Nog één nacht slapen in de woestijn...............
Blijf op de hoogte en volg Cora
08 Mei 2015 | Egypte, Caïro
Dinsdag 21 april.
Het wordt eentonig maar ben vanochtend weer om 5.00 wakker. Alleen is er nu één verschil, wordt niet wakker van de opkomende zon maar .............. van de diarree bléhhh...... Mijn buik rommelde al een tijdje en ja voor ik het wist was het foute boel. Pfff.......... hier zat ik nu niet echt op te wachten. En aangezien er geen wc is in de woestijn zoek je meestal een plekje op achter een rots of struik. Helaas was daar nu geen tijd voor om naar toe te lopen.
En nu de vraag: Hoe kan het? Heb niks raars gegeten of gedaan of zou het komen van de versnaperingen die Mohammed had meegebracht. De kaas misschien? Om 7.00 zie ik dat Valérie ook wakker is. Ik roep haar en leg uit wat er aan de hand is.
Wat me nog nooit is overkomen is nu het geval, ik ben de loperamide vergeten grrr.... Gelukkig heeft Valérie wel een zakje poeder bij zich wat je oplost in water. Ik neem het snel in en ga dan in de schaduw van de jeep liggen. Waheed komt me thee brengen en nu maar hopen dat ik er snel en goed op ga reageren.
Als de anderen klaar zijn met het ontbijt gaan ze de boel opbreken. Jammer voor hun maar ze moeten het deze ochtend even zonder mij doen. Vandaag gaan we weer terug richting Farafra. Zo'n 300 km. rijden.
Onderweg stoppen we bij een gelegenheid waar we iets kunnen drinken. Walid gaat hier in de buurt ff naar een garage om nieuwe olie in de jeep te doen.
De baas van de gelegenheid staat buiten en we worden welkom geheten. Ik krijg een hand en hij vraagt beleefd hoe het met me gaat., Ik leg hem uit dat het niet echt goed is en dat ik dus last van mijn buik heb. Hij beloofd me een glas met goede muntthee te geven wat goed zou helpen. Ik stem toe en wacht af. Nou hij heeft niets teveel gezegd. Het smaakt inderdaad heerlijk en drink het hele glas leeg. Nu maar hopen dat het niet teveel is en dat het niet weer fout gaat. Duimen ervoor.
Als Walid terug is gaan we weer verder. Onderweg blijven genieten van de schitterende natuur. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Tijdens de lunch eet ik een beetje brood wat ik doop in de saus van de groenten. Het smaakt best wel lekker. Dan ga ik er ff bij liggen want zometeen weer een tijd in de auto. Ondertussen bekijken we er een piratenfilm.
Na de lunch gaan we naar het museum van de kunstenaar Badr. Ik ben daar al eerder geweest maar vindt het heel leuk om er weer naar toe te gaan. Deze man maakt van b.v. afvalhout de mooiste creaties / kunstobjecten. Ook maakt hij prachtige schilderijen van, hoe kan het ook anders, woestijnen met oases.
En pottenbakken doet ie ook. Het museum zelf heeft ie ook gemaakt. Overal zijn er doorgangetjes met trappetjes en zo loop je door verschillende kamertjes het hele museum door en val je van de ene verbazing in de andere.
Badr is er vandaag niet maar van de beheerder mogen we allemaal nog een kaart uitzoeken met een afbeelding van één van zijn kunstwerken als aandenken.
Dan vervolgen we onze weg. We gaan op zoek naar een hotspring om ons weer ff op te frissen. Deze is snel gevonden. Valérie en ik lopen naar de kant van de weg en duiken daar tussen het riet om onze badkleding aan te doen. En dan heerlijk het water in. Deze keer is het helemaal fijn want na de diarree van vannacht is het extra lekker om in het water te zijn.
Als we opgefrist zijn verkleden we ons weer tussen het riet. Tot nu toe gaat het nog steeds goed met me. Het zakje met poeder doet wat het doen moest.
Dan doen we nog wat boodschappen in het dorpje en rijden we voor de laatste overnachting terug de woestijn in.
Terug naar de White Desert, mijn favoriete woestijn. We stoppen nog een aantal keren om foto's te maken. 9 Jaar geleden maakte ik een foto van een krijtrots die de vorm heeft van een paddenstoel. En ja hoor, deze staat er nog steeds. Thuis kijken en vergelijken of hij veel veranderd is.
Dan gaan we op zoek naar een mooie plek om ons laatste kamp op te slaan. Die is snel gevonden. Ik voel me toch zo bevoorrecht dat ik dit mee mag maken. Op zulke betoverende plaatsen te genieten van de rust en met zulke lieve vrienden om me heen.
Als alles weer op zijn plek staat gaat Waheed weer aan het koken. Vanavond hebben we soep en macaroni. Ik eet lekker mee maar nog niet teveel.
En na weer een gezellig en sfeervolle avond rondom het kampvuur is het tijd om te slapen. Ik ga er nog meer van genieten dan dat ik al gedaan heb. Wil mijn ogen niet dichtdoen maar kijken en kijken naar de prachtige sterrenhemel maar helaas na een tijdje vallen ze toch dicht. Tot morgen....................
Het wordt eentonig maar ben vanochtend weer om 5.00 wakker. Alleen is er nu één verschil, wordt niet wakker van de opkomende zon maar .............. van de diarree bléhhh...... Mijn buik rommelde al een tijdje en ja voor ik het wist was het foute boel. Pfff.......... hier zat ik nu niet echt op te wachten. En aangezien er geen wc is in de woestijn zoek je meestal een plekje op achter een rots of struik. Helaas was daar nu geen tijd voor om naar toe te lopen.
En nu de vraag: Hoe kan het? Heb niks raars gegeten of gedaan of zou het komen van de versnaperingen die Mohammed had meegebracht. De kaas misschien? Om 7.00 zie ik dat Valérie ook wakker is. Ik roep haar en leg uit wat er aan de hand is.
Wat me nog nooit is overkomen is nu het geval, ik ben de loperamide vergeten grrr.... Gelukkig heeft Valérie wel een zakje poeder bij zich wat je oplost in water. Ik neem het snel in en ga dan in de schaduw van de jeep liggen. Waheed komt me thee brengen en nu maar hopen dat ik er snel en goed op ga reageren.
Als de anderen klaar zijn met het ontbijt gaan ze de boel opbreken. Jammer voor hun maar ze moeten het deze ochtend even zonder mij doen. Vandaag gaan we weer terug richting Farafra. Zo'n 300 km. rijden.
Onderweg stoppen we bij een gelegenheid waar we iets kunnen drinken. Walid gaat hier in de buurt ff naar een garage om nieuwe olie in de jeep te doen.
De baas van de gelegenheid staat buiten en we worden welkom geheten. Ik krijg een hand en hij vraagt beleefd hoe het met me gaat., Ik leg hem uit dat het niet echt goed is en dat ik dus last van mijn buik heb. Hij beloofd me een glas met goede muntthee te geven wat goed zou helpen. Ik stem toe en wacht af. Nou hij heeft niets teveel gezegd. Het smaakt inderdaad heerlijk en drink het hele glas leeg. Nu maar hopen dat het niet teveel is en dat het niet weer fout gaat. Duimen ervoor.
Als Walid terug is gaan we weer verder. Onderweg blijven genieten van de schitterende natuur. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Tijdens de lunch eet ik een beetje brood wat ik doop in de saus van de groenten. Het smaakt best wel lekker. Dan ga ik er ff bij liggen want zometeen weer een tijd in de auto. Ondertussen bekijken we er een piratenfilm.
Na de lunch gaan we naar het museum van de kunstenaar Badr. Ik ben daar al eerder geweest maar vindt het heel leuk om er weer naar toe te gaan. Deze man maakt van b.v. afvalhout de mooiste creaties / kunstobjecten. Ook maakt hij prachtige schilderijen van, hoe kan het ook anders, woestijnen met oases.
En pottenbakken doet ie ook. Het museum zelf heeft ie ook gemaakt. Overal zijn er doorgangetjes met trappetjes en zo loop je door verschillende kamertjes het hele museum door en val je van de ene verbazing in de andere.
Badr is er vandaag niet maar van de beheerder mogen we allemaal nog een kaart uitzoeken met een afbeelding van één van zijn kunstwerken als aandenken.
Dan vervolgen we onze weg. We gaan op zoek naar een hotspring om ons weer ff op te frissen. Deze is snel gevonden. Valérie en ik lopen naar de kant van de weg en duiken daar tussen het riet om onze badkleding aan te doen. En dan heerlijk het water in. Deze keer is het helemaal fijn want na de diarree van vannacht is het extra lekker om in het water te zijn.
Als we opgefrist zijn verkleden we ons weer tussen het riet. Tot nu toe gaat het nog steeds goed met me. Het zakje met poeder doet wat het doen moest.
Dan doen we nog wat boodschappen in het dorpje en rijden we voor de laatste overnachting terug de woestijn in.
Terug naar de White Desert, mijn favoriete woestijn. We stoppen nog een aantal keren om foto's te maken. 9 Jaar geleden maakte ik een foto van een krijtrots die de vorm heeft van een paddenstoel. En ja hoor, deze staat er nog steeds. Thuis kijken en vergelijken of hij veel veranderd is.
Dan gaan we op zoek naar een mooie plek om ons laatste kamp op te slaan. Die is snel gevonden. Ik voel me toch zo bevoorrecht dat ik dit mee mag maken. Op zulke betoverende plaatsen te genieten van de rust en met zulke lieve vrienden om me heen.
Als alles weer op zijn plek staat gaat Waheed weer aan het koken. Vanavond hebben we soep en macaroni. Ik eet lekker mee maar nog niet teveel.
En na weer een gezellig en sfeervolle avond rondom het kampvuur is het tijd om te slapen. Ik ga er nog meer van genieten dan dat ik al gedaan heb. Wil mijn ogen niet dichtdoen maar kijken en kijken naar de prachtige sterrenhemel maar helaas na een tijdje vallen ze toch dicht. Tot morgen....................
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
