Eindelijk terug naar mijn geliefde Egypte

Vrijdag 10 april

6.00 De wekker gaat, vandaag gaat het dan eindelijk gebeuren, mijn lang uitgestelde verjaardagsfeestje gaan vieren in Egypte. Om 6.15 komt Nelleke met de auto voorrijden en na afscheid genomen te hebben van Guido gaan we op weg naar Schiphol.
Zoals altijd hebben we de grootste lol onderweg, helemaal als we een ligfietsauto voorbijrijden. Een klein wit laag autootje zonder licht en die man zit/lag te fietsen en dat met zo ongeveer een gangetje of 80/90 km. p/u. Het begint al licht te worden als we op Schiphol aankomen. Op ons vertrouwde plekje geparkeerd en de eerste foto's worden alweer genomen. De incheckbalie was snel gevonden en dus nam ik afscheid van Nelleke.
Mijn koffer moest apart ingecheckt worden aangezien de vlucht gebaseerd was op handbagage. En dan op naar de paspoortcontrole. Blijft spannend omdat er altijd wel iets mis gaat bij mij. Maar tateretaaaa........ In 1x goed. Ik begin het nog te leren.
Dan nog ff nieuwe parfum kopen en de gate op gaan zoeken. Ik vlieg met Air France dus spannend of de vlucht door gaat iv.m. de stakingen van de afgelopen dagen. Heb gisteren al wel mijn boardingpas via de mail ontvangen dus ga ik er maar vanuit dat het goed gaat. Tijdens het wachten worden er wel constant vluchten omgeroepen die geannuleerd worden of uitgesteld. En dan hoor ik ook mijn vluchtnummer. Het toestel is niet gearriveerd. Shit!!!! We lopen met de grond stewardess mee naar een andere balie waar we omgeboekt worden. Ik sta halverwege in de rij. Dan vraag ik aan één van de dames of ik eerder mag gezien mijn volgende vlucht.
Ik word uit de rij gehaald en krijg een nummer. Nog 22 personen voor me pffff....... Het duurde en duurde en nog maar eens gevraagd of ik voorrang krijg maar helaas ze kunnen niet meer voor me doen. Intussen kregen we een flesje water aangeboden tijdens het lange wachten. Als ik dan eindelijk aan de beurt ben is het eerste vliegtuig al vol grrr...... Ik word op en wachtlijst gezet omdat de kans groot is dat andere reizigers deze vlucht zullen missen. Dan krijg ik een voucher van € 10,00 om ergens te gaan lunchen.

De vertrektijd is nu 12.00 met aankomst in Parijs om 13.15. Net genoeg om de volgende vlucht van 15.45 met Egyptair te kunnen halen naar Caïro. Maar helaas ik heb te vroeg gejuicht. 12.00 wordt 12.30 en dan 13.00 en uiteindelijk is het 13.30. Ik kan gelukkig wel mee en heb zelfs een plaats bij het raam. Zal het dan toch allemaal nog goed gaan komen?
Het is mooi weer en zie Nederland, België en Frankrijk in vogelvlucht aan me voorbij trekken. Om 14.45 land ik in Parijs en om 15.00 sta ik bij de bagageband. Het wordt krap met de tijd want mijn volgende vlucht gaat om 15.45. Ik heb het geluk dat mijn koffer er snel is en nu dus uitzoeken waar ik heen moet. Ik vraag het bij een balie en laat mijn ticket zien. De mevrouw zegt dat ik de vlucht al gemist heb maar ik wil toch zo snel naar de incheckbalie. Ik ben nu in terminal 2 en moet naar terminal 1. Om daar te komen moet ik met een treinshuttle. Heen en weer vragend kom ik al snel bij het station van de shuttle en na een paar minuten komt ie aanrijden. Het duurt ongeveer een kwartier voor ik bij terminal 1 ben.
Daar aangekomen op onderzoek uit waar de incheckbalie is. Het loopt intussen al tegen half 4. Ik klamp een man aan die daar loopt en hij is zo vriendelijk om me bij de balie te brengen. Daar aangekomen is het wel heel erg rustig. Te rustig en dan besef ik toch echt dat ik de vlucht gemist heb!! GGGRRRRR.................
Ik ben boos, HEEL BOOS! Mijn Franse vrienden met wie ik samen zou reizen zijn wel vertrokken. En ja wat nu? Even zakt de moed me in de schoenen. Ik bel Cheriëtte en samen met haar en de dame van Egyptair regelen we een nieuw ticket á € 382.00 en vertrek de volgende dag om 15.45.

En dan nog een overnachting. Ik word van het kastje naar de muur gestuurd maar eindelijk toch bij de goede balie uitgekomen. Het hotel wordt geboekt en met de treinshuttle ga ik naar terminal 3 waar een busje staat te wachten die me naar het hotel zal brengen. Ik stap in en na zo'n tien minuten vertrekken we. Heb heel de luchthaven Charles des Gaulle en omstreken gezien en na een half uur toch aangekomen bij het hotel. Het ziet er keurig uit. Ik check in en regel direkt het busje weer voor morgen om me weer naar het vliegveld te brengen.
De kamer is best wel luxe. Ik heb een woonkamer met bank en eettafel, slaapkamer, badkamer en een compleet ingerichte keuken.
Intussen was ik wel zover dat ik me erbij neergelegd had. Alles was tenslotte geregeld, ik heb Waheed gebeld dat ik dus een dag later zou komen. Intussen behoorlijk moe geworden dus besluit ik om een tukkie te gaan doen. 's Avonds eet ik een pizza in het restaurant beneden en daarna een uitgebreide douche genomen en dit verslag zitten schrijven.
Tsjonge jonge wat een dag. Mijn geduld wordt wel heel erg op de proef gesteld. Morgen nieuwe dag, nieuwe ronden, nieuwe kansen. Voor nu; Truste.


Zaterdag 11 april.

Na heerlijk geslapen te hebben ga ik het vandaag gewoon opnieuw proberen. Beneden wezen ontbijten en o zo jammer.... de croissantjes op! Dan maar een heerlijk Frans koffiebroodje ook niet slecht om de dag mee te beginnen. En omdat ik nu nog tijd over heb dan de nagels nog maar ff lakken, moet toch een beetje goed voor de dag komen daar in Egypte.
Om 11.20 kwam het busje weer voorrijden die me naar het vliegveld zou brengen. Was er nu binnen 10 minuten. Daarvandaan weer met de treinshuttle naar terminal 1. Ik ben er ruim op tijd. Aangekomen bij de incheckbalie is het nog rustig maar een uurtje later ben ik toch ingecheckt.
Ik ga heerlijke café latte drinken bij Starbucks met een muffin erbij, mmmm....... dat gaat er wel in. Intussen ook dit verslag schrijven heb er nu tenslotte alle tijd voor.

Het wordt intussen tijd om naar de gate te gaan en dus ook naar de paspoortcontrole. Maar natuurlijk weer niet zonder problemen, het is tenslotte al 1x goed gegaan. De pieper ging weer af en ik werd uitgebreid gefouilleerd. Armen en benen gespreid, voelde me net een crimineel ;) Gelukkig was het loos alarm pfff....... Nog één halte te gaan....... het vliegtuig in. Het gaat helemaal goed komen yeahhhhh.....

Oh jee ik heb te vroeg gejuigd. Het wordt 15.00, het wordt half 4 en nog steeds geen boarding. Intussen te horen gekregen dat de vlucht vertraagd is i.v.m. een reparatie en idd ik zie dat ze onder de cockpit aan het sleutelen zijn. Het is toch niet te geloven. Begin er nu bijna echt in te geloven dat ik niet naar Egypte mag.
Uitstel na uitstel mijn geduld is nu echt op. Dan eindelijk om 16.15 mogen we aan board. Ik sms Waheed nog snel dat ik nog een uur later kom. Intussen is het ook nog gaan regenen dus snel weg wezen hier, op naar de zon.
We vliegen een Airbus A330-340, 2-4-2 rijen. Al snel vliegen we boven de wolken en daar schijnt de zon uitbundig en ik hoop de komende twee weken ook. Heb het nu helemaal gehad met alle ellende, ik wil zon, mijn vrienden om me heen en gezelligheid. Egypte here I come!!!

Na een klein uurtje wordt het eten geserveerd en dan nog een paar uur wachten voordat ik in Caïro ben. Ondertussen muziekje opgezet. Na ruim 2 uur begint de zon onder te gaan. Wat een geweldig uitzicht heb ik. Alle kleuren van de regenboog heeft de zonsondergang. Hoe mooi wil je het hebben? Met op de achtergrond prachtige muziek van Rondo Veneziano. Ik voel me een gelukkig mens dat ik dit mag meemaken. Zo vergeet je al snel de voorgaande ellende. Nog 1,5 uur te gaan.......

En dan wordt de landing ingezet. Langzaam aan komt Caïro in zicht. Helaas zijn de piramiden niet te zien maar eindelijk komt het besef dat ik toch echt in Egypte ben. Het heeft lang geduurd en niet meer verwacht maar het gaat dan toch gebeuren.
Om half 9 land ik dan en taxiën we naar het eindpunt. Met een bus worden we naar de terminal gebracht. Daar moet ik nog een visum kopen. 9 Jaar geleden kostte dit nog € 10,00 en nu al € 25,00. En dan nog door de paspoortcontrole en eindelijk ben ik dan officieel in Egypte. Nu snel de koffer ophalen en dan kijken of Waheed er is.
Ik loop door de deur en zoek en dan......... Cora!!!!! Ik kijk en zie en hoor..... Valérie. Yeahhhhh..........
We lopen naar buiten en daar staat....... Waheed! Eindelijk kunnen we elkaar na 9 jaar omhelzen. Wat een fantastisch weerzien!! We lopen hand in hand naar de auto, ik ben zo blij!!!

Bij de auto staan Walid, Fahrid, Alexis en Kevin te wachten. ook hier is het een uitbundig welkom. Wat een feest om elkaar te zien. En dan de auto in op weg naar het huis in de stad waar we de komende nacht zullen verblijven.
Het verkeer is nog steeds een geordende chaos maar oh wat vind ik het heerlijk om hier te zijn. In de auto is het al een feestje. Er is muziek, we klappen en zingen mee, nou ja iets van lalalala..... en ik kan het eigenlijk nog niet geloven dat ik nu echt bij mijn lieve vrienden ben en het avontuur is begonnen.
Op een gegeven moment rijden we een straat in waar het nog druk is met winkelende mensen en in een zijstraat daarvan bevindt zich het huis. Met de lift naar de 4e verdieping. Daar zie ik een grote kamer, keuken, badkamer en een 3 tal slaapkamers. De achterste is voor mij gereserveerd.
En dan wordt er eten gehaald, kip, chips en brood en sausjes. En.... er is wijn uit Frankrijk die Fahrid en Valérie hebben meegebracht. We hebben het heel gezellig met elkaar en de drank vloeit rijkelijk. De vakantie kan beginnen. Heb er zoveel zin in! En nu is het bedtijd, het was wederom een lange dag.................................