Mijn grote liefde......... the White Desert

Zaterdag 18 april.

Vanmorgen wel heel vroeg wakker en zie de zon weer opkomen. Na een tijdje te hebben liggen genieten in mijn slaapzak ben ik toch opgestaan. In het kamp was het nog erg rustig dus besloot ik om een wandeling te gaan maken.
Op zo'n moment lijkt het wel of je alleen op de wereld bent maar zo voelt het niet. De aanwezigheid van de prachtige rotsen en het zand dat langzaam weer warm aan me voeten wordt maakt het tot een geheel.
Ik loop achter de enorme grote rots langs en voelt de warme zonnestralen alweer op mijn huid. Halverwege zijn er kleine rotsjes van zo'n meter groot. Ik installeer me er tegenaan, doe mijn ogen dicht en ga daar heerlijk van het zonnetje genieten. Ik voel me zóóóó.......... gelukkig!
Dan toch maar weer verder want er is nog zoveel meer moois om te zien. Dan zie ik in de andere grote rots een kleine open ruimte. Ik loop er naar toe en kijk er in. Niets te zien maar ik denk; daar pas ik wel in. Achterstevoren erin gekropen en dan zit ik daar. Zo'n klein wijffie in zo'n grote rots! En ik heb een geweldig uitzicht!
Intussen ben ik al 2 uur verder en besluit terug te gaan naar het kamp en kijken of er al meer wakker zijn. De meeste zijn al wakker en vanuit de tent stijgt weer een heerlijk pannenkoeken lucht op. Walid zit ze te bakken en ze smaken heerlijk. Na het ontbijt de boel weer opbreken om verder te gaan naar...........?

Onderweg maken we regelmatig fotostops. De ene locatie is nog mooier dan de ander. Ik wil de hele woestijn wel op de foto zetten. We komen bij een plek waar een gigagroot gat in een rotswand zit. Zo mooi als dat door de eeuwen heen gevormd is door de natuur.
Dan doemt er opeen weer een klein stukje "groen" op. Een mini oase wat onze lunchplaats wordt voor vanmiddag. Een prachtig idyllisch plekje. Ook hier is weer een hotspring aanwezig. Nu één die verdeelt is over 3 bassins met verloop. We slepen de gasfles met kookstel en alle andere spullen naar boven toe en Waheed gaat weer aan het kokkerellen. Vandaag heerlijk gefrituurde aubergines, rijst, rauwkost en een heerlijke bonenprut.
Ondertussen trekken wij onze zwemspullen aan en gaan ons opfrissen in de hotspring. Bij gebrek aan een douche is dit nu voor de komende week ons badritueel. En eindelijk kan ik mijn haar wassen. Het zit boordevol met zand, wel een goede versteviger maar toch maar proberen om het een beetje schoon te krijgen.

Als alles weer in de auto zit gaan we door naar............the White Desert! Mijn grote liefde! Langzaam aan verandert het landschap en wordt de omgeving steeds witter. Dat "wit" zijn krijtrotsen. Vroeger was dit allemaal zee en de overblijfselen daarvan zie je nog steeds in de rotsen. Schelpen en fossielen en ontelbare woestijnbloemen. Dat zijn een soort zwarte stenen in allerlei vormen. We rijden over de witte vlakte heen en ik krijg er geen genoeg van. Het is zo wonderschoon en het mooiste gaat nog komen. Vannacht slapen we hier. Hoe fantastisch!!!
Intussen hebben de jongens een schitterende plek gevonden voor het kamp. We laden alles weer uit en iedereen doet zijn ding. Waheed gaat koken, ik schrijf mijn verslag, Alexis en Kevin luieren, gewoon ff een moment voor jezelf.
Als het al donker is zien we opeens een schaduw en dan lichten er twee kleine oogjes op....... de desertfox. Leuk!! Die wilde ik ook graag in het echie zien en ja hoor ik word op mijn wenken bediend. Ze zijn niet echt bang en als je ze rustig benaderd eten ze gewoon uit je hand. Toch moet je oppassen want voor je het weet hebben ze de kip van je bbq gestolen. De restanten van het eten gooien we eind van het kamp in de woestijn en de volgende ochtend ligt er niks meer.
Na het eten gaan we weer film kijken maar ik heb niet zo'n zin dus lig ik lekker op mijn matje bij het vuur te dromen, thee te drinken maar vooral te genieten!.
Mijn bed heb ik al opgemaakt bij een krijtrots. Hoofdeinde op een schuin verhoogd stukje rots, kamelendeken en slaapzak. Ik heb het bed van een prinses. Een mooiere en betere plek bestaat er niet. Eigenlijk jammer dat je je ogen moet sluiten om te gaan slapen. Ik geniet nog even van de sterren en de stilte en dan gaan mijn ogen toch echt dicht. Tot morgen.


Zondag 19 april.

Zoals al bijna normaal word ik om 5 uur wakker en bij het openen van mijn ogen heb ik het mooiste uitzicht. De opkomende zon. Het was al stil maar ik werd er nog stiller van. Ik weet gewoon niet hoe ik dit moet omschrijven voor jullie. Je moet het zien en voelen, het is magnifiek.
Ik neem er snel een foto van en doe toch nog ff mijn ogen dicht want 5 uur is toch wel erg vroeg. Met dat prachtige beeld op mijn netvlies dut ik nog ff in.
Om 7 uur toch maar opgestaan en weer aan de wandel gegaan. Er is zoveel moois te zien. Even later is er meer beweging in het kamp en zo zitten we even later gezellig met zijn allen in de zon te ontbijten. Wat is het leven toch goed. Niks geen gehaast, alle tijd, lieve en leuke vrienden om me heen, ik ben verliefd op dit leven.

De zon is hier veel feller doordat het weerkaatst op de witte krijtrotsen en dat alles tegen een strak blauwe lucht. Nadat alles weer is opgeruimd en op en in de auto zit vervolgen we onze weg.
Dan komen we bij een gedeelte waar er heel veel krijtrotsen bij elkaar staan die allemaal op een champignon lijken. Heel apart.
Na verloop van tijd komen we bij de weg uit. We gaan hierover verder nu naar Farafra. Daar gaan we bij een hotel onze noodvoorraad gasolie halen en tegelijkertijd lunchen.
Op zo'n lunchplaats worden ook alle telefoons en camera batterijen opgeladen want ja in de woestijn gaat dat moeilijk.
In de keuken ga ik Waheed helpen met de lunch klaarmaken. Met onze zelf meegebrachte voedsel mogen we dan gebruik maken van hun keuken. Helaas vandaag weer tonijn maar de salade, chips en door de vrouw des huizes zelf gebakken brood zijn ook erg lekker dus smul ik daar uitgebreid van.
Na de lunch nog heerlijke mierzoete bedoeïenenthee gedronken en daarna verder. We hebben nog zo'n 300 km. te gaan naar de volgende oase, Dakhla. Het landschap daar naartoe is iets eentoniger. We komen nog 3x een stop tegen en moeten de papieren laten zien, tanken een keer en dan zijn we in de buurt van Dakhla. We verlaten weer de gebaande weg en rijden de woestijn weer in. En wederom na kris kras door het zand gereden te hebben, doemt daar weer zo'n kleine hotspring op.

Ik voel me al aardig een bedoeïen. Loop al 4 dagen alleen op blote voeten, eet zittend op de grond, (bijna) geen bestek, het meeste eet je met je handen in combinatie met brood waar je een stuk vanaf scheurt en zo het andere eten mee pakt en eet. Geen besef hebben van tijd, één zijn met de natuur. Ik ben er dol op!

Vanavond hebben we wederom een schitterend plaats gevonden om het kamp op te slaan. Heb nu uitzicht op een geweldige brede bergketen. Achter ons is er ook een berg. Intussen wordt het kamp opzetten een makkie. Je weet waar alles moet staan en voor we het weten zitten we weer aan de thee of bier. Dan wordt er weer het eten gekookt, vuurtje gemaakt, dagboek bijhouden en dan krijgen we visite.......
Ook hier komt er een desertfox ons gezelschap houden. Ze komen natuurlijk op de heerlijke geuren van het eten af. En het vosje heeft geluk, tijdens het eten krijgt ie al wat botjes toegeworpen en de restanten van het eten gooien we later een eind bij de tent vandaan en die worden heerlijk door hem opgepeuzeld.
Na het eten gaan we om het vuur zitten op onze matrasjes, kletsen, zingen, drinken thee, genieten van de sterren pfff.... wat sfeervol allemaal.
Dan weer tijd om in mijn slaapzak te stappen en met een beetje geluk hoop ik morgen weer een prachtige zonsopkomst te zien boven de bergen recht voor me.
Welterusten....zzzz.......zz.....z