Dag Egypte, tot heel snel.........
Blijf op de hoogte en volg Cora
18 Mei 2015 | Egypte, Caïro
Vrijdag 24 april.
Van uitslapen kwam weer niet veel deze ochtend. Ik kan rustig aan doen want er staat de komende uren niets op het program. Ik begin dus maar met een heerlijke warme douche te nemen. Daarna een ontbijt scoren bij Hamdy en dan de laatste spullen in de tas doen. Vandaag gaan we terug naar Caïro. Nog maar even niet aan denken want heb helemaal geen zin om terug te gaan.
Na het ontbijt ga ik op het terras mijn verslag bijwerken. Daarna een stuk wandelen in de omgeving. Rond 13.00 komen Waheed en Walid ons ophalen. De tassen worden boven op de jeep gezet. Daarna nemen afscheid van Hamdy.
We gaan nu naar Magdy toe om te lunchen. Hij woont met zijn gezin ook in Bahariya. Aangekomen bij zijn huis worden we hartelijk verwelkomd door Magdy. We gaan in een kale ruimte zitten met witte stenen en een raam maar overal zie je kieren zitten en de stenen zijn vies. We gaan op de kussen zitten die op de grond liggen. Al snel komt Magdy met een enorme grote schaal aan waar voor iedereen een grote kom soep op staat. Samen met het brood smaak het smaakt heerlijk. Daarna wederom een grote schaal, nu vol met kip en eend. Ook de salade en sausjes en groenten ontbreken niet.
Als toetje waren er verse aardbeien, guave en moerbei mmmm........ Zo lekker! Als we klaar zijn gaan Valérie en ik naar de vrouw van Magdy toe om ze te bedanken voor het heerlijke eten. En ook hier wil je de keuken eigenlijk niet zien. Zo vies en vuil en rommelig, overal staan er pannen e.d. maar het eten was voortreffelijk zoals altijd. Valérie en ik krijgen van haar nog een flesje parfum, zo lief. Zo te zien aan de verpakking al heel oud maar het komt uit een goed hart zullen we maar denken.
En dan moeten we echt afscheid nemen. We worden door Magdy en zijn 3 zoontjes uitgezwaaid. Intussen is het 15.00 en we moeten nog een aantal uren rijden voor we in Caïro zijn.
Nadat we uit Bahariya zijn begint de lange saaie weg. Walid begint met rijden maar al snel neemt Waheed het over want het is best wel slaapverwekkend. De omgeving is hier ook saai dus ook wij zitten een beetje te dutten of muziek te luisteren. Halverwege bij het enige truckerscafé langs deze weg stoppen we voor een laatste kopje bedoeïenen koffie. Een grote ruimte met een lange bar waar je van alles kunt krijgen. Maar ik zie iets anders wat ik leuk vind, n.l. de tafels. Zal er zo wel een mee willen nemen. Mooi oud hout en met metalen onderstel met krullen. Past goed thuis in mijn tuin. Jammer maar helaas het blijft alleen bij kijken.
Dan weer verder. Na verloop van tijd zien we steeds meer bebouwing en dus komen we dichterbij Caïro. Het wordt hier ook steeds drukker. Het is ook vrijdag en dat is de vrije dag van de week voor de meeste mensen. Intussen is het ook donker geworden en rijden we het centrum binnen. Opeens zie ik ook de piramiden nog. Toch nog gezien dus. Het blijft een bizar gezicht dat ze aan de rand van de stad staan. Nog even en de stad wordt er omheen gebouwd.
We stoppen nog even voor een boodschap, ondertussen gaat het bruisende leven hier zijn gang. De straten zijn hier uitbundig verlicht met allerlei kleuren dat het wel Kerst lijkt. We manoeuvreren moeiteloos door het drukke verkeer en komen even later bij het huis aan waar we twee weken gelden zijn begonnen.
Samir staat ons al met de sleutel van het appartement op te wachten. De tassen worden van de jeep gehaald en in de lift gezet. Wij gaan met de trap naar de vierde verdieping. Het huis ziet er weer keuring schoon en opgeruimd uit. Ik slaap weer in de achterste kamer. Waheed en Walid zijn broodjes kebab en friet halen. Daar heeft Kévin de hele vakantie naar uitgekeken. Hij en zijn broer waren nogal lastige eters maar voor een broodje kebab kun je ze wel wakker maken.
Nou ik heb toch liever het bedoeïenen eten. De friet was super slap en lauw en het broodje kebab in een wrap vond ik ook niet zo lekker, beetje droog. Maar ach je hebt honger dus dan smaakt het best.
Even later gaat Walid nog een toetje halen. Hij komt terug met een doos vol met zoetigheid. En als ik zoetigheid zeg dan bedoel ik dat ook. Jemig zeg, het glazuur knalt bijna van je tanden af maar............ lekker dat het was!! Verschillende kleine stukjes koek en de één is nog lekkerder dan de ander. Maar goed de tanden poetsen voor het naar bed gaan.
Daarna lummelen we nog wat. Foto's worden uitgewisseld en we kijken wat televisie. Ondanks dat we vroeg op moeten gaan we laat naar bed (3.00). Nu maar hopen dat Egyptair morgen staakt want ik wil niet naar huis!
Zaterdag 25 april.
5.30 En mijn wekker loopt af. Oef dat valt niet mee om wakker te worden na zo'n korte nacht. Ik blijf nog ff liggen en hoor geen geluiden verder. Beetje raar, de anderen moeten toch ook uit bed? We moeten om half 7 weg dus....... Ik wacht tot na 6.00 en ga voorzichtig op onderzoek uit. In alle slaapkamers is het stil. Waheed en Walid liggen in de woonkamer en ook die slapen nog. Wat nu? Toch raar dat ik de enige ben. Dan toch maar voorzichtig naar Waheed en Walid toe en zeggen: wake up! It's time! Slaperig gaan er wat ogen open, daarna naar Valérie en Fahrid en ook gevraagd om op te staan. Terug naar de kamer kunnen de jongens maar moeilijk wakker worden. Ook niet gek natuurlijk na zo'n korte nacht. Maar dan zegt Waheed dat we vroeg genoeg zijn. Huh...??? Het is 5.15 zegt ie en we zouden om 5.30 opstaan. Ik laat hem mijn telefoon zien wat ook mijn wekker is en daar staat toch echt 6.15. Bij iedereen is het dus 5.15 en bij mij 6.15!! Dat betekent dus ook dat ik nog een uur minder heb geslapen. Wat er gebeurd is weten we niet maar mijn telefoon is vannacht opeens een uur vooruit gegaan.
We kunnen het dus rustig aan doen en gewoon op tijd vertrekken. Alle tassen worden weer in de lift gezet en naar beneden gebracht waar Walid intussen met de jeep weer klaar staat.
Ik loop via de trap naar beneden en hoor dan gebonk vanuit de lift. Waheed en Alexis staan in de lift met de tassen maar de deur gaat niet open. Yes.... kan ik dan toch langer hier blijven misschien? Ik trek aan de deur maar hij gaat echt niet open. Dan gaat ie weer omhoog en naar beneden voor een volgende poging.
Alexis is boven uitgestapt en beneden aangekomen gaat de deur dan wel open. De tassen worden snel nu vor het kleine stukje allemaal achter in de jeep gepropt. We stappen in en pikken Waheed een stukje verder op. Hij heeft voor ontbijt gezorgd......... broodjes met warm pittig vlees erop. Getsie..... en dat om half 7. Hij heeft er geen moeite mee en eet er gewoon twee op. Fahrid doet ook een poging maar het valt hem zwaar.
Het begint al behoorlijk druk te worden in de stad met het verkeer. Heel in de verte zie door de hoge gebouwen opeens toch weer een puntje van de piramide. Binnen het uur zijn we op het vliegveld. De zon schijnt intussen heerlijk en de warmte voel je al goed. We rijden naar de vertrekhal en ja dan is het toch tijd geworden om afscheid te nemen. De tassen worden uitgeladen en de laatste foto's worden gemaakt.
En dan toch echt een laatste zoen en knuffel voor Waheed en Walid. Wat was het een fantastische tijd. Ze stappen in en wij zwaaien ze uit. Pfffff................
En dan in de rij gaan staan die al buiten begint voor de 1e controle. Het gaat sneller dan we denken. We vullen nog een formulier in en na de laatste controle gaan we op zoek naar een gelegenheid om normaal te kunnen ontbijten. Deze is snel gevonden en ik ga voor een croissant met een groot glas verse jus d'orange. En oh ja betalen. Ben dat ff niet meer gewend. Heb in die 14 dagen in Egypte maar 1x mijn portemonnee gebruikt.
Dan nog inkopen doen voor het thuisfront. Heb dus geen winkels gezien de afgelopen tijd en ze ook niet gemist.
We zoeken de gate op en we kunnen ook al snel boarden. Het loopt allemaal gesmeerd.
Ik heb weer geluk want ik zit bij het raam. Even later worden de motoren gestart en met een vliegende vaart scheuren we over de baan en dan hoppa zijn we los van de grond. Dag Egypte tot héél snel!
Aan de ene kant wil ik wel een dutje doen want 1,5 uur slaap is niet veel maar aan de andere kant wil ik alles zien waar we overheen vliegen. En dat is mooi. Helaas niet de piramiden gezien maar wel de kustlijn van Egypte. Hoe leuk is dat? Daarna Griekenland nog. En dan wil ik toch proberen te slapen alleen heb ik weer pech want....... er zit weer zo'n k*t kind de hele vlucht van 4,5 uur te janken. Het zit schuin voor me en is 1,5 á 2 jaar oud. Het gaat heel de tijd door. En als ik thuis kom heb ik daar ook weer last van omdat mijn buurkind ook zo'n krijser is ggrrr.....
Helaas lukt het me niet. Tussendoor nuttigen we nog een maaltijd en om 14.00 is Parijs in zicht en het ziet en grijs en kil uit. Brrr........
Wel zie je de vele gele vlakken met koolzaadvelden en dat is dan weer wel leuk.
Bij de bagageband is het lang wachten op de tassen. Daarna gaan we nog met zijn allen wat drinken voordat we echt afscheid nemen.
Nog een foto, nog een knuffel en een zoen en dan is het au revoir , tot ziens, tot heel snel misschien?
Ik ga met de treinshuttle van terminal 1 naar terminal 2. En daar uitzoeken waar ik mijn koffer moet inchecken en voor moet betalen. Deze vlucht is gebaseerd op handbagage dus moet er voor de reistas extra betaald worde. Nou ik word van het kastje naar de muur gestuurd. Ik loop de hal wel 3x op en neer. Dan ga ik een kantoor in en doe mijn beklag. Gelukkig is de dame behulpzaam en zij regelt mijn boardingpas en ik kan ook bij haar betalen. Hadden ze dat niet gelijk kunnen zeggen i.p.v. me alle hoeken van de hal te laten zien?
Maar goed eindelijk kon ik mijn reistas inchecken maar ben wel een uur verder.
Nu kan ik gelijk door naar de controle want veel tijd is er niet meer voor mijn vlucht vertrekt. Ik loop door het poortje en .........? Bingo! Rood!! Nee hé niet weer. Weer word ik gefouilleerd maar zoals altijd is er niks aan de hand. Ik pak mijn spullen maar hé ik mis de helft. Maar wat blijkt ik heb in Egypte flessen wijn en waterpijptabak gekocht en die werden eruit gehaald. Ik had ze netjes laten sealen. maar toen wilde hij wel mijn aankoop bon zien. Ik zoeken, doe altijd alles in hetzelfde mapje maar ja daar zat dus geen bon.
Pfff.... krijg het toch wel beetje warm van. Heb geen zin om de boel achter te laten. Opeens weet ik het weer. Doordat ik moest haasten bij de kassa had ik de bon snel ergens anders gestopt i.p.,v. in het mapje. Hij bekijkt het allemaal heel nauwkeurig. De flessen gaan nog in een apparaat, hij bekijkt het etiket uitvoerig en dan pakt ie een nieuwe plastic tas en uiterst zorgvuldig doet ie de spullen daarin en maakt hem weer dicht en mag ik toch alles meenemen.
Op naar gate F 33 en die is snel gevonden en een kwartier later zit ik alweer bij het raam voor het laatste stuk naar Schiphol-Amsterdam.
Het is een mooie vlucht. Parijs verdwijnt en boven de grijze wolken schijnt de zon. Nog maar even van genieten en krijg nu al heimwee naar Egypte. Het is een korte vlucht en voor het eerst vlieg ik langs/over de kustlijn van Nederland. Wat is dat mooi zeg, nog nooit vanuit de lucht gezien.
Dan slaan we rechts af richting Schiphol. Het zit er bijna op. Intussen ontzettende zere voeten gekregen. Ben niet meer gewend om schoenen aan te hebben denk ik. Bij aankomst in Parijs kreeg ik mijn gympen bijna niet aan, de rits ging al helemaal niet meer dicht.
Nog ff volhouden want de daling is ingezet en zometeen weer Hollandse grond onder de voeten.
We landen op de polderbaan en het is een behoorlijk stuk taxiën naar de gate. Daar gaat het allemaal best wel snel. Op naar de bagageband. En dan hopen dat Nelleke er is om me op te halen. Als ik door de deur loopt, loopt er een vrouw voor me en die wordt opgehaald door haar en man en de hond. Deze is zo door het dolle heen dat ie wel een meter de lucht inspringt en blijft springen. Het is een mooi gezicht en heb daardoor niet in de gaten dat Cheriëtte & Lennard en Nelleke er staan om mij te verwelkomen, oeps sorry.....
Dat Jet en Lenn er waren was een verrassing. We besluiten om maar een borrel te gaan nemen op de thuiskomst. En ja dat is toch ook wel weer leuk om je verhalen te kunnen vertellen maar tegelijkertijd mis ik alles wat met Egypte maken heeft wel.
Om half 10 toch maar op huis aan. In de auto natuurlijk ook nog veel vertellen want dat ik veel beleefd heb is weer een feit.
Half 11 eindelijk thuis en daar was Guido ook. Die was speciaal langer thuis gebleven om mij nog ff te zien voor hij weg zou gaan.
Al met al zit het er weer op en de conclusie is dat het de reis van mijn leven geweest is. Het is niet te vergelijken met mijn vorige reizen.
Het begon natuurlijk dat ik Waheed na 9 jaar weer terug zag, beetje onwerkelijk maar het wende snel. En dat het niet georganiseerd was maar dat je met 7 vrienden op stap ben is zo anders. Zo ongedwongen, geen stress van op tijd in de bus om zo laat ergens te zijn. Niks van dit alles.
En dat we geleefd hebben als Bedoeïen, we overal als vrienden gezien werden i.p.v. toeristen. We hebben aardig het echte leven geleefd en dat is onbeschrijflijk mooi gewoon.
Dag Egypte, dag schitterende woestijn, dag lieve vrienden tot heel snel.........
Van uitslapen kwam weer niet veel deze ochtend. Ik kan rustig aan doen want er staat de komende uren niets op het program. Ik begin dus maar met een heerlijke warme douche te nemen. Daarna een ontbijt scoren bij Hamdy en dan de laatste spullen in de tas doen. Vandaag gaan we terug naar Caïro. Nog maar even niet aan denken want heb helemaal geen zin om terug te gaan.
Na het ontbijt ga ik op het terras mijn verslag bijwerken. Daarna een stuk wandelen in de omgeving. Rond 13.00 komen Waheed en Walid ons ophalen. De tassen worden boven op de jeep gezet. Daarna nemen afscheid van Hamdy.
We gaan nu naar Magdy toe om te lunchen. Hij woont met zijn gezin ook in Bahariya. Aangekomen bij zijn huis worden we hartelijk verwelkomd door Magdy. We gaan in een kale ruimte zitten met witte stenen en een raam maar overal zie je kieren zitten en de stenen zijn vies. We gaan op de kussen zitten die op de grond liggen. Al snel komt Magdy met een enorme grote schaal aan waar voor iedereen een grote kom soep op staat. Samen met het brood smaak het smaakt heerlijk. Daarna wederom een grote schaal, nu vol met kip en eend. Ook de salade en sausjes en groenten ontbreken niet.
Als toetje waren er verse aardbeien, guave en moerbei mmmm........ Zo lekker! Als we klaar zijn gaan Valérie en ik naar de vrouw van Magdy toe om ze te bedanken voor het heerlijke eten. En ook hier wil je de keuken eigenlijk niet zien. Zo vies en vuil en rommelig, overal staan er pannen e.d. maar het eten was voortreffelijk zoals altijd. Valérie en ik krijgen van haar nog een flesje parfum, zo lief. Zo te zien aan de verpakking al heel oud maar het komt uit een goed hart zullen we maar denken.
En dan moeten we echt afscheid nemen. We worden door Magdy en zijn 3 zoontjes uitgezwaaid. Intussen is het 15.00 en we moeten nog een aantal uren rijden voor we in Caïro zijn.
Nadat we uit Bahariya zijn begint de lange saaie weg. Walid begint met rijden maar al snel neemt Waheed het over want het is best wel slaapverwekkend. De omgeving is hier ook saai dus ook wij zitten een beetje te dutten of muziek te luisteren. Halverwege bij het enige truckerscafé langs deze weg stoppen we voor een laatste kopje bedoeïenen koffie. Een grote ruimte met een lange bar waar je van alles kunt krijgen. Maar ik zie iets anders wat ik leuk vind, n.l. de tafels. Zal er zo wel een mee willen nemen. Mooi oud hout en met metalen onderstel met krullen. Past goed thuis in mijn tuin. Jammer maar helaas het blijft alleen bij kijken.
Dan weer verder. Na verloop van tijd zien we steeds meer bebouwing en dus komen we dichterbij Caïro. Het wordt hier ook steeds drukker. Het is ook vrijdag en dat is de vrije dag van de week voor de meeste mensen. Intussen is het ook donker geworden en rijden we het centrum binnen. Opeens zie ik ook de piramiden nog. Toch nog gezien dus. Het blijft een bizar gezicht dat ze aan de rand van de stad staan. Nog even en de stad wordt er omheen gebouwd.
We stoppen nog even voor een boodschap, ondertussen gaat het bruisende leven hier zijn gang. De straten zijn hier uitbundig verlicht met allerlei kleuren dat het wel Kerst lijkt. We manoeuvreren moeiteloos door het drukke verkeer en komen even later bij het huis aan waar we twee weken gelden zijn begonnen.
Samir staat ons al met de sleutel van het appartement op te wachten. De tassen worden van de jeep gehaald en in de lift gezet. Wij gaan met de trap naar de vierde verdieping. Het huis ziet er weer keuring schoon en opgeruimd uit. Ik slaap weer in de achterste kamer. Waheed en Walid zijn broodjes kebab en friet halen. Daar heeft Kévin de hele vakantie naar uitgekeken. Hij en zijn broer waren nogal lastige eters maar voor een broodje kebab kun je ze wel wakker maken.
Nou ik heb toch liever het bedoeïenen eten. De friet was super slap en lauw en het broodje kebab in een wrap vond ik ook niet zo lekker, beetje droog. Maar ach je hebt honger dus dan smaakt het best.
Even later gaat Walid nog een toetje halen. Hij komt terug met een doos vol met zoetigheid. En als ik zoetigheid zeg dan bedoel ik dat ook. Jemig zeg, het glazuur knalt bijna van je tanden af maar............ lekker dat het was!! Verschillende kleine stukjes koek en de één is nog lekkerder dan de ander. Maar goed de tanden poetsen voor het naar bed gaan.
Daarna lummelen we nog wat. Foto's worden uitgewisseld en we kijken wat televisie. Ondanks dat we vroeg op moeten gaan we laat naar bed (3.00). Nu maar hopen dat Egyptair morgen staakt want ik wil niet naar huis!
Zaterdag 25 april.
5.30 En mijn wekker loopt af. Oef dat valt niet mee om wakker te worden na zo'n korte nacht. Ik blijf nog ff liggen en hoor geen geluiden verder. Beetje raar, de anderen moeten toch ook uit bed? We moeten om half 7 weg dus....... Ik wacht tot na 6.00 en ga voorzichtig op onderzoek uit. In alle slaapkamers is het stil. Waheed en Walid liggen in de woonkamer en ook die slapen nog. Wat nu? Toch raar dat ik de enige ben. Dan toch maar voorzichtig naar Waheed en Walid toe en zeggen: wake up! It's time! Slaperig gaan er wat ogen open, daarna naar Valérie en Fahrid en ook gevraagd om op te staan. Terug naar de kamer kunnen de jongens maar moeilijk wakker worden. Ook niet gek natuurlijk na zo'n korte nacht. Maar dan zegt Waheed dat we vroeg genoeg zijn. Huh...??? Het is 5.15 zegt ie en we zouden om 5.30 opstaan. Ik laat hem mijn telefoon zien wat ook mijn wekker is en daar staat toch echt 6.15. Bij iedereen is het dus 5.15 en bij mij 6.15!! Dat betekent dus ook dat ik nog een uur minder heb geslapen. Wat er gebeurd is weten we niet maar mijn telefoon is vannacht opeens een uur vooruit gegaan.
We kunnen het dus rustig aan doen en gewoon op tijd vertrekken. Alle tassen worden weer in de lift gezet en naar beneden gebracht waar Walid intussen met de jeep weer klaar staat.
Ik loop via de trap naar beneden en hoor dan gebonk vanuit de lift. Waheed en Alexis staan in de lift met de tassen maar de deur gaat niet open. Yes.... kan ik dan toch langer hier blijven misschien? Ik trek aan de deur maar hij gaat echt niet open. Dan gaat ie weer omhoog en naar beneden voor een volgende poging.
Alexis is boven uitgestapt en beneden aangekomen gaat de deur dan wel open. De tassen worden snel nu vor het kleine stukje allemaal achter in de jeep gepropt. We stappen in en pikken Waheed een stukje verder op. Hij heeft voor ontbijt gezorgd......... broodjes met warm pittig vlees erop. Getsie..... en dat om half 7. Hij heeft er geen moeite mee en eet er gewoon twee op. Fahrid doet ook een poging maar het valt hem zwaar.
Het begint al behoorlijk druk te worden in de stad met het verkeer. Heel in de verte zie door de hoge gebouwen opeens toch weer een puntje van de piramide. Binnen het uur zijn we op het vliegveld. De zon schijnt intussen heerlijk en de warmte voel je al goed. We rijden naar de vertrekhal en ja dan is het toch tijd geworden om afscheid te nemen. De tassen worden uitgeladen en de laatste foto's worden gemaakt.
En dan toch echt een laatste zoen en knuffel voor Waheed en Walid. Wat was het een fantastische tijd. Ze stappen in en wij zwaaien ze uit. Pfffff................
En dan in de rij gaan staan die al buiten begint voor de 1e controle. Het gaat sneller dan we denken. We vullen nog een formulier in en na de laatste controle gaan we op zoek naar een gelegenheid om normaal te kunnen ontbijten. Deze is snel gevonden en ik ga voor een croissant met een groot glas verse jus d'orange. En oh ja betalen. Ben dat ff niet meer gewend. Heb in die 14 dagen in Egypte maar 1x mijn portemonnee gebruikt.
Dan nog inkopen doen voor het thuisfront. Heb dus geen winkels gezien de afgelopen tijd en ze ook niet gemist.
We zoeken de gate op en we kunnen ook al snel boarden. Het loopt allemaal gesmeerd.
Ik heb weer geluk want ik zit bij het raam. Even later worden de motoren gestart en met een vliegende vaart scheuren we over de baan en dan hoppa zijn we los van de grond. Dag Egypte tot héél snel!
Aan de ene kant wil ik wel een dutje doen want 1,5 uur slaap is niet veel maar aan de andere kant wil ik alles zien waar we overheen vliegen. En dat is mooi. Helaas niet de piramiden gezien maar wel de kustlijn van Egypte. Hoe leuk is dat? Daarna Griekenland nog. En dan wil ik toch proberen te slapen alleen heb ik weer pech want....... er zit weer zo'n k*t kind de hele vlucht van 4,5 uur te janken. Het zit schuin voor me en is 1,5 á 2 jaar oud. Het gaat heel de tijd door. En als ik thuis kom heb ik daar ook weer last van omdat mijn buurkind ook zo'n krijser is ggrrr.....
Helaas lukt het me niet. Tussendoor nuttigen we nog een maaltijd en om 14.00 is Parijs in zicht en het ziet en grijs en kil uit. Brrr........
Wel zie je de vele gele vlakken met koolzaadvelden en dat is dan weer wel leuk.
Bij de bagageband is het lang wachten op de tassen. Daarna gaan we nog met zijn allen wat drinken voordat we echt afscheid nemen.
Nog een foto, nog een knuffel en een zoen en dan is het au revoir , tot ziens, tot heel snel misschien?
Ik ga met de treinshuttle van terminal 1 naar terminal 2. En daar uitzoeken waar ik mijn koffer moet inchecken en voor moet betalen. Deze vlucht is gebaseerd op handbagage dus moet er voor de reistas extra betaald worde. Nou ik word van het kastje naar de muur gestuurd. Ik loop de hal wel 3x op en neer. Dan ga ik een kantoor in en doe mijn beklag. Gelukkig is de dame behulpzaam en zij regelt mijn boardingpas en ik kan ook bij haar betalen. Hadden ze dat niet gelijk kunnen zeggen i.p.v. me alle hoeken van de hal te laten zien?
Maar goed eindelijk kon ik mijn reistas inchecken maar ben wel een uur verder.
Nu kan ik gelijk door naar de controle want veel tijd is er niet meer voor mijn vlucht vertrekt. Ik loop door het poortje en .........? Bingo! Rood!! Nee hé niet weer. Weer word ik gefouilleerd maar zoals altijd is er niks aan de hand. Ik pak mijn spullen maar hé ik mis de helft. Maar wat blijkt ik heb in Egypte flessen wijn en waterpijptabak gekocht en die werden eruit gehaald. Ik had ze netjes laten sealen. maar toen wilde hij wel mijn aankoop bon zien. Ik zoeken, doe altijd alles in hetzelfde mapje maar ja daar zat dus geen bon.
Pfff.... krijg het toch wel beetje warm van. Heb geen zin om de boel achter te laten. Opeens weet ik het weer. Doordat ik moest haasten bij de kassa had ik de bon snel ergens anders gestopt i.p.,v. in het mapje. Hij bekijkt het allemaal heel nauwkeurig. De flessen gaan nog in een apparaat, hij bekijkt het etiket uitvoerig en dan pakt ie een nieuwe plastic tas en uiterst zorgvuldig doet ie de spullen daarin en maakt hem weer dicht en mag ik toch alles meenemen.
Op naar gate F 33 en die is snel gevonden en een kwartier later zit ik alweer bij het raam voor het laatste stuk naar Schiphol-Amsterdam.
Het is een mooie vlucht. Parijs verdwijnt en boven de grijze wolken schijnt de zon. Nog maar even van genieten en krijg nu al heimwee naar Egypte. Het is een korte vlucht en voor het eerst vlieg ik langs/over de kustlijn van Nederland. Wat is dat mooi zeg, nog nooit vanuit de lucht gezien.
Dan slaan we rechts af richting Schiphol. Het zit er bijna op. Intussen ontzettende zere voeten gekregen. Ben niet meer gewend om schoenen aan te hebben denk ik. Bij aankomst in Parijs kreeg ik mijn gympen bijna niet aan, de rits ging al helemaal niet meer dicht.
Nog ff volhouden want de daling is ingezet en zometeen weer Hollandse grond onder de voeten.
We landen op de polderbaan en het is een behoorlijk stuk taxiën naar de gate. Daar gaat het allemaal best wel snel. Op naar de bagageband. En dan hopen dat Nelleke er is om me op te halen. Als ik door de deur loopt, loopt er een vrouw voor me en die wordt opgehaald door haar en man en de hond. Deze is zo door het dolle heen dat ie wel een meter de lucht inspringt en blijft springen. Het is een mooi gezicht en heb daardoor niet in de gaten dat Cheriëtte & Lennard en Nelleke er staan om mij te verwelkomen, oeps sorry.....
Dat Jet en Lenn er waren was een verrassing. We besluiten om maar een borrel te gaan nemen op de thuiskomst. En ja dat is toch ook wel weer leuk om je verhalen te kunnen vertellen maar tegelijkertijd mis ik alles wat met Egypte maken heeft wel.
Om half 10 toch maar op huis aan. In de auto natuurlijk ook nog veel vertellen want dat ik veel beleefd heb is weer een feit.
Half 11 eindelijk thuis en daar was Guido ook. Die was speciaal langer thuis gebleven om mij nog ff te zien voor hij weg zou gaan.
Al met al zit het er weer op en de conclusie is dat het de reis van mijn leven geweest is. Het is niet te vergelijken met mijn vorige reizen.
Het begon natuurlijk dat ik Waheed na 9 jaar weer terug zag, beetje onwerkelijk maar het wende snel. En dat het niet georganiseerd was maar dat je met 7 vrienden op stap ben is zo anders. Zo ongedwongen, geen stress van op tijd in de bus om zo laat ergens te zijn. Niks van dit alles.
En dat we geleefd hebben als Bedoeïen, we overal als vrienden gezien werden i.p.v. toeristen. We hebben aardig het echte leven geleefd en dat is onbeschrijflijk mooi gewoon.
Dag Egypte, dag schitterende woestijn, dag lieve vrienden tot heel snel.........
-
19 Mei 2015 - 12:57
Astrid:
Tja Cora, het zit er weer op he, volgens mij wil je zo weer terug!! -
19 Mei 2015 - 18:55
Cobie:
Het was weer heerlijke om je verslagen te lezen, dat je hebt genoten dat straalt er vanaf.
Zo ongedwongen op reis met je vrienden is iets om steeds goed op terug te kijken
Is er weer een fotoalbum in de maak? Dan kan je het weer opnieuw beleven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley