. De tijd verstreek en in rap tempo zag ik de grote rode opkomende zon veranderen in een gele zon. Een nieuwe dag brak aan.




11 Maart.

Intussen ook Arnold & Wilma en Peter & Yvonne ontmoet. Er ontbreken er nog 3 maar die zien we zometeen in Vietnam wel.
En dan mogen we weer inchecken en ja hoor het is weer zover. De pieper gaat af en ik word gefouilleerd. Ik was oké maar in mijn rugzak zat mijn flesje water van Schiphol en hup daar ging ie weer in de kliko. Zo jammer hé. En dan het vliegtuig in voor onze eindbestemming; Vietnam. Ik loop met Wilma te praten en van haar hoor ik dat de turbulentie van vannacht veroorzaakt was door onweer. Er waren grote lichtflitsen te zien. Helaas heb ik dit gemist.
We zitten een beetje bij elkaar in het vliegtuig en het is nog een uur naar Vietnam toe. Hebben net de 3e warme maaltijd op. Ook nu weer kip met broccoli, wortelen, aardappelpuree en een brownie. Begin het nu wel zat te worden, wil gewoon ff lekker languit op een bed gaan liggen. Maar helaas gaat dat nog wel even duren. Aankomst is zo rond 13.00 plaatselijke tijd dus nog lang geen bedtijd.

We landen op tijd in Vietnam en helaas is het bewolkt en heiig. Als we het vliegtuig uitstappen zien we de schoonmaakploeg al op de trap bij de cockpit staan. Bij binnenkomst de goede rij opzoeken voor de paspoortcontrole. Daarna de bagage ophalen. Het verloopt allemaal soepel en snel. In de aankomsthal staat Sander onze reisbegeleider van Djoser ons op te wachten. Een grote, stoere uitziende man. Dan ontmoeten we de rest van de groep. Johan, Trudie & Rob en Robert & Gonny.
Ook onze gids Liêm is er die de komende 3 weken met ons mee reist. Voor we naar het hotel gaan wordt er eerst gepind en krijgen we de Vietnamese dong in handen. Als alles is ingeladen in de bus gaan we naar het hotel een half uur verderop. Onze eerste kennismaking met Vietnam is een feit, het verkeer, het weer, de mensen. Ik verheug me op de komende tijd. Ondertussen verteld Sander het één het ander over het land en de gebruiken.
Onze eerste bestemming is de hoofdstad Hanoi en we verblijven in hotel España. Ik ga samen met Kim een kamer delen. In het hotel krijgen we nog wat uitleg over van alles en nog wat van Liêm en daarna eindelijk naar de kamer. En oh wat was het een lekker bed!! Heerlijk ff languit gaan liggen na ruim een dag onderweg te zijn geweest.
's Avonds gaan we met de groep de stad in. We lopen naar het centrum en daar is het een gezellige chaos en doet me een beetje aan India denken. Er rijden ontzettend veel scooters hier kris kras door elkaar. We lopen langs kleine winkeltjes waar de mensen op hele kleine stoeltjes krukjes voorzitten. Het eten wordt er bereid en gegeten. Grote pannen met soep, de heerlijkste geuren komen je tegemoet. Bij het meer aangekomen zijn er veel restaurants te vinden, een mooi fontein spuit erop los en in het meer zien we een eilandje liggen met de bekende rode brug.
Helaas is het gaan miezeren en heiig maar dat geeft ook wel een serene rust. Dan gaan we een klein straatje in en bij het restaurant gaan we een smalle houten trap op en komen we uit in een kleine gezellige ruimte. Een lange tafel staat voor ons gedekt en als bestek hebben we de wel bekende stokjes.
Dat wordt dus een uitdaging. We beginnen met een heerlijk pompoensoep gevolgd door meerder kleine gerechten. Het gaat me aardig af met de stokjes dus dat moet wel goed gaan komen de komende tijd.
Na afloop gaat een ieder zijn eigen weg. Ik ben intussen erg moe want we zijn al 2 dagen onderweg en een nacht overgeslagen. Maar net voor ons hotel zit een Ierse pub en met een klein groepje besluiten we nog een afzakker te nemen en te proosten op een mooie reis!
En dan eindelijk is het bedtijd. Wat ben ik moe, truste en tot morgen.