Op ontdekkingstocht in Hanoi.
Blijf op de hoogte en volg Cora
12 Maart 2017 | Vietnam, Hanoi
Zondag 12 maart.
Toen de wekker afliep wist ik even niet waar ik was maar na een paar minuten besefte ik het. Ik ben op reis in Vietnam yeahhhh.......
Kim en ik kunnen het goed vinden met elkaar dus dat is fijn. We beginnen de dag rustig en gaan even later naar beneden waar het simpele ontbijt op ons staat te wachten. De rest van de groep druppelt ook binnen en we zijn allemaal een beetje bijgekomen van de lange reisdag.
Vandaag gaan we een stadswandeling maken onder leiding van Liêm. Helaas is het wat miezerig buiten maar het mag de pret niet drukken. Met jas en of paraplu gaan we op stap.
Via een klein stadsparkje lopen we richting het mausoleum van Ho Chi Minh. De voormalige leider van Vietnam kan nog dagelijks op vele bezoekers rekenen en staan er lange rijen om naar binnen te kunnen gaan.
Lopend langs de drukke wegen komen we bij een enorm groot grasveld met daarachter gelegen een even enorm groot plein. We moeten er helemaal omheen lopen om bij de ingang te komen. Doordat Liêm de kaartjes al had konden we langs de lange rij wachtenden lopen en zo stonden we aan het begin van het immens grote heilige Ba Dinhplein waar je dus alleen met toestemming mag lopen.
Een groot en log bouwwerk van steen uit de marmerberg bij Danang is de laatste rustplaats van Ho Chi Minh. Hij was altijd een bescheiden man geweest en eigenlijk wilde hij gecremeerd worden en dat zijn as boven Noord-, Midden-, en Zuid Vietnam zou worden uitgestrooid als symbool voor de nationale eenheid waaraan hij zijn leven had gewijd.
Helaas voor hem werd na zijn dood in 1969 zijn testament gewijzigd door de aanstaande leden van het Vietnamese politiebureau. Ze schrapten de crematiewens. Met hulp van deskundigen uit de Sovjet Unie werd de grote leider gebalsemd en in 1975 naar zijn mausoleum overgebracht.
Ook voor de ingang van het mausoleum staat een lange rij mensen te wachten. Wij als groep hebben besloten om niet naar binnen te gaan en zo lopen we het grote plein over kijkend naar het gebouw waar erewachten de wacht houden en met enige ceremoniële uitvoeringen bezig zijn.
Hierna gaan we naar het aangrenzende werkpaleis van de grote leider. Een prachtig en mooi geel gebouw met een kleurrijke tuin erom heen. Verder zien we de garage met 3 auto's waaronder een Peugeot aangezien het land vele Franse invloeden heeft. Het geheel is gelegen in een prachtig aangelegd park met grote vijver.
We doorlopen het park en bekijken nog wat huisjes die daar staan. Bij die huisjes staan ook erewachten. Mannen gehuld in witte uniformen waarvan je soms denkt; zijn ze wel echt? Dan komt er iemand aanlopen die de twee mannen gaat controleren of de pakken wel goed zitten. Er wordt getrokken aan de broekspijpen zodat de strak gevouwen naad weer lijnrecht naar beneden loopt, een stofje werd van het rever geblazen als daar al een stofje zat, nog een trekje hier, de pet wordt rechtgezet die dus al recht stond en zo konden ze er weer even tegenaan. Het was best wel lachwekkend want er was nadien geen enkel verschil te zien.
Aan het eind van de rondwandeling gingen we met z'n allen koffie drinken en daarna op weg naar de tempel van de literatuur.
Onderweg gaan we ook nog even langs bij de eenzuilige pagode oftewel Chua Mot Cot. De houten pagode werd gebouwd in 1049 onder keizer Ly Thai Tong. Hij is dus gebouwd op één zuil die in een elegante lotusvijver staat.
Volgens een legende verscheen Quan Am, de godin van de genade, in een droom aan de keizer, die geen troonopvolger had. Gezeten op een lotusbloem overhandigde ze Ly Thai Tong een jongetje. Korte tijd later huwde de keizer een jonge vrouw, een nieuwe keizerin, die een zoon ter wereld bracht. Uit dankbaarheid liet de keizer de Eenzuilige Pagode bouwen, in de vorm van een lotusbloem. Deze symboliseert de zuiverheid, als een lotusbloem in een modderige vijver.
De Vietnamezen grijpen iedere tempel aan om te bidden en zo zien we vaak mooie intieme momenten van de bevolking.
En dan komen we aan bij de tempel van de literatuur. Het is het oudste en misschien wel mooiste gebouw van Hanoi. Het werd opgericht in 1070, tijdens de Lydynastie (1009-1225) ter ere van de Chinese filosoof Confucius en deed ruim 7 eeuwen lang dienst als opleidingsinstituut voor toekomstige mandarijnen.
Het complex bestaat uit 5 binnenplaatsen, waarvan de eerste twee goed bijgehouden tuinen hebben.
We lopen door de prachtige toeganspoort ook wel de Van Mieupoort genaamd. We zien een mooi aangelegde tuin en lopen dan onder de poort van Khue Van Cach door. Dan horen en zien we heel veel studenten, de meisjes gekleed in een rode toga met bijbehorend baret en de jongens in een zwart pak. Veel meisjes hebben ook nog een bloemenkrans in het haar wat een vrolijk aanzicht heeft.
Zij hebben allen hun diploma gehaald en vieren dat uitbundig. Ook worden er vele groepsfoto's gemaakt. Er wordt veel geroepen en gelachen en als klapstuk gooien ze hun baretten hoog in de lucht, wat een grappig gezicht is. In één van de gebouwen zien we het rijkversierde altaar van Confusius dat aan beide zijde wordt geflankeerd door beelden van kraanvogels op schildpadden: symbolen van voorspoed.
Ook zien we grote stenen staan met als voetstuk een schildpad. Daar staan namen en enkele gegevens op van geleerden die hier examen deden.
Het is een groot en mooi complex met een rijke historie.
Schuin aan de overkant van de weg gaan we lunchen. Het smaakte weer heerlijk en als toetje kregen we een stuk taart. Naast ons zat een familie die een verjaardag vierden met luid gezang. Omdat ze taart over hadden kregen wij dit om te verdelen. Een lekker extraatje dus.
Na de lunch waren we vrij om de middag in te vullen. Met een groepje gingen we op zoek naar de St.-Jozefkathedraal. De belangrijkste kerk van Hanoi. Het uiterlijk doet sterk denken aan de Notre Dame in Parijs. Dit komt weer door de Franse invloeden van weleer.
Het is ook een mooie locatie voor trouwreportages en ook op het moment dat wij er waren kwam er een bruidspaar aan en werden er foto's geschoten met de kathedraal op de achtergrond. Bij het naar binnen gaan begonnen de klokken opeens te luiden. We schrokken ons een hoedje van het enorme harde geluid bim bam- bim-bam.....
Het interieur was mooi met de prachtige Franse glas in lood ramen en een rijk versierd altaar.
We laten de kathedraal achter ons en vervolgen onze weg door de vele kleine straatjes. Onderweg zien we verschillende keren dat er geld op straat wordt verbrand. Bij navraag bleek dat nepgeld dat ook wel dodengeld wordt genoemd. Je kunt het kopen en dat offer je dan weer door op rituele wijze te verbranden. Dit om de overleden familieleden in staat te stellen hun weg naar het hiernamaals te betalen.
Het wordt niet zomaar in het vuur gegooid maar het wordt als het ware aangeboden. Ook wordt het wel gedaan ter verkrijging van voorspoed en geluk.
Ook zien we de lokale kapper op straat zijn klanten knippen, toch een beetje vreemd maar ook weer zo grappig.
En zo komen we uiteindelijk op het plein bij het meer uit. In het weekend wordt het afgesloten voor verkeer en daardoor is er van alles te zien op straat. Zoals we nu een muzikant al van verre hoorden spelen en nu zagen spelen op een vreemd uitziend snaarinstrument. Het was prachtige muziek en heb dan ook wel een tijdje staan luisteren.
Ons groepje is voor even uit elkaar gevallen. Sommige wilden naar de overdekte markt maar ik wilde hier nog even blijven en genieten van de heerlijke ontspannen sfeer.
Het is druk op straat. Veel stelletjes flaneren langs het meer, kinderen spelen op straat er wordt gelachen en geflirt.
Het fijne van deze stad is ook dat je je hier veilig voelt. Je wordt niet aangesproken of lastig gevallen, het is gewoon fijn.
Dan zie ik een paar jongens en meiden in een kring staan en proberen al schoppend en trappend een soort badminton shuttle omhoog te houden. Hoe leuk kan dat zijn! Verderop zitten kleinere kinderen een spel te spelen op straat waar ze met krijtjes strepen zetten en steentjes neer moeten leggen.
Bij de houten Rode Brug (The Hug of Zonnestraalbrug) is het erg druk. Deze ligt in het Hoan Kiemmeer in het hart van de stad. Volgens een legende kreeg generaal Le Loi begin 15e eeuw een magisch zwaard aangeboden van een goddelijke gouden schildpad uit het meer.
Met dit wapen verdreef Le Loi de Chinezen uit Thang Long wat nu Hanoi heet waarna hij onder de naam Le Thai To keizer werd. Enige tijd later toen de keizer over het meer voer, kwam de schildpad opnieuw aan het wateroppervlak en eiste het zwaard terug. Sindsdien heet het meer Hoan Kiem ofwel Meer van het Geretourneerde Zwaard.
Verderop staan er kraampjes waar kinderen aan het kleien zijn. Ze maken bloemetjes en poppetjes, prikken dat op een stokje en verkopen ze. Het ziet er heel kleurrijk en gezellig uit. Dan loop ik verder en hoor ik een vrouw zingen. Een kring van belangstellenden staan om haar heen en genieten van de zang. En zo is er van alles te beleven op deze vrije middag en de vrije dag van de bevolking. Zij vieren dat dan ook met elkaar op hun eigen vrolijke wijze.
Dat is heel wat anders dan bij ons waar op zondag alleen maar mensen op straat zijn die naar de kerk gaan. En dat is het mooie aan reizen en de wereld ontdekken. Ik geniet dan ook met volle teugen van dit alles.
Dan besluit ik terug te gaan naar het hotel. Onderweg kom ik nog langs de overdekte markt en besluit daar ook nog ff snel in te gaan. Maar pfff wat is het hier druk en smalle paden en behoorlijk benauwd. Snel wegwezen dus. De weg naar het hotel is simpel. De hoofdstraat uitlopen en bij de K-cirkel supermarkt linksaf. Daar aangekomen staan er een aantal mannen met hun brommer met elkaar te praten. Ik ga gelijk een paar dingen kopen en dan terug naar het hotel. Maar welke straat moest ik nu in? Het zijn 2 straten naast elkaar dus 50% kans dat ik goed ga. Ik steek over en ga lopen. Ik zou dus weer langs de Ierse pub moeten komen maar ik kom er niet langs en zie ook geen hotel España. Dan maar even vragen: hotel España? Er wordt vriendelijk naar me gelachen en de weg gewezen tenminste dat hoop ik. Maar ook nu kom ik niet bij het hotel. Maar ach kijk daar zie ik mijn reddende engel zitten, oom agent, die weet het vast wel. Hotel España? Hij wijst mij de weg en vol goede moed loop ik de kant op die hij mij wees. Maar ook nu kom ik het hotel niet tegen dus maar weer vragen aan een vrouwtje die voor haar winkel zit. Zij stuurt mij weer terug en zo kom ik weer langs de agent die daar nog steeds op zijn stoel zit. Hij zal wel gedacht hebben daar heb je ze weer hahaha. Maar toen was ik daar opeens toch weer bij de K-cirkel supermarkt. De mannen met hun brommers stonden er ook nog steeds en heb hun toen om raad gevraagd want was ff de oriëntatie kwijt. Eén van hen wilde mij wel even brengen met zijn brommer voor 30.000 dong. Dat was natuurlijk heel aardig maar heb het aanbod toch vriendelijk afgeslagen. Ik dacht nog even goed na hoe ik een half uur daarvoor de verkeerde weg was ingeslagen en nu dus de andere moest nemen en......... ja hoor nu ging het goed, de pub en even later het hotel. Eind goed, al goed.
Een kwartier later kwam Kim ook terug en hebben we gezellig bij gekletst. Om 19.00 gingen we samen met Ruth en Johan uit eten. Op ons gemak weer naar het meer gelopen en bij restaurant Garden wat gegeten. Het was niet het allerbeste eten maar ach het kan niet altijd feest zijn. Ondertussen nog een flinke hoosbui gehad maar bij het teruglopen was het weer droog.
Onderweg lopen we nog over de avondmarkt en kopen nog een leuke flodderbroek.
Morgen vertrekken we voor 2 dagen naar Halong Bay en moeten dus een dagtas meenemen. Maar eerst de ontplofte reistas weer op orde brengen. Om 00.00 ging het licht uit en sliep ik snel met een heerlijk en voldaan gevoel.
Toen de wekker afliep wist ik even niet waar ik was maar na een paar minuten besefte ik het. Ik ben op reis in Vietnam yeahhhh.......
Kim en ik kunnen het goed vinden met elkaar dus dat is fijn. We beginnen de dag rustig en gaan even later naar beneden waar het simpele ontbijt op ons staat te wachten. De rest van de groep druppelt ook binnen en we zijn allemaal een beetje bijgekomen van de lange reisdag.
Vandaag gaan we een stadswandeling maken onder leiding van Liêm. Helaas is het wat miezerig buiten maar het mag de pret niet drukken. Met jas en of paraplu gaan we op stap.
Via een klein stadsparkje lopen we richting het mausoleum van Ho Chi Minh. De voormalige leider van Vietnam kan nog dagelijks op vele bezoekers rekenen en staan er lange rijen om naar binnen te kunnen gaan.
Lopend langs de drukke wegen komen we bij een enorm groot grasveld met daarachter gelegen een even enorm groot plein. We moeten er helemaal omheen lopen om bij de ingang te komen. Doordat Liêm de kaartjes al had konden we langs de lange rij wachtenden lopen en zo stonden we aan het begin van het immens grote heilige Ba Dinhplein waar je dus alleen met toestemming mag lopen.
Een groot en log bouwwerk van steen uit de marmerberg bij Danang is de laatste rustplaats van Ho Chi Minh. Hij was altijd een bescheiden man geweest en eigenlijk wilde hij gecremeerd worden en dat zijn as boven Noord-, Midden-, en Zuid Vietnam zou worden uitgestrooid als symbool voor de nationale eenheid waaraan hij zijn leven had gewijd.
Helaas voor hem werd na zijn dood in 1969 zijn testament gewijzigd door de aanstaande leden van het Vietnamese politiebureau. Ze schrapten de crematiewens. Met hulp van deskundigen uit de Sovjet Unie werd de grote leider gebalsemd en in 1975 naar zijn mausoleum overgebracht.
Ook voor de ingang van het mausoleum staat een lange rij mensen te wachten. Wij als groep hebben besloten om niet naar binnen te gaan en zo lopen we het grote plein over kijkend naar het gebouw waar erewachten de wacht houden en met enige ceremoniële uitvoeringen bezig zijn.
Hierna gaan we naar het aangrenzende werkpaleis van de grote leider. Een prachtig en mooi geel gebouw met een kleurrijke tuin erom heen. Verder zien we de garage met 3 auto's waaronder een Peugeot aangezien het land vele Franse invloeden heeft. Het geheel is gelegen in een prachtig aangelegd park met grote vijver.
We doorlopen het park en bekijken nog wat huisjes die daar staan. Bij die huisjes staan ook erewachten. Mannen gehuld in witte uniformen waarvan je soms denkt; zijn ze wel echt? Dan komt er iemand aanlopen die de twee mannen gaat controleren of de pakken wel goed zitten. Er wordt getrokken aan de broekspijpen zodat de strak gevouwen naad weer lijnrecht naar beneden loopt, een stofje werd van het rever geblazen als daar al een stofje zat, nog een trekje hier, de pet wordt rechtgezet die dus al recht stond en zo konden ze er weer even tegenaan. Het was best wel lachwekkend want er was nadien geen enkel verschil te zien.
Aan het eind van de rondwandeling gingen we met z'n allen koffie drinken en daarna op weg naar de tempel van de literatuur.
Onderweg gaan we ook nog even langs bij de eenzuilige pagode oftewel Chua Mot Cot. De houten pagode werd gebouwd in 1049 onder keizer Ly Thai Tong. Hij is dus gebouwd op één zuil die in een elegante lotusvijver staat.
Volgens een legende verscheen Quan Am, de godin van de genade, in een droom aan de keizer, die geen troonopvolger had. Gezeten op een lotusbloem overhandigde ze Ly Thai Tong een jongetje. Korte tijd later huwde de keizer een jonge vrouw, een nieuwe keizerin, die een zoon ter wereld bracht. Uit dankbaarheid liet de keizer de Eenzuilige Pagode bouwen, in de vorm van een lotusbloem. Deze symboliseert de zuiverheid, als een lotusbloem in een modderige vijver.
De Vietnamezen grijpen iedere tempel aan om te bidden en zo zien we vaak mooie intieme momenten van de bevolking.
En dan komen we aan bij de tempel van de literatuur. Het is het oudste en misschien wel mooiste gebouw van Hanoi. Het werd opgericht in 1070, tijdens de Lydynastie (1009-1225) ter ere van de Chinese filosoof Confucius en deed ruim 7 eeuwen lang dienst als opleidingsinstituut voor toekomstige mandarijnen.
Het complex bestaat uit 5 binnenplaatsen, waarvan de eerste twee goed bijgehouden tuinen hebben.
We lopen door de prachtige toeganspoort ook wel de Van Mieupoort genaamd. We zien een mooi aangelegde tuin en lopen dan onder de poort van Khue Van Cach door. Dan horen en zien we heel veel studenten, de meisjes gekleed in een rode toga met bijbehorend baret en de jongens in een zwart pak. Veel meisjes hebben ook nog een bloemenkrans in het haar wat een vrolijk aanzicht heeft.
Zij hebben allen hun diploma gehaald en vieren dat uitbundig. Ook worden er vele groepsfoto's gemaakt. Er wordt veel geroepen en gelachen en als klapstuk gooien ze hun baretten hoog in de lucht, wat een grappig gezicht is. In één van de gebouwen zien we het rijkversierde altaar van Confusius dat aan beide zijde wordt geflankeerd door beelden van kraanvogels op schildpadden: symbolen van voorspoed.
Ook zien we grote stenen staan met als voetstuk een schildpad. Daar staan namen en enkele gegevens op van geleerden die hier examen deden.
Het is een groot en mooi complex met een rijke historie.
Schuin aan de overkant van de weg gaan we lunchen. Het smaakte weer heerlijk en als toetje kregen we een stuk taart. Naast ons zat een familie die een verjaardag vierden met luid gezang. Omdat ze taart over hadden kregen wij dit om te verdelen. Een lekker extraatje dus.
Na de lunch waren we vrij om de middag in te vullen. Met een groepje gingen we op zoek naar de St.-Jozefkathedraal. De belangrijkste kerk van Hanoi. Het uiterlijk doet sterk denken aan de Notre Dame in Parijs. Dit komt weer door de Franse invloeden van weleer.
Het is ook een mooie locatie voor trouwreportages en ook op het moment dat wij er waren kwam er een bruidspaar aan en werden er foto's geschoten met de kathedraal op de achtergrond. Bij het naar binnen gaan begonnen de klokken opeens te luiden. We schrokken ons een hoedje van het enorme harde geluid bim bam- bim-bam.....
Het interieur was mooi met de prachtige Franse glas in lood ramen en een rijk versierd altaar.
We laten de kathedraal achter ons en vervolgen onze weg door de vele kleine straatjes. Onderweg zien we verschillende keren dat er geld op straat wordt verbrand. Bij navraag bleek dat nepgeld dat ook wel dodengeld wordt genoemd. Je kunt het kopen en dat offer je dan weer door op rituele wijze te verbranden. Dit om de overleden familieleden in staat te stellen hun weg naar het hiernamaals te betalen.
Het wordt niet zomaar in het vuur gegooid maar het wordt als het ware aangeboden. Ook wordt het wel gedaan ter verkrijging van voorspoed en geluk.
Ook zien we de lokale kapper op straat zijn klanten knippen, toch een beetje vreemd maar ook weer zo grappig.
En zo komen we uiteindelijk op het plein bij het meer uit. In het weekend wordt het afgesloten voor verkeer en daardoor is er van alles te zien op straat. Zoals we nu een muzikant al van verre hoorden spelen en nu zagen spelen op een vreemd uitziend snaarinstrument. Het was prachtige muziek en heb dan ook wel een tijdje staan luisteren.
Ons groepje is voor even uit elkaar gevallen. Sommige wilden naar de overdekte markt maar ik wilde hier nog even blijven en genieten van de heerlijke ontspannen sfeer.
Het is druk op straat. Veel stelletjes flaneren langs het meer, kinderen spelen op straat er wordt gelachen en geflirt.
Het fijne van deze stad is ook dat je je hier veilig voelt. Je wordt niet aangesproken of lastig gevallen, het is gewoon fijn.
Dan zie ik een paar jongens en meiden in een kring staan en proberen al schoppend en trappend een soort badminton shuttle omhoog te houden. Hoe leuk kan dat zijn! Verderop zitten kleinere kinderen een spel te spelen op straat waar ze met krijtjes strepen zetten en steentjes neer moeten leggen.
Bij de houten Rode Brug (The Hug of Zonnestraalbrug) is het erg druk. Deze ligt in het Hoan Kiemmeer in het hart van de stad. Volgens een legende kreeg generaal Le Loi begin 15e eeuw een magisch zwaard aangeboden van een goddelijke gouden schildpad uit het meer.
Met dit wapen verdreef Le Loi de Chinezen uit Thang Long wat nu Hanoi heet waarna hij onder de naam Le Thai To keizer werd. Enige tijd later toen de keizer over het meer voer, kwam de schildpad opnieuw aan het wateroppervlak en eiste het zwaard terug. Sindsdien heet het meer Hoan Kiem ofwel Meer van het Geretourneerde Zwaard.
Verderop staan er kraampjes waar kinderen aan het kleien zijn. Ze maken bloemetjes en poppetjes, prikken dat op een stokje en verkopen ze. Het ziet er heel kleurrijk en gezellig uit. Dan loop ik verder en hoor ik een vrouw zingen. Een kring van belangstellenden staan om haar heen en genieten van de zang. En zo is er van alles te beleven op deze vrije middag en de vrije dag van de bevolking. Zij vieren dat dan ook met elkaar op hun eigen vrolijke wijze.
Dat is heel wat anders dan bij ons waar op zondag alleen maar mensen op straat zijn die naar de kerk gaan. En dat is het mooie aan reizen en de wereld ontdekken. Ik geniet dan ook met volle teugen van dit alles.
Dan besluit ik terug te gaan naar het hotel. Onderweg kom ik nog langs de overdekte markt en besluit daar ook nog ff snel in te gaan. Maar pfff wat is het hier druk en smalle paden en behoorlijk benauwd. Snel wegwezen dus. De weg naar het hotel is simpel. De hoofdstraat uitlopen en bij de K-cirkel supermarkt linksaf. Daar aangekomen staan er een aantal mannen met hun brommer met elkaar te praten. Ik ga gelijk een paar dingen kopen en dan terug naar het hotel. Maar welke straat moest ik nu in? Het zijn 2 straten naast elkaar dus 50% kans dat ik goed ga. Ik steek over en ga lopen. Ik zou dus weer langs de Ierse pub moeten komen maar ik kom er niet langs en zie ook geen hotel España. Dan maar even vragen: hotel España? Er wordt vriendelijk naar me gelachen en de weg gewezen tenminste dat hoop ik. Maar ook nu kom ik niet bij het hotel. Maar ach kijk daar zie ik mijn reddende engel zitten, oom agent, die weet het vast wel. Hotel España? Hij wijst mij de weg en vol goede moed loop ik de kant op die hij mij wees. Maar ook nu kom ik het hotel niet tegen dus maar weer vragen aan een vrouwtje die voor haar winkel zit. Zij stuurt mij weer terug en zo kom ik weer langs de agent die daar nog steeds op zijn stoel zit. Hij zal wel gedacht hebben daar heb je ze weer hahaha. Maar toen was ik daar opeens toch weer bij de K-cirkel supermarkt. De mannen met hun brommers stonden er ook nog steeds en heb hun toen om raad gevraagd want was ff de oriëntatie kwijt. Eén van hen wilde mij wel even brengen met zijn brommer voor 30.000 dong. Dat was natuurlijk heel aardig maar heb het aanbod toch vriendelijk afgeslagen. Ik dacht nog even goed na hoe ik een half uur daarvoor de verkeerde weg was ingeslagen en nu dus de andere moest nemen en......... ja hoor nu ging het goed, de pub en even later het hotel. Eind goed, al goed.
Een kwartier later kwam Kim ook terug en hebben we gezellig bij gekletst. Om 19.00 gingen we samen met Ruth en Johan uit eten. Op ons gemak weer naar het meer gelopen en bij restaurant Garden wat gegeten. Het was niet het allerbeste eten maar ach het kan niet altijd feest zijn. Ondertussen nog een flinke hoosbui gehad maar bij het teruglopen was het weer droog.
Onderweg lopen we nog over de avondmarkt en kopen nog een leuke flodderbroek.
Morgen vertrekken we voor 2 dagen naar Halong Bay en moeten dus een dagtas meenemen. Maar eerst de ontplofte reistas weer op orde brengen. Om 00.00 ging het licht uit en sliep ik snel met een heerlijk en voldaan gevoel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
