Van Nasca lijnen tot mummies

Dinsdag 22 april.

Vanochtend rustig aan gedaan. Ontbijten om 7.00 en om 7.45 vertrekken. We moesten eerst nog een groepsfoto maken voor de dames van het hotel zodat ze die foto op hun Facebook konden zetten. Daarna werden we uitgezwaaid en gingen we naar Musea de Archeologico een paar straten verderop in Ica. Daar zien we de Inca en Nasca geschiedenis in woord en beeld. Zo zijn er goed bewaarde mummies te zien die in foetushouding op 4 meter diepte begraven werden.
Helaas mochten we er geen foto's genomen worden maar ja dan moet je geen Cora heten en dus bleef ik soms wat achter bij de groep en heb toen een paar foto's gemaakt.

Daarna op weg naar Nasca waar de wereldberoemde en op onverklaarbare wijze Nasca lijnen zijn te bewonderen. Ik had er heel erg naar uit gekeken om deze vanuit een vliegtuig te gaan bekijken maar heb dit laten annuleren doordat mijn buik vervelend deed.
Vandaag was dat wel voorbij maar wilde niet het risico lopen dat het weer fout zal gaan. Maar gelukkig was er onderweg een uitkijkpost en zo kon je dus 2 figuren bekijken. Niet veel maar heb ze toch in het echt gezien en daar was ik blij om.
Intussen rijden we over uitgestrekte vlaktes heen met om mij heen het bekende Andesgebergte. Geweldig wat een enorme bergketen is dat. Heel indrukwekkend en ook heel verschillend van grote en kleur. Zo groots!!!!
Dan stoppen we bij een groot cactusveld langs de kant van de weg. Op de schijven van de cactus zit een soort wit poeder maar het is een luis soort. De boeren snijden die schijven eraf, halen het witte poeder er af en verzamelen dit.
Dan wordt dat poeder fijn gemaakt en komt er een rood, paarsachtige substantie uit wat dus de grondstof is voor o.a. lippenstift. Hoe bijzonder is dat?
Even later nog een paar keer een fotostop van o.a. een drooggevallen rivierkloof want dat het mooi is dat laat zich intussen wel raden.
Ook doemt er een gigantische zandduin op. Het is de hoogste zandduin van Zuid-Amerika en wel 2050 meter hoog. Er vinden regelmatig wereldkampioenschappen sandboarden plaats.
En dan komen we bijna bij ons hotel aan. We gaan van de openbare weg af en gaan een onverharde hobbelige zandweg op de rimboe in zo lijkt het wel.
Na tien minuten is daar een grote groene poort. Door te toeteren verschijnt er een stukje gezicht door een klein luikje van de deur. Ze zien dat het goed volk is en de poort wordt open gedaan. En dan komen we in een stukje paradijs terecht. Een prachtige haciënda genaamd Majoro. Heel veel mooie bomen en struiken met prachtige bloemen. Het geheel oogt een beetje koloniaals. De kamers liggen aan een mooi straatje met bogen, en veranda's, prachtige oude lantaarns als verlichting en natuurlijk weer die prachtige bloemen zoals bougainville . Een plaatje uit een reisgids gewoon. Wat bof ik toch weer om hier te mogen zijn.

Omdat de meeste gaan vliegen om de Nasca lijnen te zien blijf ik samen met nog 3 achter. We gaan op het gemakkie lunchen en om 15.00 worden we met een busje opgehaald en gaan we naar Chaucilla. Tot die tijd loop ik wat rond en kom dan opeens een alpaca tegen. Eerst een jonkie die lief naar me keek en zelfs even knipoogde. Even later kwam er nog een ander exemplaar aan lopen, iets groter en dikker in de vacht. Ik wilde wel met hem op de foto maar geloof niet dat hij het zo'n goed idee vond. Hij stond maar te blazen en trok zijn lip steeds op dus snel maar foto maken en hem met rust gelaten.

Om 15.00 dus met het busje mee met gids Liliaanne. Na een half uur rijden over een onverharde woestijnweg gingen we van de weg af en gingen naar Cementerio de Chauchilla, de vindplaats van de mummies. De groot wijdse uitzichten deden me erg klein maken. Halverwege kwamen we nog een begraafplaats tegen. Een stuk of 75 simpele kruizen stonden schots en scheef op een klein heuveltje. Daar lagen de arme boeren begraven die dus geen mooi graf konden betalen in Nasca zelf. Beetje triest om te zien.
Eindelijk kwamen we bij de Chaucilla aan. Verspreid stonden er zo'n 12 simpele houten overkappingen over een opgraving heen. En daarin dus de echte mummies. Helaas hebben plunderaars hun graven geroofd en lagen de mummies verspreid over de vlakte. Ze hebben de mummies daarom vaak ontdaan van hun waardevolle bezittingen en lieten de textielresten en botten en karkassen achter in de woestijn. Ze zitten in de foetus houding, omwikkeld met kleden en soms ook katoen. Dat gaat laag over laag en hoe rijker hoe mooier de kleding. Dat is goed te zien aan de kleuren die de kleden hebben. Dit is super goed bewaard gebleven.
Ook hebben de mensen super lang haar, het lijkt wel op dreadlocks en kan wel 2 a 3 meter lang zijn. Ook daar voor gold, hoe langer het haar, hoe hoger de status. Het was soms wel erg luguber maar wel bijzonder om ze zo te zien. Ook waren er verschillende baby mummies bij.
De enorme uitgestrekte vlakte werd omringd door de bergen. Prachtig van kleur en zelfs een die prachtig rood van kleur was.
Dat komt door de mineralen die erin zitten. Het waaide er behoorlijk maar was ook wel lekker want anders was het niet te doen met de zon op zo'n vlakte.
Liliaanne was een bevlogen gids en kon mooi vertellen over " haar" mummies.
Dan rijden we weer naar de bewoonde wereld en gaan we nog naar een klein keramiekatelier. Hier krijgen we wegens tijdgebrek in sneltreinvaart uitleg over hoe ze te werk gaan.
Intussen is het donker geworden en rijden terug naar het hotel. Daar staat de rest van de groep die zijn wezen vliegen ons op te wachten.
Met zijn allen gaan we naar Nasca om heerlijk te gaan eten. Steeds een feestelijke afsluiting van de dag.

Woensdag 23 april

Vanmorgen konden we eens heerlijk uitslapen. Daarna ontbijt en dat was ook al weer een feestje. Daarna lekker aan het zwembad gezeten tot 11 uur. Lijkt wel of ik vakantie heb ;)
Om 12 uur komen Carlos en Lilliane ons weer met de bus ophalen. We gaan dan naar een kleinschalig schoolproject dat mede door onze reisbegeleider Remco is opgezet. Het is een kindercreche dat gerund wordt door 12 moeders. Zij zorgen ervoor dat de kinderen van de armste ouders van Nasca iedere dag een goed ontbijt krijgen en en goede lunch met groente, vlees en rijst uit de gaarkeuken. Lieve schattige kindertjes kijken ons met grote donkere ogen aan. Nadat ze aan ons gewend zijn gaan ze spelen met het speelgoed dat Remco voor hun gekocht en meegebracht heeft. Het hele project is door Remco opgezet en zo'n 4x per jaar komt hij langs met het meegebrachte speelgoed. De crèches stellen niet zoveel voor. Een kleine ruimte van 2 bij 5 meter. Wanden zijn opgetrokken van zeildoek.
De moeders maken een lunch voor ons klaar. Het geld wat ze daarvoor krijgen wordt o.a. besteed aan tegels voor in de gaarkeuken voor baby's zodat het hygiënisch is. Ook is er electriciteit aangelegd.
Daarna lopen we naar een klein huisje waar we heerlijke broodjes met avocado krijgen en.............. een proeverij van 20 verschillende soorten fruit. De een nog lekkerder dan de ander. Ook zaten er twee bij die niet te pruimen waren. Maar zo verschillend van binnen, soms kon je ze zo uitslobberen, bij de ander beet je de bovenkant eraf en kneep je erin en ploep spoot het zo in je mond. De volgende had spierwit vruchtvlees en superzacht. Heel apart maar super lekker.
Voordat we de woestijn in zouden gaan zijn we op het gemeentehuis wezen plassen bij gebrek aan toilet in het huisje.

Dan stoppen we even om onze archeoloog/gids op te pikken. Zijn naam is Janssen. Vernoemd naar een Nederlandse voetballer. Toen zijn moeder zwanger was en een voetbalwedstrijd zat te bekijken van Nederland tegen Peru zei ze: wie nu een doelpunt maakt zo ga ik mijn kind noemen en zo geschiede.
Na een half uur tot 3 kwartier rijden, nou zeg maar hobbelen met de bus komen we aan bij een heel oud aquaduct. Daar werd het verhaal uitgelegd maar eerlijk gezegd was ik drukker met foto s maken dan te luisteren.
Gelukkig heeft Yolanda wel geluisterd en zo weet ik nu dat de bewoners van het Nasca-rijk in de grote dorre woestijn moesten leven. Zij bouwden toen aquaducten die verbonden waren met het ondergrondse gangenstelsel van grondwater. Nu, 2000 jaar later staat er nog steeds water in en werkt het nog steeds. Dit ondanks alle aardbevingen, die het begin in de loop der eeuwen heeft getroffen.
Daarna hobbelden we verder en kwamen bij de Adobepiramide bij Cahuachi. Dit is een enorm ceremonieel Nazcacentrum. 2000 Jaar geleden bereikte het zijn hoogtepunt. Het is 150 ha. groot met dus een 30 meter hoge piramide.
Door de woestijn zijn er al zo'n 5000 tomben geidentificeerd maar helaas is deze te prooi gevallen aan plunderaars.

Nadat we alle verhalen hadden aangehoord werd het tijd voor muziek. Janssen had een gitaar bij zich en begon te spelen. Beetje Eric Clapton, the Stones, en nog meer en dat bij een zon die steeds lager kwam te staan. De piramide kleurde nog mooier en het geluid ging ver over de woestijn. Wat een feestje. Dit zijn echt van die bonusmomenten.
Lopende naar de bus speelde hij nog steeds en wij in een lange sliert er achter aan beetje mee zingen. In de bus ging die nog verder en Casper werd de zanger. Meestal niet om aan te horen maar ja gezellig was het wel en zo werden we een beetje afgeleid van al dat gehobbel.
Dan hadden we nog een stop, een begraafplaats. Zo zag het er alleen niet uit. Verspreid over een grote vlakte lagen botten, schedels, kaken met gebit en lange slierten haar. Zelfs half boven de grond. Beetje vreemd om daar te lopen want je weet niet precies waar je op loopt. Ook hier zijn graven geroofd en de mummies als oud vuil achter gelaten. Totaal geen enig respect voor de doden. Eenmaal uit de woestijn op weg naar het hotel hebben we Janssen afgezet en afscheid genomen. Bij het hotel aangekomen hebben we ons omgekleed en klaar gemaakt voor de nachtbus die we die avond zouden nemen.

Helaas moeten we afscheid nemen van dit hotel, een stukje paradijs op aarde......... We gaan de koffers brengen op het busstation en gaan dan nog een hapje eten voor de lange busrit over 550 km. gaat beginnen.
Bij terugkomst op het busstation komt er een giga grote dubbeldeks bus aan rijden. Alle bagage werd ingeladen. Voor we de bus in mochten werd het paspoort gecontroleerd, daarna je tas door de scan en ook wij werden gefouillerd. Pfff....net alsof ze je niet vertrouwen ;)
In de bus zitten ook locals en andere touristen. Wij zitten met heel de club bovenin en vooraan. Dan komt er security de bus in met........ een filmcamera en werden we gefilmd zodat ze weten wie ze meenemen.
Nou ik heb maar een gekke bek getrokken weten ze meteen met wie ze te doen hebben.
Dan op weg. De gordijnen dicht, kussentje in de nek, schoenen uit en gaan.We rijden deze rit die 10 uur zal duren door de bergen naar Arequipa. De 2e stad van Peru. Gelukkig heb ik de slaap meteen te pakken en om 6 uur pas voor het eerst wakker. Zag half door de ogen heen dat de zon begon op te komen maar besloot ze toch maar weer dicht te doen. Want van al dat geslinger en haarspeldbochten zit ik niet echt op te wachten. Om 7 uur toch wakker en aan het ontbijt. We hadden een broodje, pakje sap en een toffee gekregen. Om 8 uur waren we bij ons hotel Casona Plaza