Rondje Bahariya met zang & dans.
Blijf op de hoogte en volg Cora
14 Mei 2015 | Egypte, Caïro
Donderdag 23 april
Wakker worden in een bed in een kamer deze morgen is een groot contrast met de afgelopen week. Geen mooie zonsopkomst, geen zand, geen geur van vers gebakken pannenkoekjes. Rustig is het wel maar het is anders.
En mijn rug vindt het ook niet zo fijn. Nee geef mij maar een matje en een slaapzak en heerlijk slapen in de buitenlucht. Maar goed ik kleed me aan en ga in de ontmoetingsruimte op zoek naar een ontbijt. Fahrid en Valérie zijn ook al wakker en met elkaar gaan we ontbijten. Hamdy heeft van alles voor ons klaar staan en we genieten.
Om 10.00 komen Waheed en Walid ons ophalen voor een laatste rondje sightseening door Bahariya.
We rijden met de auto richting De Engelse Berg. Deze heet zo omdat in de 1e wereldoorlog Britse troepen de regio bezetten en ze er een verkenningspost in Bahariya hadden.
Boven op de berg is nog een kleine ruïne aanwezig. We parkeren de auto en gaan lopend de berg op. Hij bestaat uit basalt en dioriet en er ligt dus een zwarte laag over het zand. Vanaf de berg heb je een schitterend uitzicht. Enerzijds zie je in de verte het grote palmenbos. Aan de andere kant kijk je gewoon heel ver weg. We lopen wat, kijken, gaan even zitten en van het uitzicht genieten, Walid en ik dollen wat met elkaar. En ja hoor met al die gekkigheid van me glijd ik uit en lig daar op mijn giegeltje. Oef.... niet echt fijn op dat fijne grind, een groot schaafplek tot gevolg op mijn been.
We vervolgen onze weg en rijden de bewoonde wereld weer in. De jongens en Valérie willen nog een nieuwe jelleba en of sjaal kopen. We stoppen bij een klein winkeltje wat niet groter is dan 4x3 meter. Een toonbank en een paar planken waar wat op ligt en een paar kleerhangers met jelleba's eraan.
De man vraagt of we thee willen, zo klaar zegt ie, 5 minuutjes. Ja ja zegt Waheed, Egyptische 5 minuten zeker? In eerste instantie doen we het niet maar ach we hebben toch alle tijd en even later doen we het toch. We gaan tegen de muur op de grond zitten en de man haalt van onder zijn toonbank een klein gasbrandertje tevoorschijn. Een theepotje, thee en een fles water. Hij mikt er een handvol thee in en veel suiker, water erbij, brander aan en pruttelen maar.
Ondertussen vertelt ie van alles ,o.a. dat hij 9 kinderen heeft bij 5 vrouwen, pfff......
Dan wordt de "lange" thee (van grote hoogte) in de kleine glaasjes geschonken. Zoiets kun je je in Nederland niet voorstellen. Daar moet alles volgens de regels. Ik hou hier zo van dit leven, de vriendelijkheid van de mensen.
Als de thee op is rekenen we de kleding af. Van Waheed krijg ik 2 sjaals mee voor Cheriëtte en Guido.
Dan gaan we de lunch ophalen, kochery. Deze gaan we nuttigen op een voor mij oude vertrouwde plek. Namelijk bij een hotspring waar ik 9 jaar geleden ook heb gezeten. We leggen 2 dekens op de grond en pakken alle tasjes uit. Het is een complete maaltijd met apart nog kleine plastic zakjes erbij met tomatensaus en nog een soort Chines pangsit maar dan anders hihihi.....
Het is super lekker maar wel heel veel, dus deze keer niet netjes mijn bord leeg gegeten.
Daarna gaan Alexis & Kévin en Waheed & Walid verkoeling zoeken in de hotspring. Er drijft nogal wat alg in wat de jongens eruit gaan halen. Al snel veranderd dit in een algen gevecht. Net onder het water tegen de rand zit behoorlijk veel algen. Ze plukken er lange slierten vanaf, kneden het tot een bal en bekogelen elkaar. Het is een dolle boel, er wordt heel wat afgelachen en de één na de ander wordt onder water geduwd.
Als iedereen uit het water is en aangekleed en de boel opgeruimd gaan we naar het volgende, de kamelenfarm. Wat een grappige beesten zijn het toch. En voor ik het weet zit ik op zo'n beest. Wat een vergissing. Had zonder na te denken ja gezegd, maar eenmaal aan de wandel wist ik weer waarom ik het niet wilde. Het is helemaal niet leuk op de rug van zo'n beest. Het hobbelt en gaat mega langzaam en mijn benen schuurden tegen de jute zakken waar we op zaten. Gelukkig duurde het maar een half uurtje.
Hierna gaan we terug naar het Bawiti Resort. Vanavond hebben we onze afscheidsavond. Eerst maar een douche nemen en de reistas inpakken. Morgen moet die "reisklaar" zijn.
Als ik na de douche mijn voeten afdroog zie ik dat ze geen eens schoon zijn. Is eigenlijk ook niet zo gek als je de afgelopen 10 dagen (bijna)geen schoenen hebt aangehad. Heb gewoon beginnende bedoeïenen voeten! Ze zijn ook ruw, nou ja zal wel weer bijtrekken in Nederland.
Vanavond de laatste avond hier in Bahariya. Dan hoor ik gebons op mijn kamerdeur. Ik doe open en zie daar Faris staan, het zoontje van Waheed. Zo schattig met zijn grote mooie ogen in zijn mini jelleba. Hij komt me halen voor de feestavond en het eten.
We gaan naar de ontmoetingsruimte en wachten op de schoonvader van Walid en 2 vrienden. Zij zorgen voor de zang en muziek voor de avond. Als ze er zijn gaan we in het restaurant eten. Alles weer in overvloed en erg lekker. Hamdy heeft goed zijn best gedaan. Faris zit naast me en we hebben het gezellig saampjes. Er loopt ook een grote kat rond en Waheed en ik houden niet van katten, Faris daar in tegen wel. Er wordt dus wat met die kat gespeeld door Faris, af en toe wordt er een stukje kip naar hem gegooid. Na het eten zijn Walid en Faris nog wat aan het dollen maar dan wordt het toch tijd voor de zang en muziek.
We lopen naar buiten en gaan naar de ontmoetingsruimte. De vader van Walid zit in het midden die de zang zal doen. Aan de ene kant zit er een man met een simsemia, een soort van kleine harp maar dan wat scheller van geluid. Ook wordt er op een djembé en een andere trommel muziek gemaakt.
En dan gaan ze beginnen. De microfoon is op de kleine geluidsinstallatie aangesloten. Het is een heel andere soort muziek dan dat wij gewend zijn. Toch kan ik er van genieten. De mannen gaan er helemaal in op. Soms zijn de liederen wat dramatisch maar een volgende klinkt weer heel vrolijk.
Faris wordt door Waheed op de dansvloer gezet. Hij wil wel dansen maar is nog ff verlegen. Maar toch langzaam aan beginnen zijn kleine heupjes te bewegen, ik smelt......
Een tijdje later kan er weer gedanst worden en Faris kijkt het rijtje af want Waheed had hem toegefluisterd dat ie iemand moest kiezen om mee te dansen. Hij kijkt en kijkt en dan wordt er een klein handje naar me uitgestoken en vraagt hij me te dans. Het is erg leuk, samen staan we wel 10 minuten te dansen. En hoe langer Faris danst des te makkelijker gaat het hem af. Later dansen we nog 2x, één keer met zijn allen en samen dus ook nog een keer.
Ondertussen waren er nog meer mannen binnen komen lopen. Iedereen zoekt een plaatsje rondom de muzikanten. Er wordt gezongen, gerookt, meegeklapt, gedanst en gedronken........ Water en thee. Ook dat vind ik zo grappig, geen drank maar de feestvreugde is net zo groot, misschien nog wel groter. Rond 23.00 gaat het lampje uit bij Faris. Met zijn hoofd op het been van Waheed is hij in slaap gevallen. Ik heb mijn fleeche vest over hem heen gelegen en Waheed zijn sjaal over zijn hoofd. Faris is in dromenland en krijgt niets meer mee van het feest.
Eén van de mannen die ook komt is Magdy. Valérie en Fahrid kennen hem van hun eerste trip 6 jaar geleden. Hij was toen één van de jeepchauffeurs. Hij wist niet dat ze er waren dus was dat een leuke verrassing. Hij nodigt ons later dan ook uit om de volgende dag bij hem te komen lunchen.
Om half 1 houden de muzikanten het voor gezien. De boel wordt opgeruimd en gaan weg, de meesten gaan dan weg.
Met ons eigen groepje praten we nog ff na maar gaan dan een half uur later ook ons bed opzoeken.
Wat een geweldige leuke avond, helaas wel de laatste hier in de oase. Nog even niet aan denken. Ik ga dromen vannacht van alleen maar leuke dingen......................................
Wakker worden in een bed in een kamer deze morgen is een groot contrast met de afgelopen week. Geen mooie zonsopkomst, geen zand, geen geur van vers gebakken pannenkoekjes. Rustig is het wel maar het is anders.
En mijn rug vindt het ook niet zo fijn. Nee geef mij maar een matje en een slaapzak en heerlijk slapen in de buitenlucht. Maar goed ik kleed me aan en ga in de ontmoetingsruimte op zoek naar een ontbijt. Fahrid en Valérie zijn ook al wakker en met elkaar gaan we ontbijten. Hamdy heeft van alles voor ons klaar staan en we genieten.
Om 10.00 komen Waheed en Walid ons ophalen voor een laatste rondje sightseening door Bahariya.
We rijden met de auto richting De Engelse Berg. Deze heet zo omdat in de 1e wereldoorlog Britse troepen de regio bezetten en ze er een verkenningspost in Bahariya hadden.
Boven op de berg is nog een kleine ruïne aanwezig. We parkeren de auto en gaan lopend de berg op. Hij bestaat uit basalt en dioriet en er ligt dus een zwarte laag over het zand. Vanaf de berg heb je een schitterend uitzicht. Enerzijds zie je in de verte het grote palmenbos. Aan de andere kant kijk je gewoon heel ver weg. We lopen wat, kijken, gaan even zitten en van het uitzicht genieten, Walid en ik dollen wat met elkaar. En ja hoor met al die gekkigheid van me glijd ik uit en lig daar op mijn giegeltje. Oef.... niet echt fijn op dat fijne grind, een groot schaafplek tot gevolg op mijn been.
We vervolgen onze weg en rijden de bewoonde wereld weer in. De jongens en Valérie willen nog een nieuwe jelleba en of sjaal kopen. We stoppen bij een klein winkeltje wat niet groter is dan 4x3 meter. Een toonbank en een paar planken waar wat op ligt en een paar kleerhangers met jelleba's eraan.
De man vraagt of we thee willen, zo klaar zegt ie, 5 minuutjes. Ja ja zegt Waheed, Egyptische 5 minuten zeker? In eerste instantie doen we het niet maar ach we hebben toch alle tijd en even later doen we het toch. We gaan tegen de muur op de grond zitten en de man haalt van onder zijn toonbank een klein gasbrandertje tevoorschijn. Een theepotje, thee en een fles water. Hij mikt er een handvol thee in en veel suiker, water erbij, brander aan en pruttelen maar.
Ondertussen vertelt ie van alles ,o.a. dat hij 9 kinderen heeft bij 5 vrouwen, pfff......
Dan wordt de "lange" thee (van grote hoogte) in de kleine glaasjes geschonken. Zoiets kun je je in Nederland niet voorstellen. Daar moet alles volgens de regels. Ik hou hier zo van dit leven, de vriendelijkheid van de mensen.
Als de thee op is rekenen we de kleding af. Van Waheed krijg ik 2 sjaals mee voor Cheriëtte en Guido.
Dan gaan we de lunch ophalen, kochery. Deze gaan we nuttigen op een voor mij oude vertrouwde plek. Namelijk bij een hotspring waar ik 9 jaar geleden ook heb gezeten. We leggen 2 dekens op de grond en pakken alle tasjes uit. Het is een complete maaltijd met apart nog kleine plastic zakjes erbij met tomatensaus en nog een soort Chines pangsit maar dan anders hihihi.....
Het is super lekker maar wel heel veel, dus deze keer niet netjes mijn bord leeg gegeten.
Daarna gaan Alexis & Kévin en Waheed & Walid verkoeling zoeken in de hotspring. Er drijft nogal wat alg in wat de jongens eruit gaan halen. Al snel veranderd dit in een algen gevecht. Net onder het water tegen de rand zit behoorlijk veel algen. Ze plukken er lange slierten vanaf, kneden het tot een bal en bekogelen elkaar. Het is een dolle boel, er wordt heel wat afgelachen en de één na de ander wordt onder water geduwd.
Als iedereen uit het water is en aangekleed en de boel opgeruimd gaan we naar het volgende, de kamelenfarm. Wat een grappige beesten zijn het toch. En voor ik het weet zit ik op zo'n beest. Wat een vergissing. Had zonder na te denken ja gezegd, maar eenmaal aan de wandel wist ik weer waarom ik het niet wilde. Het is helemaal niet leuk op de rug van zo'n beest. Het hobbelt en gaat mega langzaam en mijn benen schuurden tegen de jute zakken waar we op zaten. Gelukkig duurde het maar een half uurtje.
Hierna gaan we terug naar het Bawiti Resort. Vanavond hebben we onze afscheidsavond. Eerst maar een douche nemen en de reistas inpakken. Morgen moet die "reisklaar" zijn.
Als ik na de douche mijn voeten afdroog zie ik dat ze geen eens schoon zijn. Is eigenlijk ook niet zo gek als je de afgelopen 10 dagen (bijna)geen schoenen hebt aangehad. Heb gewoon beginnende bedoeïenen voeten! Ze zijn ook ruw, nou ja zal wel weer bijtrekken in Nederland.
Vanavond de laatste avond hier in Bahariya. Dan hoor ik gebons op mijn kamerdeur. Ik doe open en zie daar Faris staan, het zoontje van Waheed. Zo schattig met zijn grote mooie ogen in zijn mini jelleba. Hij komt me halen voor de feestavond en het eten.
We gaan naar de ontmoetingsruimte en wachten op de schoonvader van Walid en 2 vrienden. Zij zorgen voor de zang en muziek voor de avond. Als ze er zijn gaan we in het restaurant eten. Alles weer in overvloed en erg lekker. Hamdy heeft goed zijn best gedaan. Faris zit naast me en we hebben het gezellig saampjes. Er loopt ook een grote kat rond en Waheed en ik houden niet van katten, Faris daar in tegen wel. Er wordt dus wat met die kat gespeeld door Faris, af en toe wordt er een stukje kip naar hem gegooid. Na het eten zijn Walid en Faris nog wat aan het dollen maar dan wordt het toch tijd voor de zang en muziek.
We lopen naar buiten en gaan naar de ontmoetingsruimte. De vader van Walid zit in het midden die de zang zal doen. Aan de ene kant zit er een man met een simsemia, een soort van kleine harp maar dan wat scheller van geluid. Ook wordt er op een djembé en een andere trommel muziek gemaakt.
En dan gaan ze beginnen. De microfoon is op de kleine geluidsinstallatie aangesloten. Het is een heel andere soort muziek dan dat wij gewend zijn. Toch kan ik er van genieten. De mannen gaan er helemaal in op. Soms zijn de liederen wat dramatisch maar een volgende klinkt weer heel vrolijk.
Faris wordt door Waheed op de dansvloer gezet. Hij wil wel dansen maar is nog ff verlegen. Maar toch langzaam aan beginnen zijn kleine heupjes te bewegen, ik smelt......
Een tijdje later kan er weer gedanst worden en Faris kijkt het rijtje af want Waheed had hem toegefluisterd dat ie iemand moest kiezen om mee te dansen. Hij kijkt en kijkt en dan wordt er een klein handje naar me uitgestoken en vraagt hij me te dans. Het is erg leuk, samen staan we wel 10 minuten te dansen. En hoe langer Faris danst des te makkelijker gaat het hem af. Later dansen we nog 2x, één keer met zijn allen en samen dus ook nog een keer.
Ondertussen waren er nog meer mannen binnen komen lopen. Iedereen zoekt een plaatsje rondom de muzikanten. Er wordt gezongen, gerookt, meegeklapt, gedanst en gedronken........ Water en thee. Ook dat vind ik zo grappig, geen drank maar de feestvreugde is net zo groot, misschien nog wel groter. Rond 23.00 gaat het lampje uit bij Faris. Met zijn hoofd op het been van Waheed is hij in slaap gevallen. Ik heb mijn fleeche vest over hem heen gelegen en Waheed zijn sjaal over zijn hoofd. Faris is in dromenland en krijgt niets meer mee van het feest.
Eén van de mannen die ook komt is Magdy. Valérie en Fahrid kennen hem van hun eerste trip 6 jaar geleden. Hij was toen één van de jeepchauffeurs. Hij wist niet dat ze er waren dus was dat een leuke verrassing. Hij nodigt ons later dan ook uit om de volgende dag bij hem te komen lunchen.
Om half 1 houden de muzikanten het voor gezien. De boel wordt opgeruimd en gaan weg, de meesten gaan dan weg.
Met ons eigen groepje praten we nog ff na maar gaan dan een half uur later ook ons bed opzoeken.
Wat een geweldige leuke avond, helaas wel de laatste hier in de oase. Nog even niet aan denken. Ik ga dromen vannacht van alleen maar leuke dingen......................................
-
16 Mei 2015 - 18:57
Anneke Van Essen:
Hallo Cora,
Zo te lezen heb je een fantastische vakantie gehad in Egypte.
Heel leuk om al die verhalen te lezen.
Groetjes Henk en Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley