Vietnam & Cambodja, het was fantastisch!

Maandag 3 april.

Vandaag kunnen we uitslapen want het is een vrije dag. Nu kan ik dat niet echt maar om even niet te hoeven haasten is ook wel eens lekker. We ontbijten dus ook op ons gemakkie en maken plannen voor de dag. Kim, Daphne en ik besluiten om weer naar de overdekte markt te gaan voor de aller, aller laatste souvenirs te kopen. In een relaxt tempo lopen we naar de markt, we nemen een beetje een andere route om zo even later toch bij de overdekte markt uit te komen. Halverwege gaan we koffie drinken met Cambodjaanse appeltaart erbij. Nou die kunnen ze hier ook goed bakken hoor mmmm....
Ondertussen komen er nog een paar van de groep voorbij. Vindt dat altijd wel apart, in zo'n grote plaats met zoveel mensen dat je dan één van de groep van 18 mensen tegenkomt. Na de koffie weer verder met slenteren langs de kraampjes. Uiteindelijk lukt het met de aankopen en lopen weer via een andere weg terug. Daar komen we een backpackers hostel tegen. Daar gaan we lunchen en dan is het nog 20 minuten naar het hotel lopen.

De rest van de middag heeft een ieder op zijn eigen manier doorgebracht. Ik ben op één van de ligbedden van het hotel bij het zwembad gaan liggen. Boekje lezen, puzzeltje maken, tukkie doen, het lijkt wel vakantie.
Dan wordt de reistas voor de laatste keer goed ingepakt want morgen gaan we naar huis. Dan een douche, aankleden en opmaken voor het afscheidsdiner. We verzamelen om 19.00 bij de receptie en lopen met z'n allen naar een restaurant 250m. verderop. We mogen doorlopen naar het dakterras waar het er heel gezellig en sfeervol uitziet. Overal hangen lampjes met een rieten lampenkap die weer vastgemaakt zitten aan hele lange dunne bamboestokken. Ook is er nog grondverlichting waardoor er gezellige hoekjes worden gecreëerd.
Er staat een lange tafel voor ons gedekt en iedereen neemt plaats. Voor de laatste keer bestellen, dat wordt zo meteen thuis weer wennen om zelf te gaan koken.
Ik ga vanavond voor de Khmer kip curry. Zoals iedere keer is het heerlijk. Dan gaat Arnold speechen voor Sander. Hij verpakt het leuk. De reis wordt in een notendop samengevat en kwamen tot de conclusie dat het een top reis was geweest. En zo dacht iedereen erover.
Dan nog een toetje, ditmaal de Khmer specialiteiten. Dit bestond uit verschillende puddinkjes en gelei. Zag er heel kleurrijk uit en smaakte lekkerrrrr.
Het diner is klaar en kunnen we de avond nog zelf gaan invullen. We nemen dan nu al afscheid van Johan want hij blijft hier nog een paar dagen. Ik bedank Sander ook alvast voor de goede zorgen wat het eten betreft. Voor alle keren dat er vis op het menu stond, stond er voor mij iedere keer iets ander klaar. Prima geregeld dus. Toch snapte hij iets niet. Hij zegt, hoe kan het toch dat je geen vis eet maar wel die insecten en spin? Tsja lijkt inderdaad een beetje gek maar ik vind vis nu eenmaal niet lekker, vindt het ook stinken. Maar om nou te zeggen doe mij maar een lekker spinnen gerecht dat is natuurlijk weer het andere uiterste. Maar vond dat inderdaad niet eng om te eten en het smaakte ook.
Dan besluiten we met een klein groepje om nog naar een tent te gaan een stukje verderop. Daar hebben ze heerlijke smoothies . Om half 12 liggen we in bed en slapen onze laatste nacht in Cambodja.





Dinsdag 4 april.

Ondanks dat we niet echt vroeg hoefden op te staan ben ik ruim voor de wekker wakker om 5.45 dus.
Om half acht zitten we op het dakterras aan het ontbijt en voelen we de eerste warmte al weer, ook dat ga ik zo meteen missen. Nu eerst nog een lekker croissantje, spiegelei, jus d'orange en thee. En dan is het echt zo ver, we gaan naar het vliegveld. De bus staat al voor het hotel te wachten en nadat alle koffers er weer inzitten nemen wij ook plaats.
Het kleine vliegveld van Siem Reap is maar een kwartier rijden. Daar aangekomen en op zoek naar de incheckbalie zien we dat daar een hele lange rij met Chinezen staan. Oh Help!!!
Het is altijd chaos met die mensen. Het gaat tergend langzaam en ze snappen weinig van het geen ze moeten doen.
Dan ziet Sander dat er nog een balie open gaat en zo gaat het opeens toch nog snel. Ik ben benieuwd hoeveel mijn koffer nu weeg, 26 kg. dat valt me nog mee. We vliegen van Siem Reap naar Da Nang in Vietnam en daarna naar Singapore. Ik vraag of ik de tweede vlucht bij het raam kan zitten maar helaas dat gaat niet lukken.
Dan naar de paspoortcontrole, altijd spannend met mij maar hoppa niks aan de hand. Dan de douanecheck, ook goed. Je loopt door de winkels heen naar de lounge. Daar gaan we met z'n allen koffie drinken bij Costa. Een grote kop cappuccino koffie met een prachtig figuur van 2 koffiebonen op de schuimkop. Hier vandaan hebben we uitzicht op ons toestel. Het is niet zo'n groot toestel maar is ook maar een klein stukje. Dan kunnen we boarden en lopen zo naar het toestel. Nog even de laatste Cambodjaanse lucht inademen, een foto maken naast het vliegtuig en plaats nemen. Dan blijkt dat ik naast Arnold en Wilma zit. Arnold zit bij het raam maar wil aan het gangpad en ik dus bij het raam. En dus ruilen we.
En dan starten de motoren en taxiën we over de baan. We worden uitgezwaaid door twee mecaniciens en dan wordt de turbo erbij aangezet en gaan we de lucht in, dag Cambodja, wat heb ik een leuke tijd gehad.
Als we bij Da Nang zijn zie ik vanuit het vliegtuig een brug waar we dus eerder overheen zijn gereden met de bus. Hoe leuk is dat? Na 1 uur vliegen dus geland in Da Nang en zullen daar nog geen uur zijn. We moeten wel het vliegtuig uit en krijgen een visit pas om de paar winkeltjes die daar zijn te kunnen bezoeken. De tijd is dan ook zo voorbij. Om 13.00 vervolgen we onze vlucht nu naar Signapore. Ik ga proberen een beetje te slapen omdat ik deze ochtend wel erg vroeg wakker was.
Dan wordt ik door Wilma wakker gemaakt omdat ze met eten langs kwamen. Nog een keer een lekkere kipcurry en meloen als toetje.

Aangekomen in Signapore hebben we een 7 uur durende overstap voor onze volgende vlucht naar Amsterdam. Omdat we zolang moeten wachten krijgen we twee vouchers. De één kunnen we besteden in de winkels, de ander is om eten en drinken van te kopen.
Met een groep gaan we gezamenlijk winkelen maar al snel merken we dat dat niet werkt. Dus spreken we een tijd en een plek af waar we elkaar dan weer zullen ontmoeten om dan met elkaar te kunnen gaan eten.
Op mijn gemak loop ik dor de vele winkels en weet eigenlijk niet wat ik moet kopen. Uiteindelijk een pen met de naam Signapore en verder niets. Had nog wel gekeken naar een fles wijn of een fles kant en klare mojito maar uiteindelijk werd het dat ook niet. Op de afgesproken plaats gewacht totdat iedereen er was. Dan lopen we naar boven naar de foodstreet.
Hier zijn allemaal kleine tentjes waar ze eten verkopen en hebben allemaal hun eigen specialiteit. Zo kun je b.v. noodles en bij een ander weer vlees, en daar heb je weer koffie, en bij de volgende frisdrank. Zo kun je dus zelf je eigen menu samenstellen.
Het gaat best wel snel en bij het eetgedeelte schuiven we een paar tafels tegen elkaar aan zodat we met z'n allen kunnen eten. Het is super gezellig. Doorat we 4 weken met elkaar zijn opgetrokken voelt het een beetje als familie. Je was al die tijd van alles en iedereen vervreemd en had alleen elkaar en ja dat schept een band.
We eten, kletsen, lachen, internetten en maken ons laatste geld op van de vouchers en proosten alvast op de fantastische reis.
Ik heb nog steeds geld op die ene voucher en besluit toch nog even naar de slijterij te gaan die beneden naast de roltrap zit. Ik koop daar toch de fles mojito en dan is ook mijn geld op.
Na een paar uur lopen we langzaam naar de wachtruimte van onze gate. Deze is nog niet open en dus ploffen we op de grond neer. Dit wachten duurt het langst. Als de wachtruimte open gaat kunnen we daar op de stoelen gaan zitten en verder gaan met wachten.
En eindelijk kunnen we gaan boarden en gaat de het laatste traject in van de reis. Op naar Schiphol-Amsterdam.

Helaas zit ik in het midden van het vliegtuig. En dan valt de crew me op. Wat blijkt, er zijn 3 stewardessen en 1 steward die we ook op de heenreis hadden, wat grappig. We eten een aantal keer, slapen wat, luisteren muziek en af en toe een spelletje of een puzzel dat op het beeldscherm voor ons in de stoel zit. Deze reis vlieg ik dus voor het eerst met Signapore Airlines en zijn de beste en dat kun je ook wel merken. Wat een luxe en vriendelijkheid. Echt top en klasse.
En dan komt Europa in zicht en begint het dus op te schieten en al snel is daar Amsterdam. En dan komt het besef dat de reis er bijna opzit. Nog even en ik draai weer mee in het drukke en gestreste Nederland. Nog maar even niet aan denken. Ik vind het altijd wel leuk om terug te gaan maar als ik dan mijn familie en vrienden weer heb gezien dan wil ik zo weer instappen en weg. Maar helaas zo werkt het niet.

De landing verloopt goed en zoeken de bagageband op. Daar wordt uitgebreid afscheid genomen van iedereen. Dat valt niet mee want wat hebben we het leuk gehad met elkaar, heel bijzonder hoe je 4 weken geleden met 18 onbekenden op stap ga en dat je dan zo snel vrienden wordt. Maar dat zo'n reis zonder irritaties verloopt is wel heel bijzonder.
Ik neem natuurlijk ook afscheid van mijn beste maatje Kim. Wat hebben we een lol gehad, de vele gesprekken voor we gingen slapen, de slappe lach, de chaotische koffers die we beide op z'n tijd hadden. Het klikte super en ook dat maakt zo'n reis nog leuker.
We spreken af dat we nog een reünie gaan houden. Dan nog een laatste omhelzing en een kus en zwaaien we elkaar uit......daagggggg...... leuke, lieve, gezellige mensen.

Nelleke staat bij de uitgang al op me te wachten en ......ook Cheriëtte! Weer niet verwacht dus leuke verrassing! We gaan nog even gezellig met elkaar wat drinken en zo kan ik mijn avonturen vertellen, tenminste kleine stukjes dan want waar moet je beginnen?
Na een tijdje gaat Cheriëtte weer naar huis en Nelleke en ik gaan naar de auto en rijden ook naar huis. Met weemoed denk ik terug terwijl ik langs de Hollandse groene weilanden rijdt. Het is over en voorbij.
Thuis gekomen staat er zoals altijd een mooie bos bloemen van mijn moeder en een kaart met Welkom Thuis! Ook het weerzien met Guido later is ook fijn. IK ben weer thuis en het is over en uit met de vakantiepret.

En ik, ik ben moe van de vliegreis maar heb mijn batterij weer helemaal kunnen opladen. Vietnam & Cambodja zal ik niet snel vergeten. Het zijn prachtige landen met super vriendelijke bevolking en prachtige natuur.
Maar ook met een groot verdriet van de Vietnam oorlog. Ik heb het allemaal mogen zien en beleven, het meeste met een lach maar ook momenten met een traan.
Dag Vietnam en dag Cambodja, het was FANTASTISCH!