Palmbomen en hotsprings.......
Blijf op de hoogte en volg Cora
29 April 2015 | Egypte, Sīwah
Dinsdag 14 april
Het ontbijt staat al klaar in het restaurant en is een goed begin van de dag. Om een uurtje of negen vertrekken we naar de eerste locatie, de berg van de doden. Deze begraafplaats was de belangrijkste begraafplaats van het oude Siwa tijdens de tijdperken van de Farao's, de Grieken en de Romeinen. Het bevat honderden graven uitgehouwen in de rotsen. Vier graven daarvan hebben hun kleuren heel goed behouden. Het is een heuvel met allemaal gaten erin. Heel apart. Vanaf de berg heb je een fantastisch uitzicht over de oase.
De volgende stop is een ruïne die bekend staat als Amun openbaring tempel. Deze archeologische ruïne dateert uit de Pharaqnic tijdperk (26e dynastie). Het bezoek van Alexander de Grote gaf het historische betekenis.
Het is niet groot en na een kwartier hebben we het wel gezien. Maar het is wel mooi!
We rijden verder en komen dan uit bij een plek die ik tot nu toe alleen van de foto's ken uit de reisboeken. Cleopatra's Spring. Een grote hotspring met daar omheen een tweetal gelegenheden waar je wat kan drinken.
Zo leuk om dit nu ook in het echt te zien. Ik bestel een verse muntjuice, een mooi gedecoreerd glas met een verrukkelijke inhoud. Dan gaan de kleren uit en spring ik in de hotspring. Het water is heerlijk, voelt zelfs zacht aan. Dat komt doordat er 24 uur per dag vers water in komt door middel van de natuurlijke bron. Regelmatig zie je bubbeltjes verschijnen. Daarna toch even lekker liggen zonnen, moet toch een beetje bruin terug komen.
Het lijkt wel of ik vakantie heb, zo heerlijk relaxt allemaal.
En dan is het zover, we gaan de desert in. Voordat we gaan worden de banden van lucht ontdaan zodat er beter grip is in de woestijn. Dan gaat Waheed naar een kantoortje van het leger toe. Tegenwoordig moet je toestemming vragen om de woestijn in te gaan. Als de papieren zijn geregeld kunnen we gaan. Ik heb er zin in. We rijden met een flinke gang door het zand en heuvel op en heuvel af, slingerend door het mulle zand. Het vergt aardig wat stuurmanskunst maar deze twee doorgewinterde bedoeïenen weten als geen ander hoe ze rijden moeten. Ik vind het geweldig! We rijden en rijden en we zien de jongens ook steeds kijken en zoeken. Omdat de woestijn nooit hetzelfde is zoeken ze naar aanknopingspunten om te zien of ze goed gaan op zoek naar de plek waar we kunnen lunchen.
En dan na een uur gecrost te hebben door het zand en verschillende keren zijn gestopt voor het maken van een foto is daar dan de ieniemini oase. Zo'n paradijselijk plekje die je alleen uit verhalen hoort maar ze bestaan dus echt.
Waheed en Walid gaan de lunch maken, een tonijnsalade bléhhh...... en een rauwkostsalade jammieieieie....... En met heerlijk vers brood erbij. Op de achtergrond het geluid van het opborrelende water van de waterbron. Ik kan het niet genoeg zeggen, te mooi om waar te zijn. Dromen kunnen dus uitkomen. Het is zo relaxed en we hebben het zo goed met elkaar!!
Na de lunch gaat de één een tukkie doen, de ander loopt wat en ik ga eerst van de zon genieten. Dan ga ik een stukje wandelen en een kleine berg beklimmen. Van daar af heb je een prachtig overzicht van de desert. Ik voel me zo gelukkig.
Dan gaan we rustig aan terug naar het hotel maar niet voordat we nog lekker gecrost hebben door de woestijn. Ik kan er geen genoeg van kregen. Dan stoppen we bij een giga grote heuvel en daar besluit ik om naar beneden te rennen...wow ... Om hem daarna weer op te klimmen pffff....... En dan opeens sta je weer bij een kleine plas omgeven met riet en hele kleine visjes , we gooien wat brood in het water en er komt zo een hele school op af. Wat is de woestijn toch afwisselend. En zo komen we toch langzaam weer terug in het stadje.
We spreken om 20.00 af om bij Abdo restaurant te gaan eten. Het is daar erg gezellig en volgens de jongens ook het enige restaurant. Vanavond voor mij pizza. Naast ons is er een gelegenheid waar een t.v. staat en waar voetbal wordt op uitgezonden. Het is een hele happening. Er worden steeds meer stoelen neergezet en zo lijkt het wel een tribune. Sommige zitten aan een waterpijp te lurken. Zelfs een voetbalwedstrijd kan sfeervol zijn.
Terug in het hotel alvast de tas pakken want morgen gaan we naar Bahariya Oases, de plek waar de jongens wonen.
Woensdag 15 april
Vandaag vroeger op want we moeten zo'n 400 km. rijden naar Bahariya Oases. Maar eerst maar eens gaan ontbijten. Helaas zijn de croissants van gisteren dus beetje aan de droge kant. De jongens gaan de jeep halen en wij zorgen dat de koffers klaar zijn zodat die weer het dak op kunnen. Nog ff snel internetten. In de tuin van het hotel staat een stoel en dat is de enige plek waar je ontvangst heb.
En oh wat leuk, morgen ga ik Donny ontmoeten! Eindelijk met zijn drieën, Valérie, Donny en ik in Egypte. Hoe leuk kan het leven zijn?
Dan gaan we weg maar niet voordat we weer bij het leger zijn langs geweest om permissie te vragen om door de woestijn te rijden. Als dat dan ook geregeld is kunnen we eindelijk gaan. Onderweg gaan we 27 controleposten tegenkomen. Hopen dat die geen problemen gaan geven zodat we op tijd in Bahariya zullen zijn waar de vrouw van Waheed de lunch klaar zal hebben staan.
De eerste twee gaven geen problemen dus op naar de derde. Onderweg verandert het landschap constant ook al is het woestijn. Waar de meeste mensen spreken over een grote zandbak die zouden dit eens met eigen ogen moeten zien. Zo fascinerend en wonderschoon!!!
Tot nu toe gaat het voorspoedig en de controleposten volgen elkaar in rap tempo op. En dan bij nr 15 gaat het langer duren. Ze willen de koffers wel eens bekijken die op het dak liggen. Nou ja zeg... Walid klimt op de auto en maakt de touwen los en zo wordt er een steekproef genomen op wapens of drugs. Toch gaat het er wel gemoedelijk aan toe. Op het eind is het zelfs zo gek dat de soldaten met ons op de foto willen. Ik vraag nog of ik ook een foto van hen mag maken maar helaas die vlieger ging niet op. Als we willen mogen we hier zelfs naar het toilet. Het lijkt dus strenger dan het in werkelijkheid is.
En hoppa we springen weer in de auto en vervolgen onze weg. Het gebeurd soms wel dat er 3 controleposten zijn binnen 1 km. En na weer een aantal keer gestopt te zijn willen ze weer de bagage zien. Dit keer vinden ze iets in de koffer van Valérie. Ze vragen wat dat "groene pakket". Is. Het is een fles champagne voor Abdu zijn verjaardag volgende week. Gelukkig mag ie blijven en nadat alles weer is ingepakt gaan we door. Hierna nog een paar keer stoppen maar dan komt er toch echt een eind aan de lange weg door de woestijn. Bij de laatste post worden de gegevens genoteerd en al snel zien we de palmbomen van Bahariya Oasis opdoemen.
In Bahariya moeten we nog even langs bij de politiepost om ons af te melden en als dat gebeurd is rijden we naar het huis van Waheed.
En dan terwijl we door Bahariya rijden herken ik opeens het Western Desert Hotel waar ik 9 jaar gelden verbleef. Wat leuk!
Dan komen we aan bij het huis van Waheed. Hij gaat als eerste naar binnen en voor wij uitgestapt zijn verschijnt ie daar met zijn jongste kind Fadh. Een prachtig mooi klein kindje van 5,5 maand met grote ogen. Als we binnen zijn zien we de twee andere kinderen ook, Farah van 7 en Faris van 4,5 jaar. Na even gewacht te hebben gaan we naar een andere kamer waar we de lunch gaan gebruiken. Heerlijke soep, salade, brood met saus en verrukkelijk kip. Het kan weer niet op.
Dan gaan Valérie en ik naar de vrouw van Waheed. Daar is ook oma aanwezig. Ik geef de cadeautjes aan de kinderen en aan zijn vrouw. Ze vinden het erg leuk. De slaapkamer van de kinderen is tegelijk een speelkamer. Het ziet er gezellig uit en proberen wat te praten met zijn vrouw en oma en de kids. Op een gegeven moment zitten Farah en ik onze nagels te lakken, hoe leuk is dat?
We maken nog wat leuke foto's en nemen dan afscheid van elkaar. We worden nu naar het hotel gebracht. Dat ligt aan de rand van Bahariya en ziet er prachtig uit. Op de tweede verdieping heb ik een mooie kamer met een nog mooier uitzicht!!! Wow....ik kijk uit over het palmenbos zover ik maar kan kijken. Heel in de verte zie ik het resort van Donny liggen die ik morgen ga ontmoeten. De geluksmomenten stapelen zich weer op.
We hebben even wat tijd voor onszelf en om 20.00 hebben we diner beneden in een "tent". Dan arriveren Waheed en Walid weer en gaan we wat drinken op een terras. Waheed is langs de barber geweest en ziet er weer strak geschoren en geknipt uit. Dat kunnen ze hier als de beste. Ook heeft ie nu een spierwitte jelleba aan en ziet er uit om door een ringetje te halen. Ook nu is er weer een voetbalwedstrijd aan de gang wat dus veel sfeer geeft. Valérie en ik gaan aan de waterpijp mmm.......
Je kan zien dat Waheed weer thuis is want overal komen zijn vrienden naar hem toe. Dan komt er een vriend bij ons aan tafel zitten en met hem heb ik een leuk gesprek over van alles. Hij schat me zelfs 30 i.p.v. 51! Haha.....kijk van dat soort vrienden hou ik nou.
Dan komen er twee broers van Abdu met hun kinderen langs en ga zo maar door. Ik word aan iedereen voorgesteld en je wordt direct opgenomen. Zo anders dan bij ons. Je kan veel zeggen over mensen uit moslimlanden maar vriendelijkheid staat hier echt bovenaan. Daar kunnen wij nog een voorbeeld aan nemen.
Als de wedstrijd is afgelopen gaan we terug naar het hotel. Hier schrijf ik nog even dit verslag en dan hup naar mijn bed. Tot morgen.
Het ontbijt staat al klaar in het restaurant en is een goed begin van de dag. Om een uurtje of negen vertrekken we naar de eerste locatie, de berg van de doden. Deze begraafplaats was de belangrijkste begraafplaats van het oude Siwa tijdens de tijdperken van de Farao's, de Grieken en de Romeinen. Het bevat honderden graven uitgehouwen in de rotsen. Vier graven daarvan hebben hun kleuren heel goed behouden. Het is een heuvel met allemaal gaten erin. Heel apart. Vanaf de berg heb je een fantastisch uitzicht over de oase.
De volgende stop is een ruïne die bekend staat als Amun openbaring tempel. Deze archeologische ruïne dateert uit de Pharaqnic tijdperk (26e dynastie). Het bezoek van Alexander de Grote gaf het historische betekenis.
Het is niet groot en na een kwartier hebben we het wel gezien. Maar het is wel mooi!
We rijden verder en komen dan uit bij een plek die ik tot nu toe alleen van de foto's ken uit de reisboeken. Cleopatra's Spring. Een grote hotspring met daar omheen een tweetal gelegenheden waar je wat kan drinken.
Zo leuk om dit nu ook in het echt te zien. Ik bestel een verse muntjuice, een mooi gedecoreerd glas met een verrukkelijke inhoud. Dan gaan de kleren uit en spring ik in de hotspring. Het water is heerlijk, voelt zelfs zacht aan. Dat komt doordat er 24 uur per dag vers water in komt door middel van de natuurlijke bron. Regelmatig zie je bubbeltjes verschijnen. Daarna toch even lekker liggen zonnen, moet toch een beetje bruin terug komen.
Het lijkt wel of ik vakantie heb, zo heerlijk relaxt allemaal.
En dan is het zover, we gaan de desert in. Voordat we gaan worden de banden van lucht ontdaan zodat er beter grip is in de woestijn. Dan gaat Waheed naar een kantoortje van het leger toe. Tegenwoordig moet je toestemming vragen om de woestijn in te gaan. Als de papieren zijn geregeld kunnen we gaan. Ik heb er zin in. We rijden met een flinke gang door het zand en heuvel op en heuvel af, slingerend door het mulle zand. Het vergt aardig wat stuurmanskunst maar deze twee doorgewinterde bedoeïenen weten als geen ander hoe ze rijden moeten. Ik vind het geweldig! We rijden en rijden en we zien de jongens ook steeds kijken en zoeken. Omdat de woestijn nooit hetzelfde is zoeken ze naar aanknopingspunten om te zien of ze goed gaan op zoek naar de plek waar we kunnen lunchen.
En dan na een uur gecrost te hebben door het zand en verschillende keren zijn gestopt voor het maken van een foto is daar dan de ieniemini oase. Zo'n paradijselijk plekje die je alleen uit verhalen hoort maar ze bestaan dus echt.
Waheed en Walid gaan de lunch maken, een tonijnsalade bléhhh...... en een rauwkostsalade jammieieieie....... En met heerlijk vers brood erbij. Op de achtergrond het geluid van het opborrelende water van de waterbron. Ik kan het niet genoeg zeggen, te mooi om waar te zijn. Dromen kunnen dus uitkomen. Het is zo relaxed en we hebben het zo goed met elkaar!!
Na de lunch gaat de één een tukkie doen, de ander loopt wat en ik ga eerst van de zon genieten. Dan ga ik een stukje wandelen en een kleine berg beklimmen. Van daar af heb je een prachtig overzicht van de desert. Ik voel me zo gelukkig.
Dan gaan we rustig aan terug naar het hotel maar niet voordat we nog lekker gecrost hebben door de woestijn. Ik kan er geen genoeg van kregen. Dan stoppen we bij een giga grote heuvel en daar besluit ik om naar beneden te rennen...wow ... Om hem daarna weer op te klimmen pffff....... En dan opeens sta je weer bij een kleine plas omgeven met riet en hele kleine visjes , we gooien wat brood in het water en er komt zo een hele school op af. Wat is de woestijn toch afwisselend. En zo komen we toch langzaam weer terug in het stadje.
We spreken om 20.00 af om bij Abdo restaurant te gaan eten. Het is daar erg gezellig en volgens de jongens ook het enige restaurant. Vanavond voor mij pizza. Naast ons is er een gelegenheid waar een t.v. staat en waar voetbal wordt op uitgezonden. Het is een hele happening. Er worden steeds meer stoelen neergezet en zo lijkt het wel een tribune. Sommige zitten aan een waterpijp te lurken. Zelfs een voetbalwedstrijd kan sfeervol zijn.
Terug in het hotel alvast de tas pakken want morgen gaan we naar Bahariya Oases, de plek waar de jongens wonen.
Woensdag 15 april
Vandaag vroeger op want we moeten zo'n 400 km. rijden naar Bahariya Oases. Maar eerst maar eens gaan ontbijten. Helaas zijn de croissants van gisteren dus beetje aan de droge kant. De jongens gaan de jeep halen en wij zorgen dat de koffers klaar zijn zodat die weer het dak op kunnen. Nog ff snel internetten. In de tuin van het hotel staat een stoel en dat is de enige plek waar je ontvangst heb.
En oh wat leuk, morgen ga ik Donny ontmoeten! Eindelijk met zijn drieën, Valérie, Donny en ik in Egypte. Hoe leuk kan het leven zijn?
Dan gaan we weg maar niet voordat we weer bij het leger zijn langs geweest om permissie te vragen om door de woestijn te rijden. Als dat dan ook geregeld is kunnen we eindelijk gaan. Onderweg gaan we 27 controleposten tegenkomen. Hopen dat die geen problemen gaan geven zodat we op tijd in Bahariya zullen zijn waar de vrouw van Waheed de lunch klaar zal hebben staan.
De eerste twee gaven geen problemen dus op naar de derde. Onderweg verandert het landschap constant ook al is het woestijn. Waar de meeste mensen spreken over een grote zandbak die zouden dit eens met eigen ogen moeten zien. Zo fascinerend en wonderschoon!!!
Tot nu toe gaat het voorspoedig en de controleposten volgen elkaar in rap tempo op. En dan bij nr 15 gaat het langer duren. Ze willen de koffers wel eens bekijken die op het dak liggen. Nou ja zeg... Walid klimt op de auto en maakt de touwen los en zo wordt er een steekproef genomen op wapens of drugs. Toch gaat het er wel gemoedelijk aan toe. Op het eind is het zelfs zo gek dat de soldaten met ons op de foto willen. Ik vraag nog of ik ook een foto van hen mag maken maar helaas die vlieger ging niet op. Als we willen mogen we hier zelfs naar het toilet. Het lijkt dus strenger dan het in werkelijkheid is.
En hoppa we springen weer in de auto en vervolgen onze weg. Het gebeurd soms wel dat er 3 controleposten zijn binnen 1 km. En na weer een aantal keer gestopt te zijn willen ze weer de bagage zien. Dit keer vinden ze iets in de koffer van Valérie. Ze vragen wat dat "groene pakket". Is. Het is een fles champagne voor Abdu zijn verjaardag volgende week. Gelukkig mag ie blijven en nadat alles weer is ingepakt gaan we door. Hierna nog een paar keer stoppen maar dan komt er toch echt een eind aan de lange weg door de woestijn. Bij de laatste post worden de gegevens genoteerd en al snel zien we de palmbomen van Bahariya Oasis opdoemen.
In Bahariya moeten we nog even langs bij de politiepost om ons af te melden en als dat gebeurd is rijden we naar het huis van Waheed.
En dan terwijl we door Bahariya rijden herken ik opeens het Western Desert Hotel waar ik 9 jaar gelden verbleef. Wat leuk!
Dan komen we aan bij het huis van Waheed. Hij gaat als eerste naar binnen en voor wij uitgestapt zijn verschijnt ie daar met zijn jongste kind Fadh. Een prachtig mooi klein kindje van 5,5 maand met grote ogen. Als we binnen zijn zien we de twee andere kinderen ook, Farah van 7 en Faris van 4,5 jaar. Na even gewacht te hebben gaan we naar een andere kamer waar we de lunch gaan gebruiken. Heerlijke soep, salade, brood met saus en verrukkelijk kip. Het kan weer niet op.
Dan gaan Valérie en ik naar de vrouw van Waheed. Daar is ook oma aanwezig. Ik geef de cadeautjes aan de kinderen en aan zijn vrouw. Ze vinden het erg leuk. De slaapkamer van de kinderen is tegelijk een speelkamer. Het ziet er gezellig uit en proberen wat te praten met zijn vrouw en oma en de kids. Op een gegeven moment zitten Farah en ik onze nagels te lakken, hoe leuk is dat?
We maken nog wat leuke foto's en nemen dan afscheid van elkaar. We worden nu naar het hotel gebracht. Dat ligt aan de rand van Bahariya en ziet er prachtig uit. Op de tweede verdieping heb ik een mooie kamer met een nog mooier uitzicht!!! Wow....ik kijk uit over het palmenbos zover ik maar kan kijken. Heel in de verte zie ik het resort van Donny liggen die ik morgen ga ontmoeten. De geluksmomenten stapelen zich weer op.
We hebben even wat tijd voor onszelf en om 20.00 hebben we diner beneden in een "tent". Dan arriveren Waheed en Walid weer en gaan we wat drinken op een terras. Waheed is langs de barber geweest en ziet er weer strak geschoren en geknipt uit. Dat kunnen ze hier als de beste. Ook heeft ie nu een spierwitte jelleba aan en ziet er uit om door een ringetje te halen. Ook nu is er weer een voetbalwedstrijd aan de gang wat dus veel sfeer geeft. Valérie en ik gaan aan de waterpijp mmm.......
Je kan zien dat Waheed weer thuis is want overal komen zijn vrienden naar hem toe. Dan komt er een vriend bij ons aan tafel zitten en met hem heb ik een leuk gesprek over van alles. Hij schat me zelfs 30 i.p.v. 51! Haha.....kijk van dat soort vrienden hou ik nou.
Dan komen er twee broers van Abdu met hun kinderen langs en ga zo maar door. Ik word aan iedereen voorgesteld en je wordt direct opgenomen. Zo anders dan bij ons. Je kan veel zeggen over mensen uit moslimlanden maar vriendelijkheid staat hier echt bovenaan. Daar kunnen wij nog een voorbeeld aan nemen.
Als de wedstrijd is afgelopen gaan we terug naar het hotel. Hier schrijf ik nog even dit verslag en dan hup naar mijn bed. Tot morgen.
-
30 April 2015 - 11:25
Wilma Stuurstraat:
Wat heerlijk dat je zo hebt genoten van deze lang naar uitgekeken reis. Gelukkig is het niet tegengevallen... Dat kan zomaar als je verwachtingen hoog zijn.
Tot nu toe weer "helemaal" up to date....kijk al weer uit naar het volgende verslag. Kom maar op...x -
30 April 2015 - 14:02
Cobie&Henry:
Gaaf hoor, we hebben vaak een beeld en oordeel klaar over Egypte en omstreken. Maar je laat zien dat dat een verkeerd beeld is. Je wachten word dik beloond denk ik -
01 Mei 2015 - 17:16
Elly Koelman:
hoi Cora, wat leuk dat je weer op reis bent en weer een mooi deel van onze wereld gaat verkennen.
volg je op de voet. Wat je schrijft de woestijn is zo wisselt, hebben Bert en ik ook ervaren.
Geniet van je reis veel liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley